Pytanie
Z jakich elementów składa się prawdziwie biblijne nabożeństwo, pełne uwielbienia?
Odpowiedź
Ludzie w sposób naturalny oddają cześć. Psalmista najlepiej to wyraził w poniższych słowach: „Jak jeleń pragnie wód płynących, tak dusza moja pragnie ciebie, Boże!” (Psalm 42.2). Tak daleko jak sięgają czasy Cycerona z I wieku przed Chr. zaczęto dostrzegać, że religia bez względu na swoją formę, była uniwersalną cechą człowieka. Patrząc na to, jak ludzie uwielbiają coś lub kogoś, musimy zadać sobie pytanie: co tak naprawdę jest wielbione, kogo i w jaki sposób powinniśmy uwielbiać? Co ustanawia biblijne nabożeństwo i, co najważniejsze, czy będziemy „prawdziwymi czcicielami” (Ew. Jana 4.23) czy fałszywi czcicielami? Uwielbienie związane jest z głębokim poczuciem religijnego zachwytu, które wyraża się w czynach oddania i służby.
Chrystus nakazał, aby prawdziwi czciciele uwielbiali go w duchu i w prawdzie (Ew. Jana 4.24). Apostoł Paweł tłumaczył, że wielbimy przez Ducha Bożego (Filipian 3.3), co oznacza, że prawdziwe uwielbienie pochodzi jedynie od tych, którzy zostali zbawieni przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa i mają Ducha Świętego, który żyje w ich sercach. Uwielbienie w duchu wymaga również odpowiedniej postawy serca, a nie jedynie przylgnięcia do powtarzających się praktyk i rytuałów religijnych. Uwielbienie w prawdzie, oznacza uwielbienie zgodne z tym, co Bóg objawił nam o sobie samym w Piśmie Świętym. Aby nasze uwielbienie było praktykowane w sposób biblijny, nie może wykraczać poza to, co znajdujemy na ten temat w Słowie Bożym (3 Księga Mojżeszowa 10.1; 1 Koryntian 4.6), odnoszącego się do doktryny o Chrystusie (2 Jana 9; zobacz także 5 Księgę Mojżeszową 4.12; 12.32; Księgę Objawienia 22.18-19). Książki, które stworzył człowiek- Wyznanie Wiary, Zasady Porządku itp.- nie są potrzebne, aby prawdziwie uwielbiać Boga.
Przykład kościoła z pierwszych wieków może nam pomóc określić, co tak naprawdę stanowi prawdziwe, biblijne nabożeństwo uwielbienia. Praktykowana była Wieczerza Pańska (Dzieje Apostolskie 20.7), wznoszono modlitwy (1 Koryntian 14.15-16), śpiewano pieśni na chwałę Bogu (Efezjan 5.19), zbierano datki (1 Koryntian 16.2), czytano Pismo Święte (Kolosan 4.16) i zwiastowano Słowo Boże (Dzieje Apostolskie 20.7).
Wieczerza Pańska jest cudownym czasem uwielbienia naszego Pana, czynimy to na pamiątkę, zwiastując śmierć Pańską, aż Chrystus przyjdzie ponownie (1 Koryntian 11.25-26). Podobnie jak Wieczerza Pańska, modlitwa ma również potwierdzać Boży sposób nauczany w Piśmie Świętym. Nasze modlitwy powinny być kierowane jedynie do Boga (Księga Nehemiasza 4.9; Ew. Mateusza 6.9), nigdy do zmarłej osoby, co jest praktykowane w katolicyzmie. Nie jesteśmy upoważnieni do używania środków, takich jak koraliki różańca czy buddyjskie „młynki modlitewne”, które podobno mają przesłać spisane modlitwy do odległych regionów wszechświata. A co najważniejsze, nasze modlitwy muszą być zgodne z wolą Boga.
Opierając się na przykładzie wczesnego kościoła, śpiewanie jest istotną częścią uwielbienia. Apostoł Paweł nakazuje, abyśmy „rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, śpiewając i grając w sercu swoim Panu. Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Efezjan 5.19-20). Śpiewanie przekazuje prawdy przez muzykę i jest to także forma nauczania (Kolosan 3.16), gdyż zarówno duch jak i umysł są zaangażowane w proces uczenia się (1 Koryntian 4.15-16).
Innym aspektem prawdziwego, biblijnego uwielbienia jest składanie dziesięciny i datków w pierwszy dzień tygodnia, jak Paweł instruował kościół w Koryncie: „A co do składki na świętych, to i wy czyńcie tak, jak zarządziłem w zborach Galacji. Pierwszego dnia w tygodniu niech każdy z was odkłada u siebie i przechowuje to, co może zaoszczędzić, żeby składki wnoszono nie dopiero wtedy, kiedy ja przyjdę” (1 Koryntian 6.1-2). Nasze regularne łożenie na wsparcie pracy Pana jest poważnym obowiązkiem i elementem biblijnego uwielbienia. Nasze dawanie powinno być postrzegane jako błogosławieństwo, a nie jako ciężar nad którym marudzimy (2 Koryntian 9.7). Poza tym, łożenie jest jedyną biblijną metodą wpierania finansowego pracy kościoła Jezusa Chrystusa. Nie jesteśmy powołani do zakładania w tym celu firmy, przeprowadzania rozgrywek Bingo, czy organizowania koncertów „od drzwi do drzwi” itp. Kościół Chrystusa nie został stworzony jako instytucja komercyjna (Ew. Mateusza 21.12-13).
I w końcu, nauczanie i zwiastowanie Ewangelii są najważniejszymi składnikami prawdziwego uwielbienia. Musimy nauczać i wykładać jedynie Pismo Święte, bo ono jest źródłem, które zaopatruje wierzących w życie w uświęceniu (2 Tymoteusza 3.16-17). Bogobojny kaznodzieja czy nauczyciel będą nauczali ze Słowa Bożego i polegali na Duchu Świętym, że wykona swoją pracę w umysłach i sercach swoich słuchaczy. Jak Paweł przypominał Tymoteuszowi, „głoś Słowo bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem” (2 Tymoteusza 4.2). Zebranie kościoła, którego zwiastowanie Słowa Bożego nie jest najważniejszym elementem nie jest prawdziwym, biblijnym nabożeństwem uwielbienia.
Bez wątpienia, Bóg w swojej wielkiej mądrości, zapewnił nam doskonały przykład prawdziwego, biblijnego uwielbienia, abyśmy mogli wyrażać swoje uwielbienie w sposób, który mu się podoba. Gdy go uwielbiamy, czyńmy to z wielką pasją. Nie możemy ulegać poddawać innym przekonania, że wielbienie Boga jest nudnym i wyczerpującym rytuałem. Zostaliśmy wykupieni od grzechu. Zatem oddajmy chwałę naszemu Stwórcy, jako dzieci pełne wdzięczności za to obfite błogosławieństwo. „Przeto okażmy się wdzięczni, my, którzy otrzymujemy królestwo niewzruszone, i oddajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią” (Hebrajczyków 12.28-29).
English
Z jakich elementów składa się prawdziwie biblijne nabożeństwo, pełne uwielbienia?
