Pytanie
Czy to prawda, że ciała niektórych świętych są niezniszczalne?
Odpowiedź
Kościoły rzymskokatolicki i wschodni prawosławny wierzą, że martwe ciała niektórych świętych pozostają w cudowny sposób nieskażone, to znaczy, że ich ciała nie ulegają rozkładowi, tak jak zwłoki "normalnych" ludzi. Katolicy twierdzą, że ciała tych świętych są zachowane w sposób nadprzyrodzony, co jest wypełnieniem Psalmu 16:10: "Nie dasz świętemu twemu ujrzeć zepsucia".
Niektóre z tych "niezniszczalnych" ciał świętych są wystawiane w różnych kościołach i klasztorach na całym świecie. Ciała są zachowywane, a wierni i pielgrzymi oddają hołd ich szczątkom. Istnieje długa lista świętych, w tym św. Sylwan, św. Teresa czy św. Bernadetta z Lourdes, którzy po śmierci zostali oficjalnie uznani przez Kościół katolicki za "nieskażonych", co oznacza, że ich szczątki wykazywały niewielki lub żaden rozkład, a przynajmniej opóźniony rozkład.
Oczywiście powolne tempo rozkładu to nie to samo, co cudowna niezniszczalność. Rozkład ciała zależy od pewnych zewnętrznych i wewnętrznych czynników środowiskowych, takich jak ilość tlenu i wilgoci, na które wystawione są zwłoki, temperatura otoczenia i obecność różnych bakterii. Ciało zamknięte w suchej, szczelnej trumnie w zimnym grobowcu będzie rozkładać się znacznie wolniej niż ciało wystawione na działanie żywiołów. Niemniej jednak, każda martwa istota w końcu się rozkłada, czy to święty, ślimak, czy lwia paszcza. Kościół rzymskokatolicki doskonale zdaje sobie z tego sprawę i dokłada wszelkich starań, aby zachować wygląd zmarłych świętych, których przechowuje w swoich budynkach - wiele "niezniszczalnych" ciał zostało wyposażonych w woskowe maski i osłony na dłonie, aby ukryć fakt, że rzeczywiście nastąpił rozkład. Na przykład pielgrzym do Lourdes, aby zobaczyć św. Bernadettę, może równie dobrze odwiedzić muzeum figur woskowych.
Ciała uznane przez Kościół Katolicki za "niepokalane" rzeczywiście zdawały się rozkładać wolniej niż normalnie, nawet bez woskowych poprawek. Ale powolny rozkład niekoniecznie musi być cudowny. Mężczyzna lub kobieta, których uważa się za świętych, prawdopodobnie otrzymaliby lepszą trumnę i lepszy grób niż przeciętna osoba. To znacznie przyczyniłoby się do zachowania ciała i doprowadziłoby do późniejszego nieporozumienia co do nieskazitelności.
Gdyby ciało "nieskazitelnego świętego" było naprawdę cudownie zachowane, nie musiałoby być przechowywane w hermetycznej i klimatyzowanej skrzyni.
Nacisk Kościoła katolickiego na fizyczność - relikwie, zwłoki, transsubstancjację, ikony, koraliki, posągi itp. - trzyma wielu z dala od duchowych spraw serca. A ich fascynacja "świętymi" odsuwa uwagę od Chrystusa. Psalm 16:10 jest proroctwem o Chrystusie, jedynej świętej (tj. bezgrzesznej) osobie, jaka kiedykolwiek żyła. Jezus, Święty Boży, naprawdę nie widział zepsucia, ponieważ został wzbudzony z martwych trzeciego dnia po swojej śmierci.
Ci, którzy ufają Chrystusowi, mają obiecane niezniszczalne ciało pewnego dnia: "A powiadam, bracia, że ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego ani to, co skażone, nie odziedziczy tego, co nieskażone. (51) Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni (52) w jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. (53) Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co nieskażone, a to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność. " (1 Koryntian 15:50-53). (Słowo nieskażony jest również tłumaczone jako "niezniszczalny" w innych przekładach). Pewnego dnia wszyscy wierzący zostaną uwielbieni ciałem i duszą, zarówno ci, którzy umarli, jak i ci, którzy pozostaną przy życiu po powrocie Chrystusa (por. 1 Tesaloniczan 4:15-17).
English
Czy to prawda, że ciała niektórych świętych są niezniszczalne?
