Pytanie
Kim dokładnie jest niewierzący?
Odpowiedź
"Wierzący" to dziecko Boże, narodzone na nowo przez wiarę w Jezusa Chrystusa (zob. Dz 2:44); a "niewierzący" to ktoś, kto nie wierzy w Jezusa. W Nowym Testamencie greckie słowo apistou jest tłumaczone jako "niewierzący". Jego forma przymiotnikowa dosłownie oznacza "niewierny" i opisuje kogoś, komu brakuje wiary chrześcijańskiej.
W Piśmie Świętym istnieje wyraźne rozróżnienie między tymi, którzy naśladują Chrystusa, a tymi, którzy za Nim nie podążają. Słowo niewierzący oznaczało wszystko, co sprzeciwiało się chrześcijańskiej wierze i pobożności. W 2 Liście do Koryntian 6:14-15 Paweł pisze: "Przestańcie wprzęgać się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż za towarzystwo sprawiedliwości z bezprawiem? Co za wspólnota światła i ciemności? (15) Co za harmonia między Chrystusem a Beliarem? Gdzie część wspólna wierzącego z niewierzącym?". Zrozumienie polegało na tym, że ci, którzy uwierzyli w Chrystusa, byli w trakcie przekształcania się na obraz Jezusa (Rzymian 8:29). Im dalej znajdowali się w tym procesie, tym mniej podobieństw mieli z niewierzącymi.
W odniesieniu do zbawienia słowo wierzyć zawsze oznacza znacznie więcej niż tylko umysłową zgodę z prawdą (Jana 3:16; 14:1; 1 Jana 3:23; Dzieje Apostolskie 8:37). Szatan i demony wiedzą więcej niż ktokolwiek z nas o faktach dotyczących Jezusa, znaczeniu Jego śmierci i zmartwychwstania oraz prawdzie Pisma Świętego (Jakuba 2:19). Wiara dla zbawienia (Rz 10:10) wymaga czegoś więcej. Wierzący to ktoś, kto przekazał swoje życie i przyszłość pod panowanie Jezusa. Jezus powiedział: "Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję" (J 15:14). Tak więc wierzący, w sensie biblijnym, to ktoś, kto odpowiedział na Boże powołanie i wybrał Jezusa jako Pana swojego życia. Wierzący oczekuje od Jezusa zbawienia od grzechu i piekła (J 14:6; Mt 10:28; Rz 10:13). Z tego samego powodu niewierzący to ktoś, kto nie pozwolił Jezusowi być Panem swojego życia. Można wypowiadać religijnie brzmiące słowa, ale jeśli serce się nie zmieniło, nie jest to zbawcza wiara (Mt 7:21-23). Osoba, która twierdzi, że jest zbawiona, ale nie ma dowodów na przemieniającą moc Ducha Świętego, nadal jest funkcjonalnie niewierząca.
Kiedy Pismo Święte porównuje wierzących z niewierzącymi, podkreśla różnice w stylu życia. Wierzących można poznać po ich miłości (Jana 13:35), świętości (1 Piotra 1:15) i pragnieniu upodobnienia się do Chrystusa (Efezjan 4:15). Zgodnie z całym Pismem Świętym, nie jest możliwe bycie prawdziwym wierzącym i kontynuowanie bezbożnego stylu życia, który w pierwszej kolejności uzasadniał Boży gniew (Efezjan 5:5-7). Wynika to z faktu, że zbawienie skutkuje nową naturą (2 Koryntian 5:17). Tak jak ryba nie może długo pozostać na lądzie ze względu na swoją naturę, tak narodzone serca nie mogą długo pozostać w grzechu ze względu na swoją nową naturę.
Pierwszy List Jana 3:6 wyjaśnia to dość jasno: "Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, a każdy, kto grzeszy, nie widział Go i nigdy nie poznał". Następnie wersety 8-10 wyjaśniają to jeszcze bardziej: "Kto postępuje grzesznie, pochodzi od diabła, gdyż diabeł grzeszy od początku. Syn Boży właśnie po to się pojawił, by położyć kres jego dziełom. (9) Nikt narodzony z Boga nie postępuje grzesznie, gdyż jest w nim Boże nasienie. Nie jest on w stanie żyć w grzechu, gdyż został zrodzony z Boga. (10) Po tym właśnie rozpoznaje się dzieci Boga oraz dzieci diabła. Mianowicie, kto nie postępuje sprawiedliwie, nie pochodzi od Boga, podobnie jak ten, kto nie kocha swojego brata".
"Bez wiary nie można podobać się Bogu" (Hbr 11:6); dlatego niewierzący nie mogą podobać się Bogu. Nadal są martwi w swoich występkach i grzechach (Efezjan 2:1). Niewierzący nadal ponoszą ciężar wszystkich swoich grzechów, a "gniew Boży ciąży na nich" (J 3:36). Muszą doświadczyć pojednania z Bogiem przez Chrystusa (List do Rzymian 5:10). Wiara czyni różnicę. Tylko przez wiarę i poddanie się panowaniu Jezusa Chrystusa niewierzący mogą stać się wierzącymi.
English
Kim dokładnie jest niewierzący?
