Pytanie
Co oznacza „chodzenie w obcym jarzmie z niewierzącym”?
Odpowiedź
Wyrażenie „obce jarzmo” pochodzi z 2 Koryntian 6.14-15: „Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? […] co za dział ma wierzący z niewierzącym.”
Jarzmo jest drewnianą obręczą, która łączy ze sobą dwa woły, ciągnące wspólnie ciężar. „Obce jarzmo” w takiej parze ma jednego woła silniejszego od drugiego albo jednego wyższego, a drugiego niższego. Słabszy czy niższy wół będzie szedł wolniej niż wyższy, silniejszy, sprawiając, że ciężar będzie się źle przemieszczał. Gdy woły są niedopasowane, to nie mogą wykonywać wspólnie wyznaczonego zadania. Zamiast pracować wspólnie, zaczynają zmagać się ze sobą wzajemnie.
Upomnienie Pawła zawarte w 2 Koryntian 6.14-15 jest częścią dłuższej wypowiedzi skierowanej do kościoła w Koryncie, na temat życia chrześcijańskiego. On zniechęcał ich od wchodzenia w nierówne relacje z niewierzącymi, ponieważ wierzący i niewierzący są całkowicie odmienni, podobnie jak jasność i ciemność. Po prostu nie mają ze sobą nic wspólnego, podobnie jak Chrystus nie ma nic wspólnego z Belialem. Tutaj odnosi to Paweł do szatana. Oznacza to, że pogański, grzeszny, niewierzący świat, rządzi się zasadami szatana, a chrześcijanie powinni odłączyć się od tego grzesznego świata, tak jak Chrystus oddzielał się od wszelkich metod, celów czy planów szatana. Nie brał w nich udziału, nie tworzył z nimi żadnych układów, i tak też powinno być z jego naśladowcami względem innych. Próba życia po chrześcijańsku z osobą niewierzącą w bliskiej relacji przyjacielskiej, sprawi że będziemy kręcili się w kółko.
„Obce jarzmo” często odnosi się do relacji biznesowych. Dla chrześcijanina, który zawiera spółkę z niewierzącym, jest to proszenie się o katastrofę. Reprezentują odmienne światopoglądy, różne wartości moralne, a decyzje biznesowe, które będą musieli codziennie podejmować, będą odzwierciedlać jeden lub drugi pogląd. Aby układały się relacje w pracy, jedna lub druga strona muszą porzucić swoje najistotniejsze wartości, aby przybliżyć się do drugiej osoby. O wiele częściej, to właśnie wierzący jest stroną, na której wymusza się porzucenie wartości chrześcijańskich, po to aby przyniosło to większe korzyści w biznesie.
Oczywiście, najbliższa relacja jaka może łączyć jedną osobę z drugą odnajdujemy właśnie w małżeństwie, i w taki sposób ten fragment jest interpretowany. Bożym planem dla mężczyzny i kobiety jest to, aby stali się „jednym ciałem” (1 Ks. Mojżeszowa 2.24), relacja tak intymna, że dosłownie i w przenośni stają się jednością. Połączenie wierzącego z niewierzącym jest próbą łączenia przeciwności, a to staje się bardzo trudną relacją.
English
Co oznacza „chodzenie w obcym jarzmie z niewierzącym”?
