Pytanie
Czy wierzący powinien odczuwać Ducha Świętego?
Odpowiedź
Podczas gdy działanie Ducha Świętego manifestuje się w konkretnych odczuciach, takich jak przekonanie o grzechu, pocieszenia czy uzdolnienia, Pismo Święte nie naucza nas abyśmy opierali naszą relację z Duchem Świętym na tym co i jak odczuwamy. W każdej osobie nowo-narodzonej zamieszkuje Duch Święty. Jezus powiedział, że ześle nam swojego Pocieszyciela i odtąd będzie z nami i w nas. “Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie” (Ew. Jana 14.16-17). Innymi słowy, Jezus posyła kogoś takiego jak On, aby był pośród nas i w nas.
Wiemy, że Duch Święty jest pośród nas, gdyż tak mówi Słowo Boże. Każdy nowo- narodzony wierzący jest zapieczętowany Duchem Świętym, lecz nie każdy wierzący jest poddany prowadzeniu Ducha Świętego, a to ogromna różnica. Jeśli postępujemy zgodnie z naszą cielesnością, to nie jesteśmy pod panowaniem Ducha Świętego, mimo iż wciąż jesteśmy nim zapieczętowani. Apostoł Paweł komentuje tą prawdę używając pewnej ilustracji abyśmy lepiej to zrozumieli: “Nie upijajcie się winem, które prowadzi do rozwiązłości, ale bądźcie pełni Ducha” (Efezjan 5.18). Wielu ludzi czytających ten werset tłumaczy, iż apostoł Paweł był przeciwny piciu wina. Jednak, kontekst tego fragmentu dotyczy wytrwałości i walki duchowej wierzącego napełnionego Duchem.
Gdy ludzie upijają się winem, to uwidaczniają się pewne cechy charakterystyczne: stają się niezdarni, ich mowa jest niewyraźna, a ich osąd jest zaburzony. Apostoł Paweł posługuje się tutaj porównaniem. Podobnie jak istnieją pewne cechy charakterystyczne świadczące o tym, że ktoś jest pod wpływem wina, tak też są pewne typowe cechy świadczące, że ktoś jest prowadzony Duchem Świętym. W Liście do Galacjan 5.22-24 czytamy o owocu Ducha. Tym owocem Ducha Świętego, który manifestuje się w nowo-narodzeniu jest poddanie się wierzącego pod Jego panowanie.
Forma czasownika “bądźcie napełnieni” Duchem Świętym, użyta w Efezjan 5.18 wskazuje, że jest to proces ciągły. A ponieważ jest to nakaz, sugeruje również że możemy być nienapełnionymi i niepoddanymi działaniu Ducha. Dalsza część 5 rozdziału Efezjan dopowiada jakimi cechami charakteryzuje się wierzący napełniony Duchem. “Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, śpiewając i grając w sercu swoim Panu. Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ulegając jedni drugim w bojaźni Chrystusowej” (Efezjan 5.19-21).
Nie jesteśmy napełnieni Duchem dlatego, że tak to odczuwamy, ale dlatego że jest to przywilej i udział Chrześcijanina. Napełnienie Duchem i poddanie się Jego prowadzeniu jest wynikiem naszego trwania w posłuszeństwie Panu. Jest to dar łaski, a nie emocjonalne odczucie. Emocje mogą i będą nas zwodzić, a my możemy doprowadzić siebie do emocjonalnego rozstrojenia, które pochodzi z cielesności a nie Ducha Świętego. “Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej… Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy” (Galacjan 5.16, 25).
Powiedzieliśmy już, że nie możemy zaprzeczyć że są takie chwile gdy możemy być przytłoczeni obecnością i siłą Ducha, i jest to często doświadczenie emocjonalne. Gdy tak się dzieje, przeżywamy radość nieporównywalną z niczym innym. Król Dawid “tańczył z całej siły” (2 Samuela 6.14) gdy przynieśli z powrotem do Jerozolimy Arkę Przymierza. Doświadczamy radości Ducha, gdy rozumiemy, że jako dzieci Boże zostaliśmy pobłogosławieni Jego łaską. Zatem, owszem działanie Ducha Świętego może łączyć się z naszymi odczuciami i emocjami. Jednak, nie możemy utwierdzać się w przekonaniu, że posiadamy Ducha Świętego na podstawie tego jak się czujemy.
English
Czy wierzący powinien odczuwać Ducha Świętego?
