Pytanie
Czy chrześcijanin, który odejdzie od Boga pozostaje zbawiony?
Odpowiedź
To jest pytanie, nad którym od wielu lat dyskutowano. Słowo „odszczepieniec” albo „odstępstwo” nie pojawia się w Nowym Testamencie, a w Starym Testamencie zostało użyte przede wszystkim w odniesieniu do Izraela. Żydzi, mimo iż byli wybranym narodem Bożym, bez przerwy odwracali się od Boga i buntowali wobec niego (Księga Jeremiasza 8.9). Z tego powodu musieli co jakiś czas składać ofiary pojednania za popełniony grzech, po to aby odnowić ich zniszczoną relację z Bogiem. Chrześcijanie natomiast, przyjęli jedną, doskonałą, dokonaną raz na zawsze, ofiarę Chrystusa i nie potrzebują już składać żadnych ofiar za swój grzech. Bóg sam zapewnił zbawienie dla nas (2 Koryntian 5.21), a ponieważ jesteśmy przez niego zbawieni, prawdziwy chrześcijanin nie może odejść od Boga na tyle, by nie wrócić.
Chrześcijanie grzeszą (1 Jana 1.8), lecz życie chrześcijanina nie powinno być życiem w grzechu. Wierzący jest nowym stworzeniem (2 Koryntian 5.17). Mamy w sobie Ducha Świętego, który pobudza nas do wydawania jego owocu (Galacjan 5.22-23). Życie chrześcijanina powinno być życiem odmienionym. Chrześcijanie otrzymali przebaczenie za wszystkie grzechy, nie ważne ile razy zgrzeszą, ale równocześnie powołani są do życia w coraz większym uświęceniu, gdy przybliżają się do Boga i stają się bardziej podobni do Chrystusa. Powinniśmy mieć poważne wątpliwości odnośnie osoby, która twierdzi, że jest osobą wierzącą (duchowo odrodzoną), a mimo to jej styl życia wskazuje na coś innego. Tak, prawdziwy chrześcijanin, który „upada” co jakiś czas nadal jest zbawiony (uratowany), ale z drugiej strony osoba, której życie zdominowane jest przez grzech, nie jest prawdziwie chrześcijaninem.
Co z osobą, która wypiera się Chrystusa? Biblia mówi nam, że jeśli jakaś osoba wypiera się Chrystusa, to nigdy tak naprawdę Go nie poznała. „Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami. Lecz miało się okazać, że nie wszyscy są z nas” (1 Jana 2.19). Osoba, która odrzuca Chrystusa i odwraca się od wiary pokazuje, że nigdy nie należała do Chrystusa. Ci, którzy należą do Chrystusa pozostają przy Chrystusie. Ci, którzy wyrzekają się swojej wiary nigdy jej nie posiedli. „Prawdziwa to mowa: Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy. Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze. Jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może” (2 Tymoteusza 2.11-13).
English
Czy chrześcijanin, który odejdzie od Boga pozostaje zbawiony?
