Pytanie
Co to znaczy przyjąć Jezusa Chrystusa?
Odpowiedź
Wiele terminów używanych w chrześcijaństwie może być mylących dla nowych wierzących lub tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o Jezusie. Jedno z takich wyrażeń powtarza się często: "Przyjmij Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela". Co dokładnie oznacza "przyjąć" Jezusa? Skoro Jezus żył, umarł i zmartwychwstał ponad dwa tysiące lat temu, jak możemy Go teraz "przyjąć"?
Jana 1:11-12 mówi o przyjęciu Jezusa i definiuje ten termin: "On [Jezus] przyszedł do tego, co do niego należało, ale swoi go nie przyjęli. Wszystkim jednak, którzy Go przyjęli, tym, którzy uwierzyli w imię Jego, dał prawo stać się dziećmi Bożymi". Jan utożsamia "przyjęcie" Jezusa z "uwierzeniem" w Niego, co skutkuje staniem się dzieckiem Bożym. Tak więc przyjęcie Jezusa ma związek z wiarą. Ufamy temu, kim jest Jezus i co uczynił w naszym imieniu.
Kiedy "odbieramy" paczkę, bierzemy ją do siebie. Kiedy biegacz "otrzymuje" piłkę, przyciąga ją do siebie i trzyma się jej. Kiedy "przyjmujemy" Jezusa, bierzemy Go do siebie i trzymamy się prawdy o Nim.
Przyjęcie Jezusa jako Zbawiciela oznacza, że patrzymy na Niego i tylko na Niego jako na Tego, który przebacza nasze grzechy, naprawia naszą relację z Bogiem i zapewnia nam wejście do nieba. Odrzucenie Go jako Zbawiciela oznacza, że albo nie wierzymy, że potrzebujemy zbawienia, albo szukamy innego wybawiciela. Pismo Święte mówi jednak wyraźnie, że "nie ma w nikim innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4:12).
Przyjęcie Jezusa jako naszego Pana oznacza, że porzucamy pomniejszych bogów, wokół których zbudowaliśmy nasze życie. Możemy znać fakty o Jezusie wyszczególnione w Biblii - możemy nawet uznać prawdziwość tych faktów - nie będąc częścią Bożej rodziny. Nie możemy przyjąć Jezusa jako Pana bez wyparcia bożków z naszego życia - bożków takich jak władza, popularność, bogactwo czy wygoda, którym ufamy, że zapewnią nam cel i siłę. Jezus opisał potrzebę podążania za Nim całym sercem w Ewangelii Łukasza 9:23: "Kto chce być moim uczniem, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje".
Kiedy Jezus odwiedził swoje rodzinne miasto Nazaret, tamtejsi ludzie nie wierzyli, że jest On kimś innym niż synem Marii i Józefa (Mt 13:54-58; zob. także J 6:41-42). Zaakceptowali Go jako miejscowego cieślę, ale odrzucili jako obiecanego Mesjasza. Wielu ludzi dzisiaj postępuje podobnie. Akceptują Jezusa jako dobrego nauczyciela moralności, wzór do naśladowania, a nawet proroka, który może uczyć nas o Bogu. Ale nie przyjmują Go jako osobistego Pana i Zbawiciela. Nie poświęcają Mu swojej wiary.
Przyjęcie Jezusa jest kwestią wiecznego przeznaczenia: "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu, lecz kto nie wierzy, już został potępiony, ponieważ nie uwierzył w imię jedynego Syna Bożego" (J 3:16-18).
Przyjęcie Jezusa oznacza uznanie, że jest On tym, za kogo się podał (1 Jana 5:10; Mateusza 27:43; Jana 20:31). Jest Synem Bożym, który przyjął ludzką postać (Filipian 2:6-8), urodził się z dziewicy (Łukasza 1:26-38), prowadził doskonałe życie (Hebrajczyków 4:15) i w pełni zrealizował Boży plan ratowania ludzkości przed grzechem (Mateusza 1:18; 1 Piotra 1:20; Jana 19:30; 2 Koryntian 5:18-21). Przyjęcie Jezusa oznacza zaufanie, że Jego ofiara na krzyżu całkowicie zapłaciła za nasz grzech i wiarę, że Bóg wzbudził Go z martwych (1 Koryntian 15:3-5, 20; 2 Tymoteusza 2:8).
Przyjęcie Jezusa oznacza uznanie, że jesteśmy grzesznikami oddzielonymi od świętego Boga (Rz 3:23; 6:23; Ef 2:1-3). Przyjęcie Jezusa oznacza wołanie do Niego z wiarą, ufając, że tylko Jego krew może oczyścić nas z grzechu i przywrócić nas do właściwej relacji z Bogiem (Efezjan 2:4-10; 1 Jana 1:7; Hebrajczyków 10:19-22). Ci, którzy przyjmują Jezusa przez wiarę "(12) dał przywilej stania się dziećmi Boga — tym, którzy wierzą w Jego imię, (13) którzy narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga." (Jana 1:12-13).
Kiedy przyjmujemy Jezusa jako naszego Zbawiciela, Bóg zsyła nam dar Ducha Świętego, który wnika w nasze dusze i zaczyna przekształcać nas, abyśmy byli bardziej podobni do Chrystusa (Rz 8:29; J 14:26; Łk 24:49; Ef 1:13-14; Flp 2:12-13). Jezus nazwał tę zamianę "ponownymi narodzinami" (Jana 3:3-8). Kiedy rodzi się dziecko, pojawia się nowe stworzenie, które wcześniej nie istniało. Z czasem dziecko zaczyna wyglądać i zachowywać się jak rodzice. Podobnie dzieje się, gdy rodzimy się z Ducha, przyjmując Jezusa. Stajemy się dziećmi Bożymi i zaczynamy wyglądać i zachowywać się bardziej jak nasz niebiański Ojciec (Mateusza 5:48; 2 Koryntian 5:17; 7:1; Efezjan 5:1).
Przyjęcie Jezusa Chrystusa do naszego życia to coś więcej niż dodanie Go do już i tak zagraconej listy priorytetów. On nie oferuje opcji bycia jedynie częścią naszego życia. Kiedy Go przyjmujemy, przyrzekamy Mu naszą wierność i patrzymy na Niego jako niekwestionowanego Pana naszego życia (Łukasza 6:46; Jana 15:14). Czasami nadal będziemy nieposłuszni Jego przykazaniom (1 Jana 1:8-10). Ale Duch Święty w nas pociąga nas do pokuty, aby przywrócić naszą bliską społeczność z Bogiem (Psalm 51:7). Przyjęcie Jezusa jest początkiem odkrywania życia i wiecznej błogości z Nim w niebie (Jana 3:36; Objawienie 21-22).
English
Co to znaczy przyjąć Jezusa Chrystusa?
