Pytanie
Czy bycie pijanym w Duchu jest biblijnym doświadczeniem?
Odpowiedź
Nigdzie w Biblii nie jest napisane, że należy być pijanym w Duchu. Kiedy Biblia mówi o upijaniu się, zawsze ma to negatywne konotacje. Jedynym miejscem w Piśmie Świętym, które nawiązuje do idei "duchowego upojenia" jest Ks. Izajasza 29.9-14, która odnosi się do Bożego sądu nad grzechem i odstępstwem.
Niektórzy przywódcy ruchu Słowo Wiary i kościołów związanych z Toronto Blessing promują fałszywą ideę bycia "pijanym w Duchu" lub napełnionym "pijaną chwałą". Społeczności są instruowane, aby "upić się", "wypić jeszcze jednego drinka" i porzucić wszelkie ograniczenia. Potykanie się, niewyraźna mowa, upadanie na ziemię i inne dziwne zachowania są "dowodem" działania Ducha Świętego.
Fałszywi nauczyciele, którzy promują upijanie się w Duchu Świętym, wskazują na Dz. Apostolskie 2.13 jako usprawiedliwienie dla ich aberracyjnej praktyki. W dniu Pięćdziesiątnicy, gdy apostołowie głosili ewangelię, niektórzy z tłumu powiedzieli: "Wypili za dużo wina". Oskarżenie to było oczywiście kpiną z apostołów, a Piotr stanowczo zaprzeczył jakiejkolwiek sugestii nietrzeźwości (werset 15). Jednak dzisiejsi nauczyciele Słowa Wiary biorą ten żart z bezbożnego tłumu i używają go jako "dowodu" na to, że Piotr i apostołowie głosili w jakimś upojeniu zmysłowym. Takie przekręcanie Pisma Świętego nie tylko poniża apostołów, ale także hańbi Ducha Świętego.
Apostoł Paweł napisał: "Baczcie więc pilnie, jak macie postępować, nie jako niemądrzy, lecz jako mądrzy, wykorzystując czas, gdyż dni są złe. Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pańska. I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha" (Efezjan 5.15-18).
Paweł mówi, że upijanie się jest podobne do naszego starego stylu życia z jego światowymi i samolubnymi pragnieniami. Takie zachowanie jest poniżające i "prowadzi do rozpusty" (porównaj Kolosan 1.21; Rzymian 13.13). Słowo rozpusta jest tłumaczeniem greckiego słowa oznaczającego "bezprawną zuchwałość lub nieopanowany kaprys". Paweł celowo kontrastuje stan pijaństwa (utratę kontroli) z zamieszkaniem Ducha Bożego (zyskanie samokontroli, Galacjan 5.23).
Bóg chce, aby każdy aspekt naszego życia jako wierzących był pod całkowitą kontrolą Ducha Świętego. To nie przychodzi w wyniku pijaństwa i nie odzwierciedla jego skutków.
Upijanie się i przypisywanie tego Duchowi Bożemu jest grzechem. Ci, którzy nauczają o duchowym upojeniu, są bardziej związani z Bachusem, rzymskim bogiem wina i pijaństwa, niż z prawdziwym Bogiem Biblii. Bycie napełnionym Duchem nie jest jakimś ekstatycznym czy emocjonalnie nasyconym doświadczeniem. Nie jest to niebiański haj ani duchowy szum. Bycie napełnionym Duchem jest stałym poddaniem swojego życia Bożej chwale (1 Jana 3.24).
English
Czy bycie pijanym w Duchu jest biblijnym doświadczeniem?
