Pytanie
Kim jest poganin / Kim jest osoba, która nie jest Żydem?
Odpowiedź
Najprościej rzecz ujmując, termin "poganin" odnosi się do osoby, która nie jest Żydem.
Z żydowskiej perspektywy poganie byli często postrzegani jako niewierni, którzy nie znają prawdziwego Boga. W czasach Jezusa wielu Żydów było tak dumnych ze swojego dziedzictwa kulturowego i religijnego, że uważali pogan za "nieczystych", nazywając ich "psami" i "nieobrzezanymi". Poganie i pół-Żydzi Samarytanie byli postrzegani jako wrogowie, od których należy stronić (zob. Ew. Jana 4.9; 18.28; Dz. Apostolskie 10.28).
W Kazaniu na Górze Jezus nawiązał do powszechnego kojarzenia pogan z pogaństwem: "A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?" (Ew. Mateusza 5.47; tłum. Biblia Warszawska). W innym miejscu tego samego kazania Jezus zauważył: "A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani" (Ew. Mateusza 6.7).
Jezus przyszedł, aby zaoferować zbawienie wszystkim ludziom, Żydom i poganom. Prorok Izajasz przepowiedział posługę Mesjasza obejmującą cały świat, mówiąc, że "nada narodom prawo" i będzie "światłością dla narodów" (Ks. Izajasza 42.1, 6). W Ew. Marka 7.26 Jezus pomaga pogańskiej kobiecie, która prosiła o uwolnienie córki od demona.
Co ciekawe, zarówno Żydzi, jak i poganie są wspomniani w opisie śmierci Jezusa. Żydowscy przywódcy aresztowali Jezusa, ale to Rzymianin (tj. poganin) skazał Go na śmierć, i to Rzymianie przeprowadzili egzekucję (zobacz przepowiednię Jezusa w Ew. Łukasza 18.32). Później apostołowie modlili się: "Zgromadzili się bowiem istotnie w tym mieście przeciwko świętemu Synowi twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i plemionami izraelskimi" (Dz. Apostolskie 4.27; tłum. Biblia Warszawska).
Wraz z rozprzestrzenianiem się ewangelii we wczesnym okresie Nowego Testamentu, wielu pogan nawróciło się. Dz. Apostolskie 11.18 odnotowują reakcję żydowskich chrześcijan w Jerozolimie, którzy "wielbili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi". Kiedy poganie w Antiochii Pizydyjskiej usłyszeli dobrą nowinę, "radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli" (Dz. Apostolskie 13.48).
Pisząc do (w większości pogańskiego) kościoła w Rzymie, Paweł przekazał swój cel: "Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka" (Rzymian 1.16). Paweł zdawał sobie sprawę, że przyjście Jezusa dało możliwość zbawienia każdemu, kto uwierzy w imię Chrystusa (Ew. Jana 3.16).
Poganie przez długi czas byli postrzegani jako wrogowie narodu żydowskiego, jednak Chrystus przyniósł dobrą nowinę zarówno Żydom, jak i nie-Żydom. Paweł wychwalał dobroć Pana w swoim liście do (głównie pogańskiego) kościoła w Efezie: "byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową. Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni" (Efezjan 2.12-14; tłum. Biblia Warszawska).
English
Kim jest poganin / Kim jest osoba, która nie jest Żydem?
