Pytanie
Czym jest prawdziwe uwielbienie?
Odpowiedź
Apostoł Paweł w liście do Rzymian 12.1-2 doskonale opisał czym jest uwielbienie: „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe.”
Fragment ten odnosi się do każdego elementu prawdziwego uwielbienia. Po pierwsze, mówi o motywacji, która pobudza nas do uwielbienia: „przez miłosierdzie Boże.” Dzięki miłosierdziu Bożemu zostaliśmy obdarzeni tym wszystkim na co nie zasłużyliśmy: wieczna miłość, wieczna łaska, Duch Święty, pokój na wieki, wieczną radość, wiarę zbawczą, pocieszenie, siłę, mądrość, nadzieję, cierpliwość, uprzejmość, chwałę, sprawiedliwość, bezpieczeństwo, życie wieczne, przebaczenie, pojednanie, usprawiedliwienie, uświęcenie, wolność, orędownictwo i wiele innych. Świadomość i zrozumienie tych niesamowitych darów motywuje nas do oddawania czci i dziękczynienia- innymi słowy, do uwielbienia!
W tym fragmencie znajduje się również opis uwielbienia: „abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu.” Składanie ciał oznacza oddawanie Bogu całego siebie. Odniesienie do naszych ciał oznacza tutaj każdy aspekt naszego życia, całego naszego człowieczeństwa- naszego serca, umysłu, rąk, myśli, postaw- które powierzamy Bogu. Innymi słowy, mamy oddać Bogu całą kontrolę nad tymi rzeczami i zwrócić się z nimi do Niego, dosłownie tak jak ofiara złożona na ołtarzu. Ale w jaki sposób? Fragment ponownie udziela bardzo dokładnej odpowiedzi: „przez odnowienie umysłu swego.” Odnawiamy codziennie nasze umysły poprzez oczyszczanie ich z „mądrości tego świata”, a zastępując ją prawdziwą mądrością, która pochodzi od Boga. Uwielbiamy go naszym oczyszczonym i odmienionym umysłem, a nie naszymi emocjami. Emocje są czymś wspaniałym, ale dopóki nie zostaną ukształtowane poprzez umysł nasycony Prawdą, mogą być bardzo destrukcyjne i nie do opanowania przez nas. Tam gdzie podążają myśli, tam towarzyszy im wola, podobnie jak emocje. 1 Koryntian 2.16 mówi, że „jesteśmy myśli Chrystusowej”, a nie emocjami Chrystusowymi.
Istnieje tylko jeden sposób, aby odnowić nasz umysł i dzieje się to poprzez działanie Słowa Bożego. To jest prawda, wiedza o Słowie Bożym, która jest wiedzą przyjętą przez miłosierdzie Boże. Znać prawdę, wierzyć prawdzie, utrzymywać przekonanie na temat prawdy oraz miłować prawdę w oczywisty sposób przyniesie prawdziwe duchowe uwielbienie. To jest przekonanie któremu towarzyszy uczucie, to uczucie jest odpowiedzią na prawdę, a nie na jakiś zewnętrzny bodziec, czy muzykę. Muzyka jako taka nie ma z tym nic wspólnego. Muzyka nie może przynieść uwielbienia, chociaż z pewnością może dostarczyć emocji. Muzyka nie jest podstawą uwielbiania, ale może być jego wyrazem. Nie postrzegaj muzyki jako czegoś co wywołuje uwielbienie; postrzegaj muzykę jako sposób wyrazu tego co wypływa z serca pogrążonego miłosierdziem Bożym, posłusznym jego przykazaniom.
Prawdziwe uwielbienie jest skupione na Bogu. Ludzie mają skłonność do skupiania się na tym gdzie powinni oddawać się uwielbieniu, jaką muzykę powinni śpiewać i jak ich uwielbienie wypadło w oczach innych osób. Skupianie uwagi na sprawach tego typu mija się z celem. Jezus mówi nam, że prawdziwi wyznawcy będą uwielbiać Boga w duchu i w prawdzie (Ew. Jana 4.24). Oznacza to, że nasze uwielbienie płynie z serca, tak jak Bóg to zaplanował. Uwielbienie może obejmować modlitwę, czytanie Bożego Słowa z otwartością serca, śpiewanie, uczestnictwo w wieczerzy i służenie innym. Nie jest to ograniczone do jednej rzeczy, ale jest właściwie wykonywane gdy serce i nastawienie takiej osoby są na właściwym miejscu.
Ważne jest też to, by wiedzieć (i pamiętać), że uwielbienie należy się jedynie Bogu. Tylko Jemu należy się cześć, a nie żadnemu z jego stworzenia (Księga Objawienia 19.10). Nie mamy uwielbiać świętych, proroków, figurek, aniołów, fałszywych bogów czy Maryi matki Jezusa. Nie powinniśmy również uwielbiać oczekując czegoś w zamian, na przykład cudownego uzdrowienia. Uwielbienie kierujemy do Boga- ponieważ On na nie zasługuje- i czynimy tak dla jego przyjemności, bo to jest jemu miłe. Uwielbienie może być publicznym aktem wywyższenia Go (Psalm 22.2; 35.18) uczynionym podczas spotkania wspólnoty wierzących, gdzie w modlitwie i wychwalaniu możemy ogłaszać naszą adorację i wdzięczność za to, co dla nas uczynił.
Prawdziwe uwielbienie wypływa z wewnątrz i wyrażane jest poprzez nasze czyny. „Uwielbianie” wynikające z obowiązku nie jest miłe Bogu i jest całkowicie próżne. On może przejrzeć całą naszą hipokryzję, którą się brzydzi. Ukazuje to w Księdze Amosa 5.21-24, gdy wypowiada się na temat zbliżającego się sądu. Innym przykładem jest historia Kaina i Abla, pierwszych synów Adama i Ewy. Obaj przynieśli dar, aby złożyć go dla Pana, ale Bóg miał upodobanie tylko w Ablu. Kain przyniósł dar z powodu obowiązku; Abel przyniósł najlepsze owoce ze swojego stada. Ofiarował z ufności i podziwu dla Boga.
Prawdziwe uwielbienie nie jest ograniczone do tego, co robimy w kościele czy ogólnym uwielbieniu (chociaż obie te rzeczy są dobre, i Biblia mówi, że mamy je czynić). Prawdziwym uwielbieniem jest okazanie uznania Bogu, jego mocy i chwały we wszystkim co robimy. Najwyższym wyrazem chwały i uwielbienia jest posłuszeństwo Bogu i jego Słowu. Aby to czynić, musimy znać Boga; nie możemy go ignorować (Dzieje Apostolskie 17.23). Uwielbienie jest wychwalaniem i wysławianiem Boga- aby pokazać naszą lojalność i podziw dla naszego Ojca.
English
Czym jest prawdziwe uwielbienie?
