Pytanie
Ilu proroków jest w Biblii?
Odpowiedź
Prorok w Biblii był kimś, kto objawiał innym Boże przesłania. Niektórzy, jak Mojżesz, słyszeli słowa bezpośrednio od Boga i przekazywali je za pomocą pisma lub ustnie. Niektórzy, jak Józef i Daniel, interpretowali sny i/lub wizje innych. Przesłania te mogły być proroctwami dotyczącymi przyszłości, wiadomościami dla słuchaczy lub ostrzeżeniami dla innych. Życie pobożnego proroka nigdy nie było łatwe (zob. Dz. Apostolskie 7.52). Oto lista proroków występujących w Biblii:
Prorocy w Starym Testamencie
- Noe: Noe był prorokiem, ponieważ Bóg mówił mu o przyszłości i prawdopodobnie głosił sąd wobec innych. 1 Ks. Mojżeszowa 7.1-4; 8.16-17, 21-22; i 9.1-16 odnotowują momenty, w których Bóg przemawiał bezpośrednio do Noego. Hebrajczyków 11.7 jest czasami odczytywany jako stwierdzenie, że Bóg kazał Noemu przekazywać słowa skierowane przeciwko złym ludziom, w otoczeniu których żył, ale słowa "przez swoją wiarę potępił świat" mogą również oznaczać, że wiara Noego była przykładem tego, jak powinni postępować ludzie i dowodem na to, że wiara jest możliwa.
- Abraham: Bóg rozmawiał z Abrahamem kilka razy. Wiele z ich rozmów było wypełnionych instrukcjami, ale Bóg dał Abrahamowi także przebłyski przyszłości. W rzeczywistości, podczas ich pierwszego spotkania, Bóg zaczął od powiedzenia Abramowi, aby opuścił swój kraj i udał się w nowe miejsce (1 Ks. Mojżeszowa 12.1), a następnie przeszedł bezpośrednio do błogosławieństwa, które było jednocześnie przepowiednią przyszłości (1 Ks. Mojżeszowa 12.2-3).
- Jakub: W 1 Ks. Mojżeszowej 28.10-22 Jakub miał sen o schodach do nieba i ponownie usłyszał Bożą obietnicę daną jego ojcu Abrahamowi. W 1 Ks. Mojżeszowej rozdz. 49 Jakub wygłosił dokładne proroctwo dotyczące przyszłości potomków swoich synów.
- Józef: W pierwszym wprowadzeniu do historii Józefa, w 1 Ks. Mojżeszowej 37.3-11, opowiedział on dwa sny, które miał - przepowiednie, że pewnego dnia będzie rządził swoimi braćmi i rodzicami. Jego sny tak bardzo rozgniewały jego braci, że sprzedali go w niewolę, co ostatecznie doprowadziło go do tak wysokiej pozycji politycznej, że musieli przychodzić do niego po jedzenie, spełniając w ten sposób jego sny. Zanim jednak Józef osiągnął tę pozycję, zinterpretował sny faraonowego szafarza i piekarza (1 Ks. Mojżeszowa rozdz. 40), a następnie sen samego faraona (1 Ks. Mojżeszowa 41.1-40).
- Mojżesz: Znaczna część 2 Ks. Mojżeszowej, 3 Ks. Mojżeszowej, 4 Ks. Mojżeszowej i 5 Ks. Mojżeszowej jest wypełniona Bożymi przesłaniami skierowanymi do Mojżesza i za jego pośrednictwem. Rozpoczynają się one w 2 Ks. Mojżeszowej, kiedy Bóg wezwał Mojżesza z płonącego krzewu, aby powrócił do Egiptu i wygłosił sąd przeciwko faraonowi oraz uratował Izraelitów. Proroctwa Mojżesza zawierają zarówno naganę dla Izraelitów, jak i przepowiednie przyszłości. Bóg przemawiał do Mojżesza częściej niż do kogokolwiek innego w Biblii.
- Aaron: Kiedy Mojżesz skarżył się, że nie jest dobrym mówcą publicznym, Bóg uczynił jego brata, Aarona, swoim rzecznikiem. W 2 Ks. Mojżeszowej 7.1-7 Aaron rozpoczął swoją karierę jako Boży prorok, upominając i ostrzegając innych.
- Miriam: W 2 Ks. Mojżeszowej 15.20 siostra Mojżesza, Miriam, jest uznana za proroka. Nie wiemy konkretnie, jakie przesłanie przekazał jej Bóg, poza pieśnią, którą śpiewa w wersecie 21. W 4 Ks. Mojżeszowej rozdz. 12 dowiadujemy się jednak, że ani jej, ani Aarona osąd nie zawsze był oparty na Bożym przewodnictwie.
- Siedemdziesięciu starszych Izraela: Chociaż Bóg zapewnił Izraelitom mannę i wodę, domagali się oni również mięsa. Bóg obiecał im to spełnić. W ramach przygotowań Mojżesz nakazał siedemdziesięciu starszym udać się do Namiotu Spotkania, a Duch Święty tymczasowo obdarzył ich zdolnością prorokowania (4 Ks. Mojżeszowa 11.25).
- Eldad i Medad: Eldad i Medad byli dwoma z siedemdziesięciu starszych, ale z nieznanego powodu pozostali w obozie i nie poszli do namiotu spotkania. Duch Święty i tak ich odnalazł, a oni prorokowali przez krótki czas (4 Ks. Mojżeszowa 11.26).
- Balaam: Balaam wyróżniał się tym, że był prawdziwym prorokiem, a jednocześnie złym człowiekiem. Król Moabu próbował go przekupić, aby przeklął Izrael. Balaam próbował, ale jego bojaźń Boża, jego uczciwość jako proroka i jego uparta oślica pokonały jego chciwość (4 Ks. Mojżeszowa 22-24). Grzech Balaama jest ostrzeżeniem w Liście Judy 1.11.
- Elihu: Trzej przyjaciele Joba są dobrze znani, ale w połowie ich rady pojawił się Elihu. Jego długie przesłanie (Ks. Joba rozdz. 32-35) potępiło pozostałych trzech przyjaciół, skonfrontowało Joba z jego brakiem zaufania do Boga i przypomniało im wszystkim, że Bóg jest sprawiedliwy.
- Jozue: Kiedy Mojżesz zmarł, Jozue objął dowództwo nad wędrówką Izraelitów do Ziemi Obiecanej. W Ks. Jozuego 1.1-9 Bóg dał mu zachętę do wykonania trudnego zadania i obietnicę sukcesu. Dał również Jozuemu ostrzeżenie, aby przestrzegał prawa, które Bóg dał Mojżeszowi.
- Debora: Debora jest jedyną odnotowaną kobietą sędzią Izraela, a Ks. Sędziów 4.4 wskazuje, że była również prorokinią. W Ks. Sędziów 4.6-7 Debora albo przekazała Boże przesłanie dowódcy wojskowemu Barakowi, albo je wyegzekwowała; w Ks. Sędziów 4.9 przekazała proroctwo dotyczące przyszłych wydarzeń.
- Gedeon: Gedeon był jednym z najmniej gorliwych biblijnych proroków. Przez cały okres Ks. Sędziów rozdz. 6-8 Bóg prowadził Gedeona, by wziął małą armię i zniszczył uciskających Midianitów i Amalekitów. Nie jest jasne, czy Gedeon był prorokiem, który przekazał Bożą obietnicę w Ks. Sędziów 6.8-10.
- Samuel: Samuel otrzymał swoje pierwsze przesłanie od Boga w 1 Ks. Samuela 3.4, kiedy był małym chłopcem. Swoje życie spędził jako Boży posłaniec; dwa z jego najważniejszych czynów to namaszczenie Saula (1 Ks. Samuela rozdz. 9) i Dawida (1 Ks. Samuela 1.13) na króla. Słowa Samuela o Bożej mądrości skierowane do Saula pozostały w większości niezauważone, a Samuel nawet przybył zza grobu, aby ogłosić Bożą karę za nieposłuszeństwo Saula (1 Ks. Samuela 28.15-19).
- Procesja proroków: Wkrótce po namaszczeniu Saula na króla, spotkał się on z siedemdziesięcioma prorokami i przyłączył się do nich (1 Ks. Samuela 10.10).
- Król Saul: Samuel dał Saulowi konkretne instrukcje zaraz po tym, jak namaścił go na króla. W wyniku zastosowania się do wskazówek Samuela, Saul spotkał się z grupą proroków i prorokował z nimi (1 Ks. Samuela 10.10).
- Gad: Ścigany przez Saula, Dawid wraz z grupą zwolenników ukrył się w twierdzy. Prorok Gad przesłał mu słowo od Boga, co ma robić dalej (1 Ks. Samuela 22.5).
- Natan: Wydaje się, że Natan był głównym łącznikiem Dawida z Bożymi przesłaniami. W 2 Ks. Samuela 7.4-17, Natan powiedział Dawidowi, że Salomon zbuduje świątynię. W 2 Ks. Samuela 12.1-15, Natan zganił Dawida za cudzołóstwo z Batszebą i zabicie jej męża.
- Dawid: W czasach królów Bóg zazwyczaj przemawiał do króla przez proroków, a nie bezpośrednio, jak to miało miejsce w przypadku Abrahama, Mojżesza, Jozuego, Debory i Gedeona. Dawid musiał jednak otrzymać jakieś przesłanie od Boga, ponieważ wiele jego psalmów prorokuje przyjście Jezusa (Psalm 8; 22; 110).
- Asaf: Asaf był jednym z przywódców wyznaczonych przez króla Dawida. Był lewitą i płodnym pisarzem - wiele psalmów zostało napisanych przez niego lub przez grupę, którą zainspirował. Jego pieśni były śpiewane wraz z pieśniami Dawida w czasach Ezechiasza (2 Ks. Kronik 29.30).
- Muzycy przybytku: 1 Ks. Kronik 25.1-7 wymienia muzyków, którym Dawid zlecił granie przed przybytkiem i identyfikuje ich jako proroków. Należą do nich Heman, wnuk Samuela, Jedutun i Asaf, a także ich synowie.
• Writers of the Psalms: Many of the psalms besides those directly identified as having been written by David refer to the coming Christ, including Psalms 2, 18, 89 (by Ethan the Ezrahite), 132, and many others.
- Autorzy psalmów: Wiele psalmów oprócz tych bezpośrednio zidentyfikowanych jako napisane przez Dawida odnosi się do nadchodzącego Chrystusa, w tym Psalmy 2, 18, 89 (autorstwa Etana Ezrachity), 132 i wiele innych.
- Król Salomon: W 1 Ks. Królewskiej rozdz. 3 Bóg zapytał Salomona we śnie, czy jest coś, czego Salomon chciałby od Niego. Salomon wybrał mądrość.
- Agur: Agur, syn Jake, jest cytowany jako autor Ks. Przyp. Salomona rozdz. 30. Nic więcej o nim nie wiadomo.
- Achiasz: Niestety, Salomon nie zawsze wykorzystywał swoją mądrość. Poślubił zbyt wiele kobiet i został wciągnięty w oddawanie czci ich bogom. W 1 Ks. Królewskiej 11.29-39 Achiasz powiedział Jeroboamowi, że po śmierci Salomona obejmie dowództwo nad dziesięcioma plemionami Izraela. Kilka lat później Achiasz powiedział żonie Jeroboama, że z powodu grzechu Jeroboama przeciwko Bogu nie tylko ich syn umrze, ale cała linia Jeroboama zostanie przerwana (1 Ks. Królewska 14. 1-18).
- Iddo: Prorok Iddo jest wspominany kilka razy, a co najmniej jeden fragment sugeruje, że w pewnym momencie miał własną księgę, ale niewiele jest o nim wzmianek w Biblii. Iddo przewidział powstanie Jeroboama (2 Ks. Kronik 9.29) i zapisał historię Rehoboama (2 Ks. Kronik 12.15) i Abiasza (2 Ks. Kronik 13.17).
- Szemajasz: Po tym, jak dziesięć północnych plemion poszło za Jeroboamem, syn Salomona, Rehoboam, przygotował południowe plemiona do bitwy. Bóg posłał Szemajasza, aby nakazał im powrót do domu (1 Ks. Królewska 12.22).
- Azariasz: W Biblii wspomina się o kilku Azariaszach, w tym o długoletnim królu Judy (2 Ks. Królewska rozdz. 15), ale tylko jeden z nich nazywany jest prorokiem. Przekazał on Boże ostrzeżenie królowi Asie, zachęcając go do oczyszczenia narodu Judy z bożków (2 Ks. Kronik 15.1-7).
- Hanani: Chociaż król Asa ufał Bogu, przekupił on króla Syrii, aby złamał pakt z izraelskim królem Baaszą. Hanani powiedział Asie, że Bóg zniszczyłby króla Syrii, gdyby ten podążał za Panem. Asa odpowiedział, zamykając Hananiego w więzieniu i wyładowując swój gniew na niektórych ze swoich ludzi (2 Ks. Kronik 16.7-10).
- Jehu: Prorok Jehu żył w czasach króla Baaszy i był synem Hananiego. Jehu ogłosił sąd Boży nad Baaszą, mówiąc, że z powodu jego grzechu psy i ptaki zjedzą ciała jego rodziny (1 Ks. Królewska 16.1-7).
- Eliasz: Eliasz był prawdopodobnie najważniejszym prorokiem, który nie napisał własnej księgi. Głosił słowo Boże w północnym królestwie Izraela w czasach złego króla Achaba. To on zadbał o to, by wdowa miała zawsze pod dostatkiem oliwy i mąki (1 Ks. Królewska 17.8-16), wskrzesił z martwych syna tej samej wdowy (1 Ks. Królewska 17.17-24), starł się z kapłanami Baala na Górze Karmel (1 Ks. Królewska 18.17-40), a w zmęczeniu i depresji umacniał go cichy głos Boga (2 Ks. Królewska 2.1-11). Pod koniec życia rydwan ognia zabrał go do nieba, a jego płaszcz przypadł Elizeuszowi jako jego następcy (2 Ks. Królewska 2.1-12).
- Bezimienny prorok: Kiedy północne królestwo Izraela było zagrożone przez Syrię, prorok ten zapewnił króla Achaba, że Izrael zatriumfuje z Bożą pomocą. Achab zatriumfował - dwukrotnie. Pozwolił jednak żyć Ben-hadadowi, królowi Syrii. Inny, a może ten sam prorok przebrał się za rannego żołnierza i prorokował przeciwko Achabowi za to, że nie zabił Ben-hadada (1 Ks. Królewska rozdz. 20).
- Micheasz: Z jakiegoś powodu dobry król Judy, Jehoszafat, dość dobrze dogadywał się ze złym królem Izraela, Achabem. Achab zaprosił Jehoszafata do walki z nim przeciwko Ramot-Gileadowi, a Jehoszafat zgodził się - ale nie zanim nie znajdzie proroka, aby poprosić o Boże przewodnictwo. Achab miał czterystu fałszywych proroków, którzy mówili, że Bóg jest z nimi, ale Jehoszafat nalegał na proroka, który rzeczywiście słyszał słowa od Boga. Achab znał jednego, ale nie chciał go wzywać, ponieważ nigdy nie miał nic dobrego do powiedzenia. Micheasz ujawnił, że Bóg wysłał kłamliwego ducha do czterystu proroków, aby zwabić Achaba na śmierć. Achab i tak poszedł na bitwę i został trafiony i zabity przypadkową strzałą (1 Ks. Królewska 22.13-28).
- Jachaziel: W obliczu zagrożenia ze strony Moabitów i Ammonitów, król Jehoszafat podjął niezwykły krok, poszcząc i wzywając całą Judę do szukania pomocy u Boga. Bóg odpowiedział przez Jachaziela, który prorokował, że Juda zniszczy swoich wrogów, a nawet doradził, jak tego dokonać (2 Ks. Kronik 20.1-23).
- Eliezer: Zazwyczaj mądry Jehoszafat przyłączył się do złego króla Izraela Achazjasza, aby zbudować kilka statków. Eliezer sprzeciwił się Jehoszafatowi, mówiąc, że ponieważ przyłączył się do Achazjasza, Bóg zniszczy to, co stworzył. Statki zostały rozbite, zanim dotarły do celu (2 Ks. Kronik 20.35-37).
- Nieznani prorocy: W czasach Eliasza i Elizeusza żyli różni prorocy, należący do szkoły proroków. Nic nie wiadomo o tych prorokach, z wyjątkiem tego, że niektórzy z nich mieszkali w Betel (2 Ks. Królewska 2.3), a niektórzy w Jerychu (2 Ks. Królewska 2.5) i wszyscy oni irytowali Elizeusza, przypominając mu, że odejście Eliasza jest bliskie.
- Elizeusz: Elizeusz był następcą Eliasza i drugim najważniejszym prorokiem bez własnej księgi. Spędził siedem lub osiem lat jako uczeń Eliasza, zanim Eliasz został zabrany do nieba. Następnie pomógł usunąć zorganizowany kult Baala (2 Ks. Królewska 10.28), przywrócił do życia syna wdowy (2 Ks. Królewska 4.18-37) i uzdrowił trąd Naamana (2 Ks. Królewska rozdz. 5). Jego moc i autorytet za sprawą Boga były tak wielkie, że gdy do grobu Elizeusza wrzucono martwego człowieka, ten powrócił do życia (2 Ks. Królewska 13.2-21).
- Zachariasz, kapłan: Kiedy król Joasz był niemowlęciem, został ukryty przed swoją ojcobójczą babką Atalią i wychowany przez kapłana Jehojadę do czasu, aż kapłani mogli doprowadzić do śmierci królowej. Joasz był początkowo bardzo dobrym królem, ale podobnie jak wielu innych zbytnio polegał na sobie. Po śmierci Jehojady Joasz szybko zaczął oddawać cześć bożkom. Kiedy syn Jehojady, Zachariasz, sprzeciwił się Joaszowi i ludowi, król rozkazał go ukamienować (2 Ks. Kronik 24.20-22).
- Jonasz: Jonasz jest najbardziej znany z księgi noszącej jego imię i jego wielkiej niechęci do udania się do Niniwy. Służył on jednak również jako prorok w Izraelu w czasach Jeroboama II. Chociaż król ten był tak samo zły jak każdy inny, Bóg nie chciał jeszcze zniszczenia Izraela. Wysłał Jonasza do Jeroboama i skłonił go do przywrócenia porządku na granicy z ich wrogami (2 Ks. Królewska 14.23-27).
- Joel: Po tym, jak plony Judy zostały zniszczone przez rój szarańczy, Joel porównał to zniszczenie do tego, co Bóg uczyni, jeśli ludzie nie powrócą do Niego. Joel przepowiedział również wylanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy (Ks. Joela 2.28; por. Dz. Apostolskie 2.16-21).
- Amos: Amos był judejskim pasterzem, którego zadaniem było prorokowanie przeciwko Izraelowi. Jego ostrzeżenia zostały zignorowane, a jakiś czas później Izrael został wzięty do niewoli przez Asyrię.
- Ozeasz: Bóg często wymagał wiele od swoich proroków, a Ozeasz był tego najlepszym przykładem. Aby zilustrować niewierność północnego królestwa Izraela, Bóg kazał Ozeaszowi poślubić prostytutkę, która pozostała niewierna po ślubie. Aby pokazać, jak bardzo Bóg pragnie przebaczyć swojemu ludowi, nakazał Ozeaszowi odzyskać Gomer. Oprócz przesłania dla Izraela o Bożej wierności, Ozeasz przekazuje proroctwo, że poganie pewnego dnia pójdą za Bogiem (Ks. Ozeasza 2.23).
- Izajasz: Izajasz jest najczęściej cytowanym prorokiem w Nowym Testamencie. Był doradcą judzkiego króla Ezechiasza, ale musiał także chodzić boso i nago przez trzy lata jako przepowiednia przeciwko Egiptowi i Kusz. Jego księga zawiera proroctwa o Jezusie i Janie Chrzcicielu, a Jezus użył Ks. Izajasza 61.1-2, aby rozpocząć swoją posługę w Nazarecie. Możliwe, że Izajasz był również kapłanem (Ks. Izajasza 6.4).
- Micheasz: Micheasz służył jako prorok za panowania Jotama, Achaza i Ezechiasza w Judzie. Jego przesłanie łączyło potępienie grzechu z obietnicą nadejścia Mesjasza. Jego księga zawiera jedyną wzmiankę o Betlejem jako miejscu narodzin Mesjasza.
- Oded: Chociaż królowie Judy byli ogólnie lepsi niż królowie Izraela, wciąż byli tacy, którzy oddawali cześć bożkom, a nawet składali w ofierze swoje dzieci. Kiedy Achaz to zrobił, Bóg sprowadził Syryjczyków, aby ich ukarać. Syryjczycy zabili co najmniej 120 000 ludzi, a 200 000 wzięli do niewoli. Prorok Oded, na rozkaz Boga, powstrzymał ich, mówiąc najeźdźcom, że posunęli się wystarczająco daleko i powinni uwolnić jeńców i zwrócić łupy, co też uczynili (2 Ks. Kronik 28.1-15).
- Sofoniasz: Sofoniasz był kolejnym prorokiem, który ostrzegał Judę przed zbliżającą się zagładą. Potępiał bałwochwalstwo w ich czynach i sercach. Ale przekazał także Bożą obietnicę, że resztka powróci.
- Nahum: Sto pięćdziesiąt lat po Jonaszu Niniwa nie miała już drugiej szansy. Nahum obiecał, że dni Asyrii są policzone i że Juda zostanie uwolniona od ich zagrożenia.
- Chulda: Chulda była jedną z niewielu kobiet uznanych w Biblii za prorokinie. Kiedy kapłan Chilkiasz znalazł Księgę Prawa w świątyni i zaniósł ją królowi Jozjaszowi, król zwrócił się do Chuldy, aby dowiedzieć się, co powinni zrobić. Chulda potwierdziła, że odrzucenie Boga przez Judę oznacza, że naród zostanie zniszczony, ale z powodu skruchy Jozjasza nie nastąpi to za jego czasów (2 Ks. Królewska 22.8-20).
- Jeremiasz: Jeremiasz był jednym z ostatnich proroków Królestwa Judy i bezradnie patrzył, jak jest ono rozdzierane przez Babilończyków. Znany jako "płaczący prorok" ze względu na to, jak dotknęły go słowa Boga, Jeremiasz dał również ludziom nadzieję, że powrócą z niewoli za 70 lat. Jego rada, aby poddać się Bożemu sądowi, została zignorowana, a on sam został ostatecznie zabrany do Egiptu wraz z resztkami rodziny królewskiej (2 Ks. Królewska 25.26). Jeremiasz napisał także Treny, lament nad upadkiem Jerozolimy.
- Uriasz: Jeremiasz nie był całkowicie osamotniony w swojej niewdzięcznej pracy. Uriasz również prorokował przeciwko złu w Judzie. Został wytropiony i zabity przez króla Jehojakima (Ks. Jeremiasza 26.20-23).
- Habakuk: Habakuk poruszył wiele tematów w tak krótkiej księdze. Przepowiedział upadek Asyrii, wygnanie babilońskie i przyszłe zwycięstwo Persów. Jego proroctwa zostały objawione w kontekście rozmowy z Bogiem, w której Habakuk zadawał Bogu pytania, a Bóg odpowiadał.
- Obadiasz: Podobnie jak Jonasz, prorok Obadiasz miał przesłanie dla narodu innego niż Izrael czy Juda. Prorokował przeciwko Edomowi, potomkom brata Jakuba, Ezawa. Edom faktycznie zniknął po ich usunięciu z Petry w V wieku przed Chr.
- Daniel: Daniel był jednym z pierwszych Żydów, którzy zostali wygnani do Babilonu. Jako członek rodziny królewskiej, Daniel był szkolony na urzędnika w Babilonie. Nabuchodonozor, król, odkrył, że Daniel był nie tylko inteligentny, ale także potrafił interpretować sny. Daniel służył kilku pokoleniom przywódców, w tym Belszasarowi, który zobaczył napis na ścianie, i Dariuszowi, który był przerażony, gdy odkrył, że został oszukany wysyłając Daniela do jaskini lwów. W wizjach i anielskich spotkaniach Daniela 7-12 Daniel ujawnił więcej na temat czasów ostatecznych niż jakakolwiek inna księga poza Objawieniem.
- Ezechiel: Księga proroctw Ezechiela wydaje się nieco psychodeliczna, z jej dziwnymi wizjami. Ezechiel był kapłanem wygnanym do Babilonu podczas drugiej fali deportacji i głosił Boży sąd zbuntowanemu ludowi. Wygłosił również kilka proroctw dotyczących przyszłości, w tym przyjścia Jezusa, nastanie Nowego Jeruzalem (Ks. Ezechiela 48.30-35) i tysiącletniego królestwa (Ks. Ezechiela rozdz. 44). Ezechiel był jednym z niewielu proroków, którzy chętnie głosili Boże przesłanie bez względu na napotykany opór - choć mogło to wynikać z faktu, że Bóg powiedział mu, że jeśli nie będzie prorokował, zostanie pociągnięty do odpowiedzialności za dusze tych, których nie ostrzegł (Ks. Ezechiela rozdz. 33).
- Aggeusz: Aggeusz współpracował z Zachariaszem i Zerubabelem, aby pomóc Żydom, którzy powrócili z wygnania, wrócić na właściwą drogę. W szczególności wezwał ludzi do poważnego rozważenia swoich priorytetów i odbudowy świątyni.
- Zachariasz, prorok: Syn Berechiasza, wraz z prorokiem Aggeuszem, zachęcał Żydów do dokończenia odbudowy świątyni w Jerozolimie po niewoli babilońskiej. W serii ośmiu powiązanych ze sobą wizji Zachariasz otrzymał szerokie przesłanie dotyczące Bożego planu dla Izraelitów. Po drodze mówił sporo o Mesjaszu i o tym, że pójdą za Nim ludzie z całego świata.
- Malachiasz: Był ostatnim prorokiem, który prorokował w Izraelu, dopóki anioł nie odwiedził Zachariasza, ojca Jana Chrzciciela. Jako takie, przesłanie Malachiasza było wezwaniem do posłuszeństwa i obietnicą nadchodzącego Mesjasza. Po przepowiedni Malachiasza nastąpiło 400 lat boskiej ciszy.
Prorocy w Nowym Testamencie
- Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela: Zachariasz był kapłanem i został wybrany do spalenia kadzidła w świątyni. W środku pojawił się anioł i powiedział mu, że jego podeszła wiekiem żona zajdzie w ciążę i urodzi syna. Mieli nadać mu imię Jan, który zwróci serca ludzi z powrotem do Boga (Ew. Łukasza 1.8-23). Zachariasz również prorokował po narodzinach Jana (Ew. Łukasza 1.67-79).
- Maria: Maria, zaręczona dziewica, została poinformowana przez Gabriela, że zajdzie w ciążę i urodzi Mesjasza (Ew. Łukasza 1.26-28). Jej proroctwo znajduje się w Ew. Łukasza 1.46-55.
- Józef: Józef otrzymał wiadomość od anioła, że Maria jest w ciąży i urodzi Mesjasza (Ew. Mateusza 1.20).
- Elżbieta: Gdy Maria była w ciąży z Jezusem, odwiedziła swoją kuzynkę Elżbietę, która była w ciąży z Janem Chrzcicielem. Kiedy się spotkały, Elżbieta została napełniona Duchem Świętym i zwiastowała, że dziecko Marii jest Mesjaszem (Ew. Łukasza 1.41-45).
- Symeon: Symeon, sprawiedliwy starzec, otrzymał od Boga obietnicę, że przed śmiercią ujrzy Mesjasza. Kiedy Józef i Maria przyszli do świątyni z dzieciątkiem Jezus, Symeon od razu wiedział, kim On jest i ostrzegł Marię, że będzie cierpieć (Ew. Łukasza 2.22-35).
- Anna: Anna była starszą prorokinią, która spędzała dni na oddawaniu czci w świątyni. Ona również wiedziała, że dzieciątko Jezus jest długo oczekiwanym Mesjaszem (Ew. Łukasza 2.36-38).
- Jan Chrzciciel: Duch Święty potężnie działał nad Janem, a prorok spędził swoje życie na wzywaniu ludzi do wyznania swoich grzechów, zwrócenia się do Boga i podążania za Jezusem (Ew. Jana 1.19-28).
- Filip: Filip, ewangelista, był wierzącym z przesłaniem misyjnym. Anioł powiedział Filipowi, aby udał się w odludne miejsce, gdzie znalazł urzędnika dworu etiopskiego jadącego w swoim powozie. Filip złożył mu świadectwo, a urzędnik przyjął Chrystusa i został ochrzczony (Dz. Apostolskie 8.26-40).
- Paweł: Paweł był prorokiem zarówno w proroczych, przekonujących słowach, które pisał w swoich listach, jak i w swoich proroctwach dotyczących czasów ostatecznych. W szczególności jego listy do Tesaloniczan zawierają informacje na temat pochwycenia (1 Tesaloniczan 4.13-18), nadchodzącego sądu (2 Tesaloniczan 1.5-12) i Antychrysta (2 Tesaloniczan 2.1-11).
- Piotr: Piotr miał tę przewagę, że spędził dużo czasu z Jezusem podczas Jego trzyletniej służby, ale otrzymał także wieści z nieba po wniebowstąpieniu. Po tym, jak król Herod zabił Jakuba, brata Jana, uwięził Piotra. Anioł przyszedł do Piotra, przemówił do niego i pomógł mu uciec (Dz. Apostolskie 12.6-12). W 2 Piotra rozdz. 3 apostoł i prorok przepowiada wydarzenia związane z Dniem Pańskim.
- Barnaba, Lucjusz Cyrenejczyk, Manaen i Symeon noszący przydomek Niger: Ci czterej mężczyźni są zidentyfikowani jako prorocy w Dz. Apostolskich 13.1.
- Juda i Sylas: Juda i Sylas są zidentyfikowani jako prorocy w Dz. Apostolskich 15.30-33.
- Cztery córki Filipa: Te kobiety są określone jako prorokinie w Dziejach Apostolskich 21.7-8.
- Hagabos: Hagabos, prorok we wczesnym kościele, miał nie do pozazdroszczenia zadanie przepowiedzenia przyszłego uwięzienia Pawła (Dz. Apostolskie 21.10-11).
- Jan: Jan Apostoł, brat Jakuba, jest prawdopodobnie najbardziej znanym prorokiem w Nowym Testamencie. Jego Ks. Objawienia jest pełna napomnień dla kościołów i proroctw dotyczących czasów ostatecznych.
- Dwaj świadkowie: Ostatnimi obiecanymi nam prorokami są dwaj świadkowie, którzy pojawią się podczas ucisku. Będą czynić znaki i prorokować w Jerozolimie przez 1260 dni, zostaną zamordowani, a następnie powrócą do życia (Ks. Objawienia 11.3-12).
Fałszywi prorocy
- Sedekiasz: Wydaje się, że Sedekiasz, syn Kenaany, był przywódcą czterystu fałszywych proroków, którzy zachęcali Achaba i Jehoszafata do wojny przeciwko Ramot Gileadzkiemu. Okazało się, że wszyscy oni mieli kłamliwego ducha zesłanego przez Boga w celu doprowadzenia Achaba do śmierci (1 Ks. Królewska 22.1-12).
- Chananiasz: Lata poprzedzające niewolę babilońską były strasznymi czasami dla niewierzących Żydów i nie pomagało to, że Jeremiasz powtarzał im, aby poddali się Babilończykom i zaufali Bogu, że przywróci ich z wygnania. Prorocy tacy jak Chananiasz publicznie zaprzeczali proroctwom Jeremiasza i zaprzeczali, że Bóg gniewa się na swój lud (Ks. Jeremiasza rozdz. 28).
- Achab i Sedekiasz: W swoim liście do babilońskich wygnańców Jeremiasz zachęcał ich do obiecanego powrotu do Judy i przepowiedział wielkie trudności dla tych, którzy pozostali w Jerozolimie. Szczególnie zganił Achaba, syna Kolajasza, i Sedecjasza, syna Maasejasza, którzy fałszywie prorokowali w imieniu Boga (Ks. Jeremiasza 29.15-23).
- Szemajasz i Noadiasz: Chociaż Artakserkses powiedział powracającym wygnańcom w Jerozolimie, że mogą odbudować mury miejskie, ich sąsiedzi sprzeciwiali się ich wysiłkom i grozili im. Nehemiasz przybył z Babilonu z zaopatrzeniem i chęcią dokończenia budowy muru. Szemajasz próbował nakłonić Nehemiasza do ukrycia się w świątyni. Nie jest jasne, co zrobili Noadiasz i inni prorocy, ale Nehemiasz zaufał Bogu i nie dał się złapać w ich sidła (Nehemiasza 6.9-14).
- Szymon magik: Szymon był magiem w Samarii, kiedy dotarła do niej ewangelia. Szymon wyznał, że przyjmuje Chrystusa, ale chciał też mieć udział w mocy apostołów. Po tym, jak został zganiony przez Piotra, poprosił apostołów o modlitwę za niego (Dz. Apostolskie 8.9-24).
- Elymas (znanego jako Barjezus): Barnaba i Paweł spotkali żydowskiego fałszywego proroka Elymasa na Cyprze. Elymas próbował odwrócić uwagę prokonsula od przesłania Pawła i Barnaby, ale Paweł przeklął go i doprowadził do ślepoty, a prokonsul uwierzył (Dz. Apostolskie 13.4-12).
- Dziewczyna wróżbitka: Paweł i Sylas przebywali z Lidią w Filippi, kiedy spotkali pewną niewolnicę, która była opętana duchem jasnowidzenia. Młoda niewolnica podążała za nimi przez kilka dni, ogłaszając kim są. Paweł zmęczył się jej niechcianymi proroctwami i w końcu powiedział duchowi, aby ją opuścił. Tak też się stało, a właściciele dziewczyny wtrącili Pawła i Sylasa do więzienia za zrujnowanie ich biznesu wróżbiarskiego (Dz. Apostolskie 16.16-24).
- Jezabel: Upominając kościół w Tiatyrze, Jezus potępił ich akceptację dla "kobiety Jezabel, która nazywa siebie prorokinią" i która prowadziła lud Boży do niemoralności seksualnej i bałwochwalstwa (Ks. Objawienia 2.20-23).
- Fałszywy prorok: Tak jak wielu królów Judy i Izraela miało szczególnych proroków, którzy udzielali im Bożych wskazówek, tak Antychryst w czasach ostatecznych będzie miał fałszywego proroka. Jego zadaniem będzie nakłonienie świata do oddawania czci Antychrystowi i będzie on w stanie dokonywać wielkich cudów, aby sprowadzić świat na manowce (Ks. Objawienia 13.11-15; 16.13; 19.20; 20.10).
English
Ilu proroków jest w Biblii?
