Pytanie
Co jest kluczem w przezwyciężeniu zniechęcenia?
Odpowiedź
Gdy jesteśmy zniechęceni, utraciliśmy motywację do posuwania się naprzód. Góra wydaje się zbyt stroma, dolina zbyt ciemna lub bitwa zbyt zacięta, i tracimy odwagę do kontynuowania.
W wielu miejscach w Piśmie Świętym, Bóg nakazuje swojemu ludowi, aby był odważny (Psalm 27.14; 31.24; 2 Ks. Kronik 32.7; 5 Ks. Mojżeszowa 31.6). Gdy Bóg wybrał Jozuego, aby zastąpić Mojżesza w roli przywódcy Izraelitów, jednymi z Jego pierwszych słów do Jozuego były, "Czy nie przykazałem ci: Bądź mocny i mężny? Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz" (Ks. Jozuego 1.9). Pan oparł ten nakaz na wcześniejszej obietnicy wobec Jozuego w wersecie 5: "Nikt przed tobą się nie ostoi, dopóki żyć będziesz; jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą, nie odstąpię cię ani cię nie opuszczę." Pan wiedział, że Jozue będzie staczał duże bitwy i nie chciał, aby jego sługa stał się zniechęcony.
Kluczem do przezwyciężenia zniechęcenia jest pamiętanie o Bożych obietnicach i stosowanie ich. Gdy znamy Pana, możemy oprzeć się na Jego obietnicach, jakie przekazał swojemu ludowi w Piśmie Świętym. Czy widzimy wypełnienie tych obietnic w doczesnym życiu czy też nie, Jego obietnice są nadal aktualne (Hebrajczyków 11.13-16). Wiedza ta sprawiła, że apostoł Paweł szedł naprzód, głosząc ewangelię, aż w końcu trafił do rzymskiego więzienia, gdzie stracił życie. Z więzienia napisał, "zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie" (Filipian 3.14). Mógł iść naprzód pomimo prześladowań, odrzucenia, bicia i zniechęcenia, ponieważ jego oczy były skierowane na ostateczną nagrodę: gdy usłyszy słowa „Dobrze, sługo dobry i wierny!”od swego Pana i Zbawiciela (zob. Ew. Mateusza 25.23; Ks. Objawienia 22.12).
Łatwo ulegamy zniechęceniu, gdy szukamy nagrody lub pochwały od tych wkoło nas. Gdy nasza służba czy posłuszeństwo jest oparte na natychmiastowej nagrodzie, narażamy się na zniechęcenie. Jezus nie zawsze obierał najłatwiejszą ścieżkę i ostrzegał swoich naśladowców, aby rozważyli to, zanim zaczną za nim podążać (Ew. Łukasza 14.25-33). Gdy już oszacowaliśmy koszt uczniostwa, mamy więcej siły by zmierzyć się z bitwami jakie na nas czekają. Nie poddajemy się łatwo zniechęceniu, gdy sprawy idą nie po naszej myśli, ponieważ wiemy że bitwa należy do Pana (1 Ks. Samuela 17.47).
Zniechęcenie może być światłem ostrzegawczym sugerującym nam, że utraciliśmy nasze pierwsze skupienie. Gdy czujemy się zniechęceni, pomocą jest spędzanie czasu z Panem i pozwoleniu mu, aby zbadał nasze serca i nasze motywy (Psalm 139.23). Często duma, zachłanność czy chciwość karmią nasze zniechęcenie. Czasami zniechęcenie wynika z poczucia uprawnień, które podkreśla rozbieżność między tym, co mamy, a tym, co naszym zdaniem jesteśmy winni. Gdy rozpoznajemy tą postawę jako grzech, możemy pokutować, uniżyć siebie i pozwolić Duchowi Świętemu, aby zmienił nasze oczekiwania. Gdy używamy zniechęcenia jako przypomnienie, że nasze priorytety uległy wypaczeniu, uczucie zniechęcenia może stać się narzędziem udoskonalającym, dzięki któremu będziemy bardziej podobni do Jezusa (zob. Rzymian 8.29).
Psalmiście nie było obce uczucie zniechęcenia, a jego odpowiedzią było pamiętanie o Bogu i zaufanie obietnicom Słowa:
"Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem,
Jak chodziłem w tłumie, pielgrzymując do domu Bożego
Wśród głosów radości i dziękczynienia tłumu świętującego.
Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie?
Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę:
On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!" (Psalm 42.5-6).
English
Co jest kluczem w przezwyciężeniu zniechęcenia?
