Pytanie
Jakie jest znaczenie przypowieści o talentach?
Odpowiedź
Mateusz, w rozdziałach 24-25, opisuje serce Pana pełne współczucia i miłości połączonej z niezachwianą świętością. Ta część Pisma Świętego, łącznie z przypowieścią o talentach, stanowi ostatnie ostrzeżenia, proroctwa i zachęty dla Jego ludu Izraela przed Jego odejściem. On, który jest ich Panem, odchodzi na nieokreślony czas. Przekazuje im odpowiedzialność, jako zarządcom, za opiekę nad Jego królestwem. Przypowieść o talentach z Ewangelii Mateusza 25:14-30 uświadamia im wagę tej odpowiedzialności i poważne konsekwencje zaniedbania zrozumienia i zastosowania Jego instrukcji. Jest to również przesłanie dla całej ludzkości.
Jeśli talenty to talenty złota, wartość tego, co pan powierzył zarządcom, byłaby ogromna, liczona w milionach dolarów. Ponieważ Pan używa tylko terminu "talenty", musimy poczynić pewne założenia, ale rozsądne wydaje się założenie, że właściciel talentów, człowiek podróżujący do dalekiego kraju, był zamożnym człowiekiem. Powierza on swój majątek trzem mężczyznom, którzy stają się zarządcami jego pieniędzy. Jeden otrzymuje pięć talentów. Inny otrzymuje dwa talenty. Trzeci zarządca otrzymuje jeden talent. Każdy z nich otrzymuje znaczną sumę pieniędzy. Są to szafarze, którym powierzono opiekę nad pieniędzmi. Szafarze muszą znać osobowość i charakter swojego Pana. Oczekuje On, że będą Go znali na tyle dobrze, by stosować zarówno ducha, jak i literę Jego instrukcji. Ci, którzy to czynią, są sowicie nagradzani. Pozostali otrzymują surowy osąd. Wysokość nagrody zależy od zdolności każdego szafarza. Pierwsi dwaj rozumieją ducha i literę instrukcji oraz charakter swojego Pana. Obaj wykorzystują zasoby poprzez "handel", aby osiągnąć zysk. Każdy z nich osiąga stuprocentowy zysk. Strach i nieufność wobec Pana motywują trzeciego zarządcę. Zakopuje pieniądze w ziemi i zwraca pierwotną kwotę. Zyskowni szafarze są chwaleni, otrzymują więcej obowiązków i są zaproszeni do wejścia w radość ich Pana. Nieufny szafarz zostaje napomniany, odrzucony i ukarany.
Zastosowanie tej przypowieści należy rozumieć w kontekście przesłania z Ewangelii Mateusza 24-25. Najpierw jest to przesłanie do ludu Izraela, który będzie żył w dniach ostatecznych przed powrotem Pana. Stwierdzenie z Mateusza 24:13: "Ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony" jest kluczowym stwierdzeniem. Jest to wierząca resztka, która otrzyma obietnicę królestwa. W Ewangelii Mateusza 24:32-34 Pan stwierdza: "A teraz nauczcie się przypowieści o drzewie figowym: Gdy gałązka jego jest jeszcze delikatna i wypuszcza liście, poznajecie, że lato jest blisko: Tak samo i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, nawet u drzwi. Zaprawdę powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko wypełni". Będą oni żyli, gdy On powróci i zrozumieją oraz uwierzą swemu Panu. Zastosowanie do ludu Izraela jest obrazowe i istotne. Ci, którzy Mu uwierzą, zostaną nagrodzeni w Jego królestwie. Podstawą nagrody będzie ich zarządzanie powierzonymi im zasobami. Ci, którzy się boją i nie wierzą, zostaną odrzuceni i osądzeni.
Istnieje również uniwersalne zastosowanie dla całej ludzkości. Od czasu stworzenia ludzkości, każdej jednostce powierzono zasoby czasu i bogactwa materialnego. Wszystko, co mamy, pochodzi od Boga i należy do Niego. Jesteśmy odpowiedzialni za korzystanie z tych zasobów tak, aby ich wartość wzrastała. Jako chrześcijanie mamy dodatkowo najcenniejszy zasób ze wszystkich - Słowo Boże. Jeśli wierzymy i rozumiemy Go oraz stosujemy Jego Słowo jako dobrzy szafarze, jesteśmy błogosławieństwem dla innych, a wartość tego, co robimy, pomnaża się. Jesteśmy odpowiedzialni przed Panem za korzystanie z Jego zasobów.
English
Jakie jest znaczenie przypowieści o talentach?
