Pytanie
Skąd mogę wiedzieć, że moje przyszłe grzechy zostały wybaczone?
Odpowiedź
Kiedy przyjmujemy Jezusa jako naszego Zbawiciela, Bóg przebacza nam wszystkie nasze grzechy: przeszłe, teraźniejsze i przyszłe. Bóg nie przebacza nam częściowo, ale całkowicie.
Wierzący w Chrystusa może powiedzieć: "Moje przyszłe grzechy są odpuszczone" z tych powodów:
- Kiedy Jezus umarł, wszystkie dzisiejsze grzechy były jeszcze przyszłością. Jezus nie umarł tylko za grzechy ludzi, którzy żyli przed Nim. Umarł za grzechy całego świata (1 Jana 2:2), w tym za grzechy tych, którzy żyli po Nim.
- Jeśli nasze przyszłe grzechy nie zostaną wybaczone, to muszą wydarzyć się dwie rzeczy: 1) kiedy grzeszymy w przyszłości, powracamy do stanu nieprzebaczenia, co oznacza, że tracimy nasze zbawienie i musimy zostać ponownie zbawieni, oraz 2) Chrystus musi umrzeć ponownie, aby przykryć grzechy, które popełniliśmy od czasu Jego ostatniej śmierci. Żaden z tych scenariuszy nie jest biblijny. Jesteśmy zachowani przez Boga, a zatem nasze zbawienie jest pewne (J 10:28-30); a Chrystus umarł "raz na zawsze" (Hbr 10:10; por. Hbr 7:25).
- Z krzyża Jezus powiedział: "Wykonało się!". (Jana 19:30). Żadna inna ofiara nie będzie już potrzebna. Grzech - cały grzech - został zadośćuczyniony.
- Bożym celem, którego nie można udaremnić, jest to, aby Jego dzieci stały się doskonałe: "Tych, których Bóg uprzednio poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. A tych, których przeznaczył, tych też powołał; tych, których powołał, tych też usprawiedliwił; a tych, których usprawiedliwił, tych też uwielbił" (Rz 8:29-30). Zauważ, że wszystkie Boże działania są w czasie przeszłym, tak jakby już się wydarzyły.
- "Zostaliśmy usprawiedliwieni przez wiarę" (Rz 5:1). Kiedy Bóg nas usprawiedliwia, ogłasza nas sprawiedliwymi. Nadal grzeszymy, ale Boża deklaracja pozostaje w mocy. Fakt naszego usprawiedliwienia przemawia za tym, że nasze przyszłe grzechy zostaną nam wybaczone.
- "Nie ma już potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie" (Rz 8:1). Nic, nawet nasze przyszłe grzechy, nie będzie nas potępiać. Werdykt "przebaczone w Chrystusie" został już wydany z Bożej ławy.
- "Ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani cokolwiek innego w całym stworzeniu nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rz 8:38-39). Przyszłość nie może oddzielić nas od Bożej miłości, nawet jeśli w naszej przyszłości pojawi się grzech.
Oczywiście fakt, że nasze przyszłe grzechy zostały przebaczone w Chrystusie, nie powinien sprawiać, że będziemy beztroscy wobec grzechu. Nikt nie może powiedzieć: "Moje przyszłe grzechy są odpuszczone", a następnie żyć grzesznie. Taka postawa jest zdecydowanie niechrześcijańska: "Cóż więc powiemy? Czy mamy dalej grzeszyć, aby łaska mogła wzrastać? W żadnym wypadku! Jesteśmy tymi, którzy umarli dla grzechu; jak możemy dłużej w nim żyć?" (Rzymian 6:1-2; zob. także 1 Jana 3:9).
Biblia naucza, że po doświadczeniu zbawienia nadal grzeszymy (1 Jana 1:8; 2:1). Nie osiągniemy bezgrzesznej doskonałości po tej stronie chwały. Moc grzechu została złamana, ale ponieważ wciąż jesteśmy ułomnymi ludźmi żyjącymi w upadłym świecie, czasami ulegamy pokusom. Nasze przyszłe grzechy, choć ostatecznie przebaczone w Chrystusie, nadal powinny być wyznawane Bogu (1 Jana 1:9). Niewyznany grzech, będący oznaką nieposłusznego, upartego serca, sprowadzi na Jego dzieci karę Ojca (Hebrajczyków 12:4-11).
Kiedy grzeszymy, nie obawiamy się utraty zbawienia. Jednocześnie rozumiemy, że nasz grzech szkodzi naszej społeczności z Ojcem Niebieskim i naszym relacjom z innymi ludźmi. Z tych powodów wyznajemy Bogu nasze przyszłe grzechy, gdy je popełniamy:
- Staramy się chodzić w światłości, tak jak On jest w światłości (1 Jana 1:7).
- Dążymy do pokoju w Ciele Chrystusa (Jakuba 4:1).
- Nie chcemy zasmucać Ducha Świętego (Efezjan 4:30).
- Chcemy przywrócić radość z naszego zbawienia (Psalm 51:12).
- Pragniemy "prowadzić życie godne Pana i podobać Mu się pod każdym względem" (Kol 1:10).
- Nasze świadectwo ma znaczenie. Jesteśmy powołani do dobrych uczynków, które chwalą Ojca. Nasze światło powinno świecić, a nie być ukryte pod czaszą (Mt 5:14-16).
- Musimy "uśmiercić to, co należy do naszej ziemskiej natury" (Kol 3:5). Wyznawanie Bogu naszych grzechów jest częścią uśmiercania starej natury.
Jesteśmy zbawieni łaską przez wiarę, a w chwili, gdy zaufamy Chrystusowi, stajemy się sprawiedliwi wobec Boga. Nasze grzechy, w tym nasze przyszłe grzechy, zostały ostatecznie przebaczone (Kolosan 2:13), a nasze zbawienie jest trwałe.
Kobieta przyłapana na cudzołóstwie została przyprowadzona do Jezusa w Ewangelii Jana 8. Zamiast ją potępić, Jezus zaoferował jej przebaczenie: "Ja ciebie też nie potępiam", powiedział (J 8:11). Następnie uwolnił ją, nie dając jej carte blanche do dalszego grzeszenia, ale nakazując zaprzestanie grzeszenia: "Idź teraz i porzuć swoje grzeszne życie". Nie powiedział: "Idź teraz i rób, co chcesz". Ci, którym Bóg przebaczył, zostali powołani do życia w świętości.
English
Skąd mogę wiedzieć, że moje przyszłe grzechy zostały wybaczone?
