Pytanie
Jaki jest biblijny wzór przywództwa kościelnego?
Odpowiedź
Istnieje wyraźny wzór przywództwa kościelnego w Nowym Testamencie, chociaż wzór wydaje się być raczej zakładany aniżeli dokładnie opisany. Nowy Testament wspomina o dwóch oficjalnych stanowiskach w kościele: diakoni i starsi (również nazywani pastorami czy nadzorcami).
Słowa starszy (czasami tłumaczone jako "prezbiter"), pastor (które może być tłumaczone jako "pasterz") i nadzorca (czasem tłumaczona jako "biskup") są używane zamiennie w Nowym Testamencie. I chociaż te terminy często oznaczają różne rzeczy wśród dzisiejszych kościołów, Nowy Testament wydaje się wskazywać na jeden urząd, który był piastowany przez kilku bogobojnych mężczyzn w każdym kościele. Poniższe wersety przedstawiają to, jak te terminy pokrywają się ze sobą i są używane zamiennie:
W Dz. Apostolskich 20.17-35 (tłum. Nowa Biblia Gdańska) Paweł przemawia do przywódców kościoła efeskiego. Są oni nazwani "starszymi" w wersecie 17. Później w wersecie 28 mówi, "zajmijcie się sami sobą i całą trzodą, w której Duch Święty ustanowił was doglądającymi, aby paść zgromadzenie wybranych Boga, które nabył dla siebie poprzez szczególną krew." Tutaj starsi nazwani są "doglądającymi", a ich pasterskie obowiązki są zrozumiałe same przez się, ponieważ kościół jest nazywany „trzodą.” [tylko w tłum. Nowej Biblii Gdańskiej pojawia się określenie "doglądający", a w Biblii Poznańskiej "...abyście doglądali", natomiast w pozostałych tłum. polskich w tym wersecie pojawia się określenie "biskupi"- wyjaśnienie od tłum.]
W Tytusa 1.5-9 Paweł podaje wymogi na urząd starszych (werset 5) i mówi, że te wymogi są konieczne, ponieważ "doglądający musi być nienaganny" (werset 7, tłum. Nowa Biblia Gdańska). W 1 Tymoteusza 3.1-7 Paweł podaje wymogi dla doglądających, które ostatecznie są takie same jak wymogi dla starszych w Tytusa. W 1 Piotra 5.1-4 (tłum. Biblia Warszawska) Piotr mówi do starszych, aby "paśli trzodę Bożą." Z tych fragmentów widzimy, że urząd starszego/ pastora- pasterza/ doglądającego- biskupa są tym samym. Ci, którzy zajmują ten urząd mają prowadzić, nauczać i doglądać kościół tak jak pasterz.
Poza tym, widzimy, że każdy kościół ma starszych (liczba mnoga). Starsi powinni zarządzać i nauczać (1 Tymoteusza 5.17). Biblijny wzór jest taki, że grupa mężczyzn (a starszymi są zawsze mężczyźni) jest odpowiedzialna za duchowe przywództwo i służbę kościoła. Nie ma wspomnianego kościoła z jednym starszym/ pastorem, który jest odpowiedzialny za wszystko, ani też nie ma wzmianki o zarządzaniu kongregacjonalnym/ wspólnotowym (chociaż wspólnota odgrywa ważną rolę).
Chociaż starsi są odpowiedzialni za nauczanie i prowadzenie trzody, wciąż pozostaje wiele do zrobienia na poziomie fizycznym. Urząd diakonów skupia się bardziej na potrzebach fizycznych kościoła. W Dz. Apostolskich w rozdziale 6 kościół w Jerozolimie zaspokajał potrzeby fizyczne wielu ludzi w kościele poprzez dystrybuowanie jedzenia. Niektóre z wdów przyszły do apostołów, ponieważ nie otrzymywały tego co potrzebowały. Apostołowie odpowiedzieli, "Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy zaniedbali słowo Boże, a usługiwali przy stołach" (Dz. Apostolskie 6.2). Aby odciążyć apostołów, postanowili: "Upatrzcie tedy, bracia, spośród siebie siedmiu mężów, cieszących się zaufaniem, pełnych Ducha Świętego i mądrości, a ustanowimy ich, aby się zajęli tą sprawą; my zaś pilnować będziemy modlitwy i służby Słowa" (wersety 3-4). I chociaż wybrani tutaj mężczyźni nie nazwani są diakonami, większość uczonych biblijnych postrzega ich jako pierwszych diakonów, a przynajmniej prototypów tej pozycji. Słowo diakon po prostu oznacza "usługującego." Diakoni są mianowanymi urzędnikami kościelnymi, którzy służą bardziej fizycznym potrzebom kościoła, odciążając starszych, aby uczestniczyli w bardziej duchowej służbie. Diakoni mają być duchowo sprawni, a wymogi dla diakonów podane są w 1 Tymoteusza 3.8-13.
Podsumowując, starsi prowadzą a diakoni służą. Te kategorie nie wykluczają się wzajemnie. Starsi służą swoim ludziom poprzez prowadzenie, nauczanie, modlitwę, poradnictwo itp., a diakoni mogą prowadzić innych w służbie. W rzeczywistości, diakoni mogą być starszymi zespołów służb działających w kościele. Nadal istnieje podstawowe rozróżnienie pomiędzy odpowiedzialnymi za przywództwo duchowe kościoła a tymi odpowiedzialnymi za służbę.
Zatem gdzie kościół wpisuje się we wzór przywództwa? W Dz. Apostolskich w rozdziale 6, to kościół wybierał diakonów, zatem dzisiaj wiele kościołów będzie nominowało i ustanawiało diakonów poprzez wspólnotę kościelną/ kongregację. I oczywiście, członkowie wspólnoty mają być przede wszystkim usługującymi i ewangelistami wychodzącymi do zgubionego świata. Koncepcja, że wspólnota zatrudnia profesjonalnych usługujących do wypełniania tych zadań zamiast kościoła jest niebiblijna.
Mogą istnieć lokalne odmiany przywództwa kościelnego, ponieważ jest to tylko podstawowy wzorzec; każdy szczegół nie jest opisany w Piśmie. Podstawowym wzorcem znalezionym w Nowym Testamencie jest to, że każdy kościół powinien mieć wielu pobożnych starszych mężczyzn, którzy są odpowiedzialni za prowadzenie i nauczanie kościoła oraz pobożnych diakonów, którzy są odpowiedzialni za pomaganie w aspektach bardziej fizycznych tej posługi kościelnej. Większa ilość starszych chroni kościół przed słabościami i możliwymi nieporozumieniami jakie pojedynczy starszy może wnieść. Jeśli tylko podstawowy wzór jest przestrzegany, kościół działa zgodnie z biblijnym wzorcem. Posiadanie jednego pastora, który kontroluje kościół nie jest biblijne, podobnie jak układ, w którym pastor pracuje dla diakonów, którzy naprawdę kierują kościołem. Kościół ma podążać za prowadzeniem pasterzy, którzy naśladują Chrystusa. W swojej mądrości, starsi mogą prosić wspólnotę o akceptację ważnych decyzji, ale kościół nie powinien być ostatecznym autorytetem. Decyzje zatrzymują się na starszych/ pastorach/ doglądających (włodarzach), którzy zdadzą sprawę Chrystusowi.
English
Jaki jest biblijny wzór przywództwa kościelnego?
