Pytanie
Co Biblia mówi o reputacji?
Odpowiedź
Ks. Przyp. Salomona 22.1 mówi: "Cenniejsze jest dobre imię niż wielkie bogactwo, lepsza przychylność niż srebro i złoto". Tak więc Biblia zachęca nas do zachowywania dobrej reputacji, gdy tylko jest to możliwe. Idea ta znajduje odzwierciedlenie w Ks. Kazn. Salomona 7.1, który mówi: "Lepsze jest dobre imię niż wyborny olejek" (tłum. Biblia Warszawska). Biblia wyraźnie mówi, że dobra reputacja ma wielką wartość i dlatego powinniśmy starać się na nią zapracować i ją utrzymać.
Reputację buduje się z czasem, gdy inni oceniają nasze życiowe wybory i określają, kim jesteśmy na podstawie tego, jak się zachowujemy. Chociaż nie podoba nam się myśl o byciu ocenianym, faktem jest, że zawsze "oceniamy" siebie nawzajem, aby określić, kto jest godny zaufania, a kto nie. Reputacja budowana jest w oparciu o osąd innych. Jeśli potrzebujemy sąsiada do pilnowania naszego domu, gdy wyjeżdżamy w podróż, najprawdopodobniej wybierzemy kogoś o dobrej reputacji. Nie poprosimy dzieciaka z ulicy, który zawsze ma kłopoty z prawem. Nie ma on dobrej reputacji. Ale jeśli inny sąsiad był uczciwy i przyjazny i nie dał nam powodu, by wątpić w jego charakter, powierzymy mu coś wartościowego, ponieważ jego reputacja daje nam pewność, że można mu zaufać.
Jako chrześcijanie, naszym priorytetem numer jeden jest dobre reprezentowanie Chrystusa w tym zagubionym i zepsutym świecie (Dz. Apostolskie 1.8). Ponieważ Jezus jest uczciwy, uprzejmy, lojalny i honorowy, my również powinniśmy starać się tacy być (Efezjan 5.1), a wszystkie te cechy przyczyniają się do dobrej reputacji. Ludzie oceniają wartość naszego przesłania na podstawie naszej reputacji jako ludzi z charakterem. Jeśli mamy złą reputację, nasze przesłanie również jest skażone. Nieuczciwość, plotki i hipokryzja szkodzą naszemu świadectwu i nie odzwierciedlają charakteru Jezusa. Wielu nie posłucha naszych słów, jeśli nasza reputacja nie jest zgodna z tym, w co twierdzimy, że wierzymy.
Czym więc jest dobra reputacja i jak ją utrzymać? Ludzie o dobrej reputacji to ci, którzy żyją uczciwie. Ich życie prywatne odpowiada ich publicznemu wizerunkowi. Nie ma w nim ukrytych planów, podwójnego życia czy nieuczciwych praktyk. Żyją autentycznie, a gdy zgrzeszą, szybko naprawiają swoje postępowanie wobec tych, których obrazili (Ew. Mateusza 5.23-24). Dotrzymują słowa, traktują innych z szacunkiem i akceptują swoje obowiązki. Dobrze traktują swoje rodziny, a ponieważ są konsekwentni, inni wiedzą, czego się po nich spodziewać. Osoby o dobrej reputacji zazwyczaj bardzo dbają o to, by ich reputacja pozostała nienaruszona.
Szczególnie pastorzy są wzywani do utrzymywania dobrej reputacji w oczach obserwującego świata. Wśród kwalifikacji starszego jest to, że "powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie" (1 Tymoteusza 3.7; tłum. Biblia Warszawska). Liczy się nie tylko to, co wierzący mówią o swoim pastorze, ale także to, co mówią niezbawieni. Wiarygodność wobec osób spoza kościoła jest ważną częścią posługi pastora. Jeśli traci on wiarygodność w oczach tych, do których stara się dotrzeć z ewangelią, to sprowadza hańbę na swój urząd, swoje przesłanie i swojego Pana. Świat musi widzieć pastorów, którzy są honorowi, prawi, opanowani i prawdziwi.
Kiedy Paweł i Sylas przechodzili przez Listrę podczas drugiej podróży misyjnej Pawła, znaleźli ucznia o imieniu Tymoteusz (Dz. Apostolskie 16.1). Paweł chciał, aby Tymoteusz towarzyszył mu w jego podróżach i pomagał w służbie (werset 3). Tymoteusz opuścił dom i podążył za Pawłem, co zapoczątkowało przyjaźń na całe życie. Decyzja Pawła o wybraniu Tymoteusza do pracy duszpasterskiej wynika z wersetu 2: "Bracia z Listry i Ikonium wystawili mu dobre świadectwo". Innymi słowy, Tymoteusz miał dobrą reputację.
Są chwile, kiedy nasza reputacja zostaje nadszarpnięta nie z naszej winy. Plotki, oszczerstwa i kłamstwa mogą rzucić cień na najbardziej znakomitą reputację. W takich chwilach możemy podążać za przykładem Jezusa. Filipian 2.7 mówi, że Jezus "wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem" (tłum. Biblia Warszawska). Syn Boży wiedział, że kiedy opuścił salę tronową w niebie, aby przyjść na ziemię jako człowiek, Jego chwalebna reputacja nie pójdzie za Nim. Jego prawo do bycia czczonym, uwielbianym i chwalonym musiało zostać odłożone na bok, aby osiągnąć wyższy Boży cel. Pozostawił więc swoją reputację za sobą i wkroczył do świata, w którym będzie niezrozumiany, wyśmiewany i okłamywany (Ew. Mateusza 26.59-60). Syn był gotów powierzyć swoją reputację Ojcu, a kiedy my jesteśmy niesłusznie oskarżani, możemy zrobić to samo (1 Piotra 2.22-23).
Rzymian 12.18 mówi: "Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie". Żyjemy w pokoju, gdy dokonujemy wyborów, które prowadzą do dobrej reputacji. Szukamy sposobów, by czynić dobro, udowodniliśmy, że jesteśmy ludźmi o cnotliwym charakterze, a inni nauczyli się nam ufać. Unikamy splamienia przez świat (Jakuba 1.27). I chociaż zdarzają się sytuacje, w których nasza reputacja jest skażona z powodu nieuczciwości innych, Bóg chce, abyśmy żyli w taki sposób, by ci, którzy nas znają, nie uwierzyli w oszczerstwa. "Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich" (1 Piotra 2.15).
English
Co Biblia mówi o reputacji?
