Pytanie
Co to jest Ruch Późnego Deszczu?
Odpowiedź
Ruch Późnego Deszczu jest ruchem powstałym w środowisku pentekostalnym (ruchu zielonoświątkowym, charyzmatycznym), który naucza, że Pan znów wylewa swojego Ducha tak, jak to uczynił w dniu Zielonych Świąt oraz używa wierzących, aby przygotować świat na swoje Drugie Przyjście. Ruch Późnego Deszczu jest anty-dyspensacjonalny i amillenijny, a wielu przywódców tego ruchu przyjęło dziwne nauczanie.
Określenie "późny deszcz" zostało użyte po raz pierwszy w ruchu pentekostalnym, gdy David Wesley Mylan napisał w 1907 roku książkę pod tytułem Pieśni Późnego Deszczu. Trzy lata później Myland napisał Przymierze Późnego Deszczu i było to, ogólnie rzecz biorąc, obroną pentekostalizmu.
Nazwa ta pochodzi z księgi Joela 2,23 "A wy, dzieci Syjonu, wykrzykujcie radośnie i weselcie się w Panu, swoim Bogu, gdyż da wam obfity deszcz jesienny i ześle wam, jak dawniej deszcz, deszcz jesienny i wiosenny" (w języku angielskim użyta jest fraza "latter rain" - "późny deszcz", co w polskich przekładach zostało przetłumaczone jako "deszcz jesienny" - przypis tłumacza). Zielonoświątkowcy interpretowali w tym wersecie słowo "deszcz" jako wylanie Ducha Świętego. "Późny deszcz" (wylanie przy końcu czasów) będzie większy niż podczas "wczesnego deszczu" (w wydaniach polskich - "wiosennego deszczu").
W roku 1948 w prowincji Saskatchewan w Kanadzie nastąpiło przebudzenie i wtedy nauczanie ruchu Późnego Deszczu zostało sprecyzowane. Ci, co byli zaangażowani w przebudzenie, byli przekonani, że są na skraju nowej ery, ery w której Duch Święty zademonstruje swoją moc w potężniejszy sposób niż kiedykolwiek przedtem w historii świata. Nawet, jak twierdzili, wiek apostolski nie był świadkiem takiego poruszenia Ducha Świętego.
Ruch Późnego Deszczu charakteryzuje się bardzo typologiczną hermeneutyką. Oznacza to, że Biblia jest interpretowana w sposób symboliczny, w niezwykłym stylu. Nacisk jest położony na dodatkowym objawieniu, takim jak osobiste proroctwo, przeżycia i bezpośrednie dyrektywy od Boga. Doktryna Późnego Deszczu zawiera poniższe stwierdzenia:
- dary Ducha, włączając mówienie językami, są otrzymywane poprzez nakładanie rąk
- chrześcijanie mogą być opętani przez demony i potrzebują uwolnienia
- Bóg przywrócił wszystkie dary i służby w Kościele, włączając w to apostołów i proroków
- boskie uzdrowienie może być przekazywane przez włożenie rąk
- wychwalanie i uwielbienie sprowadza Boga do naszej obecności
- kobiety mają pełną i równorzędną rolę w służbie w Kościele
- granice denominacyjne zostaną zniszczone i Kościół zjednoczy się w ostatnich dniach
- "Późny Deszcz" wypełni Boże dzieło do końca; Kościół zwycięży świat i będzie rządzić w królestwie Chrystusa
Wielu "apostołów" ruchu Późnego Deszczu naucza również o doktrynie "manifestacji synów Boga." Jest to doktryna heretycka, która zakłada, że Kościół wzbudzi szczególną grupę "zwycięzców", którzy otrzymają duchowe ciała i staną się nieśmiertelni.
Ważnym jest aby zaznaczyć, że Assemblies of God (odpowiednik kościoła Zielonoświątkowego w USA) potępił ruch Późnego Deszczu jako heretycki u swych podstaw. 20 kwietnia 1949 roku, Assemblies of God oficjalnie odrzucił nauczanie Późnego Deszczu co niemal doprowadziło do rozłamu. Inne grupy zielonoświątkowe uczyniły podobnie.
Dzisiaj termin "Późny Deszcz" jest rzadko używany, jednak teologia Późnego Deszczu wciąż wywiera wpływ. Większość odgałęzień ruchu charyzmatycznego zawiera w sobie nauczanie Późnego Deszczu. Współczesne ruchy, takie jak przebudzenie Brownsville/Pensacola, Toronto Blessing czy fenomen "świętego śmiechu" są bezpośrednio powiązane z teologią Późnego Deszczu.
English
Co to jest Ruch Późnego Deszczu?
