Pytanie
Dlaczego tak ważny jest indywidualny czas z Bogiem?
Odpowiedź
Budowanie relacji wymaga czasu. Relacja z Bogiem, mimo iż różna od wielu innych relacji z ludźmi, to jednak odnosi się do zasad tych relacji. Biblia pełna jest porównań, które mają nam pomóc zrozumieć istotę relacji z Bogiem. Na przykład, Chrystus określony jest mianem pana młodego, a kościół jako panny młodej. Małżeństwo jest połączeniem dwojga w jedno ciało (1 Księga Mojżeszowa 2.24). Taka intymność angażuje nas w spędzanie indywidualnego czasu ze sobą wzajemnie. Innym odniesieniem jest porównanie tej więzi do relacji ojca z dzieckiem. Bliskie więzi rodzicielskie są wtedy, gdy dzieci i rodzice spędzają ze sobą wspólny, wartościowy czas. Spędzanie czasu z ukochanym daje możliwość prawdziwego poznania tej osoby. Spędzanie czasu na osobności z Bogiem niczym się nie różni. Gdy jesteśmy z nim sam na sam, zbliżamy się do niego i poznajemy go w inny sposób, aniżeli w otoczeniu grupy.
Bóg pragnie tego indywidualnego czasu z nami. On chce mieć z nami osobistą relację. Stworzył każdego z nas jako wyjątkową osobę, „utkał" w łonie matki (Psalm 139.13). Bóg zna wszystkie szczegóły naszego życia, takie jak ilość włosów na naszej głowie (Ew. Łukasza 12.7). On troszczy się o każdego wróbla, a my jesteśmy cenniejsi aniżeli wróble (Ew. Mateusza 10.29, 31). On zaprasza nas, abyśmy do niego przyszli i go poznali (Księga Izajasza1.18; Księga Objawienia 22.17; Pieśń nad Pieśniami 4.8). Gdy pragniemy poznawać Boga w taki bardzo intymny, bliski sposób, to będziemy szukać go o poranku (Psalm 63.1) i spędzać z nim czas. Będziemy przypominali Marię, która siedząc u stóp Jezusa, słuchała jego nauki (Ew. Łukasza 10.39). Będziemy spragnieni i głodni Bożej sprawiedliwości, i zostaniemy nasyceni (Ew. Mateusza 5.6).
Najlepszym powodem dla którego powinniśmy spędzać indywidualny czas z Bogiem jest naśladowanie biblijnych wzorców. W Starym Testamencie możemy dostrzec, że Bóg powoływał swoich proroków, aby przyszli do niego sami. Mojżesz spotkał się z Bogiem przy krzewie gorejącym, a później na Górze Synaj. Dawid, którego liczne psalmy odzwierciedlają poznanie Boga, przystąpił do niego, gdy uciekał przed Saulem (Psalm 57). Boża obecność przechadzała się, gdy Eliasz przebywał w grocie. W Nowym Testamencie Jezus spędzał czas w samotności przed Bogiem (Ew. Mateusza 14.13; Ew. Marka 1.35; 6.45-46; 14.32-34; Ew. Łukasza 4.42, 5.16, 6.12, 9.18; Ew. Jana 6.15). Jezus właściwie daje wskazówki, abyśmy się modlili do Boga, gdy jesteśmy sami: „Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu…” (Ew. Mateusza 6.6a).
Aby polegać na Jezusie jako prawdziwym krzewie winnym (Ew. Jana 15.1-8), musimy być z nim bezpośrednio i osobiście związani. Podobnie jak gałąź jest związana bezpośrednio z krzewem winnym, a on z innymi gałęziami, tak i my jesteśmy bezpośrednio związani z Chrystusem, a tym samym trwamy we wspólnocie ludzi wierzących. Spędzamy osobisty czas z Bogiem, oraz wspólny czas uwielbienia byśmy byli dobrze odżywieni. Bez osobistego czasu z Bogiem, nasze potrzeby nie zostaną zaspokojone; w pełni nie pojmiemy czym jest obfite życie, jakim nas Bóg obdarza.
Spędzanie osobistego czasu z Bogiem wyzwala nasze umysły od rozproszenia, dzięki czemu możemy się na nim skupić i słyszeć jego głos. Poprzez zanurzenie się w nim, doświadczamy radości bliskości, do której nas powołuje i pozwala prawdziwie poznać.
English
Dlaczego tak ważny jest indywidualny czas z Bogiem?
