Pytanie
Co to jest sola scriptura?
Odpowiedź
Słowa “sola scriptura” pochodzą z łaciny: “sola” – “sam”, “baza” i słowo “scriptura”, które znaczy “pisma” – odnoszą się one do Pisma Świętego. Sola scriptura oznacza, że Pismo Święte jest jedynym autorytetem odnośnie wiary i praktyki chrześcijanina. Biblia jest kompletna, jest autorytetem i jest prawdziwa. „Całe Pismo przez Boga jest natchnione (z inspiracji Boga)i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości…” (2 List do Tymoteusza 3:16).
Sola scriptura była “hasłem” protestanckiej reformacji. Przez wieki Kościół rzymsko-katolicki sprawił, że tradycja miała większy autorytet od Biblii. To było powodem wielu praktyk, które tak naprawdę były sprzeczne z Biblią. Niektóre przykłady to: modlitwa do świętych i / lub do Marii, niepokalane poczęcie, transsubstancjacja, dziecięcy chrzest, odpusty i autorytet papiestwa. Marcin Luter, założyciel Kościoła Luterańskiego i ojciec reformacji, publicznie potępiał Kościół Katolicki za niebiblijne nauczanie, za co Kościół Katolicki groził mu ekskomuniką (i śmiercią). Odpowiedź Marcina Lutra brzmiała: „(…) dopóki nie zostanę przekonany przez świadectwo Pisma Świętego lub przez jasne dowody, a także przez fragmenty, które przeczytałem, dopóki moje sumienie nie będzie w zgodzie ze Słowem Bożym, dopóty nie mogę i nie odwołam swych nauk, gdyż postępowanie przeciw własnemu sumieniu jest niebezpieczne dla chrześcijanina. Jak tu stoję, nie mogę inaczej; tak mi dopomóż Bóg. Amen".
Pierwszym katolickim argumentem przeciw sola scriptura jest to, że Biblia jasno nie naucza zasady sola scriptura. Katolicy twierdzą „Biblia w żadnym miejscu nie twierdzi, że jest JEDYNYM autorytetem i przewodnikiem wiary i praktyki.” Podczas, gdy to jest faktem – zawodzi w udowadnianiu innego faktu. Wiemy, że Biblia jest Słowem Bożym. Biblia określa siebie samą jako natchnioną przez Boga, bezbłędną i będącą autorytetem. Wiemy również, że Bóg nie zmienia swojego zdania, ani sobie nie zaprzecza. Tak więc, jeśli Biblia sama w sobie może nie potwierdzać zasady „sola scriptura”, to w sposób bardzo definitywny nie pozwala na tradycje, które są sprzeczne z jej przesłaniem. Sola scriptura nie tyle jest argumentem przeciw tradycji, co argumentem przeciw niebiblijnym i / lub anty-biblijnym doktrynom. Jedynym sposobem, aby wiedzieć tak naprawdę czego Bóg od nas oczekuje, jest pozostanie w zgodzie z tym, co On objawił – z Biblią. Możemy wiedzieć, bez cienia wątpliwości, że Pismo Święte jest prawdziwe i posiada autorytet. Tego samego nie można powiedzieć o tradycji.
Słowo Boże jest jedynym autorytetem dla wiary chrześcijanina. Tradycje są wartościowe jedynie wtedy, kiedy bazują na Piśmie i pozostają z nim w pełnej zgodzie. Tradycje, które są sprzeczne z Biblią nie pochodzą od Boga i nie są wartościowym aspektem chrześcijańskiej wiary. Sola scriptura jest jedynym sposobem, aby uniknąć subiektywnego i osobistego kształtowania opinii, które rodzą się z nadawania większego znaczenia czemuś innemu niż Biblia. Esencją sola scriptura jest bazowanie, w swoim duchowym życiu, na Biblii. 2 List do Tymoteusza podaje: „Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy.”
Sola scriptura nie anuluje koncepcji tradycji kościelnych, raczej daje nam solidne podstawy, na których można bazować w ustalaniu tradycji. Istnieje wiele praktyk, zarówno w kościołach katolickich, jak i protestanckich, które są rezultatem tradycji, a nie jasnego nauczania Pisma Świętego. Posiadanie tradycji jest dobre, a nawet konieczne dla kościoła. Tradycje odgrywają ważną rolę w wyjaśnianiu doktryny chrześcijańskiej i organizowaniu chrześcijańskich praktyk. Jednakże, aby te tradycje był wartościowe, muszą pozostawać w zgodzie z tym, co mówi Boże Słowo. Muszą bazować na solidnym fundamencie nauczania Pisma Świętego. Problem z Kościołem Katolickim (i wieloma innymi kościołami chrześcijańskimi), polega na tym, że jego tradycje bazują na tradycjach tradycji, tradycji tradycji – gdzie często ta początkowa tradycja, nie pozostaje w zgodzie z Pismem Świętym. To właśnie z tego powodu chrześcijanie powinni wracać do sola scriptura, do mającego autorytet Słowa Bożego, jako jedynej solidnej podstawy wiary i praktyki.
Częste obiekcje, co do koncepcji sola scriptura są związane z tym, ze kanon Biblii nie został oficjalnie zaakceptowany przez okres ponad 250 lat po założeniu kościoła. Idąc dalej, Pismo Święte nie było dostępne podczas mszy przez ok. 1500 lat po założeniu kościoła. Zatem w jaki sposób, pierwsi chrześcijanie mogli posługiwać się sola scriptura, kiedy nawet nie mieli całości Pisma Świętego? W jaki sposób chrześcijanie, którzy żyli przed wynalezieniem druku, mogli bazować w swojej wierze i praktyce tylko na Piśmie Świętym, jeśli nie mieli możliwości posiadania kompletnego egzemplarza Pisma? Ten problem jest daleko bardziej złożony jeśli dodamy do tego zagadnienie analfabetyzmu, obecnego w historii. W jaki sposób koncepcja sola scriptura radzi sobie z tym problemem?
Problem tego argumentu polega na tym, że mówi on, iż autorytet Pisma Świętego zależy od jego dostępności. Tak nie jest. Autorytet Pisma jest uniwersalny, ponieważ jest to Słowo Boże, to Jego autorytet. Fakt, że Pismo Święte nie było dostępne lub też nawet fakt, że ludzie nie mogli go czytać, nie zmienia tego, że Pismo Święte jest Bożym Słowem. Idąc dalej, to zamiast być to argumentem przeciwko sola scriptura, jest to tak naprawdę argumentem za tym, co kościół powinien był zrobić, zamiast tego, co zrobił. Dla wczesnego kościoła, produkowanie kopii Pisma Świętego powinno być autorytetem. Podczas gdy posiadanie kompletnej kopii Biblii było raczej niemożliwym dla każdego chrześcijanina, posiadanie lub dostęp do części, większości czy nawet całego Pisma Świętego, było jednak możliwym dla każdego kościoła. Liderzy wczesnych kościołów powinni byli sprawić, aby studiowanie Pisma było ich najwyższym priorytetem, tak aby mogli nauczać go we właściwy sposób. Nawet jeśli Pismo Święte nie było dostępne podczas mszy, chociaż liderzy kościoła powinni byli być dobrze zapoznanymi z Bożym Słowem. Zamiast budować tradycje na tradycjach, i przekazywać je z pokolenia na pokolenie – kościół powinien był kopiować, przepisywać Słowo Boże i nauczać go (2 List do Tymoteusza 4:2).
Ponownie, tradycje to nie problem. Niebiblijne tradycje to problem. Dostępność Pisma Świętego na przestrzeni wieków nie jest determinującym czynnikiem. Pismo samo w sobie jest determinującym czynnikiem. Teraz Pismo Święte jest dla nas łatwo dostępne. Studiując Słowo Boże, staje się jasne, że wiele tradycji kościelnych, które rozwinęły się na przestrzeni wieków, jest tak naprawdę sprzeczne z Bożym Słowem. To właśnie tego dotyczy sola scriptura. Tradycje, które bazują i pozostają w zgodzie z Pismem Świętym mogą zostać utrzymane. Tradycje, które nie bazują i / lub nie są zgodne z Bożym Słowem, powinny zostać odrzucone. Sola scriptura wskazuje nam na to, co Bóg objawił w swoim Słowie. Sola scriptura w ostateczny sposób wskazuje nam Boga, który zawsze mówi prawdę, nigdy sobie nie zaprzecza i udowadnia, że jest niezawodny.
English
Co to jest sola scriptura?
