Pytanie
Czym są stacje drogi krzyżowej i czego możemy się z nich dowiedzieć?
Odpowiedź
Stacje drogi krzyżowej, znane również jako Via Dolorosa, jest relacją przedstawiającą ostatnie godziny z życia Jezusa Chrystusa na ziemi, a które mają swoją kontynuację w duchowych doświadczeniach każdego chrześcijanina i zastosowanie w naszym życu codziennym. Stacje drogi krzyżowej służą nam jako przypomnienie uniżenia, jakie Jezus gotów był ponieść, wyzbywając się swoich boskich przywilejów, po to aby utorować drogę zbawienia poprzez własną ofiarę.
Istnieje kilka powszechnie przyjętych wydarzeń, opisujących ostatnie godziny Jezusa; jedne pochodzą z opisów biblijnych, inne z opisów zaczerpniętych z tradycji. Stacje drogi krzyżowej tradycyjnie przedstawiają poniższe wydarzenia:
1. Jezus zostaje skazany na śmierć.
2. Jezus otrzymuje swój krzyż.
3. Jezus po raz pierwszy upada.
4. Jezus spotyka swoją matkę Marię.
5. Szymon Cyrenejczyk zostaje przymuszony do pomocy w niesieniu krzyża.
6. Weronika wyciera zakrwawioną twarz Jezusa.
7. Jezus upada po raz drugi.
8. Jezus spotyka kobiety jeruzalemskie.
9. Jezus upada po raz trzeci.
10. Jezus zostaje pozbawiony swojego odzienia.
11. Jezus zostaje przybity do krzyża- moment ukrzyżowania.
12. Jezus umiera na krzyżu.
13. Ciało Jezusa zostaje zdjęte z krzyża.
14. Ciało Jezusa zostaje złożone w grobie.
W tradycyjnym jednak opisie drogi krzyżowej, stacje 3, 4, 6, 7 i 9 nie pochodzą z opisu biblijnego, w związku z tym biblijny opis drogi krzyżowej został rozwinięty. Poniżej przedstawiamy biblijny opis 14 stacji drogi krzyżowej oraz ich zastosowanie w codziennym życiu chrześcijan.
Pierwsza stacja drogi krzyżowej: Jezus na Górze Oliwnej (Ew. Łukasza 22.39-46).
Jezus modli się na Górze Oliwnej prosząc, aby jeśli jest to możliwe, jego Ojciec zabrał od niego ten kielich, czyli śmierć na krzyżu; to pokazuje ludzki aspekt charakteru Jezusa (Ew. Łukasza 22.39-46). Nie jest trudno wyobrazić sobie jak wspaniale jego wewnętrzna walka wskazywała na wydarzenia, jakim miały wkrótce się wydarzyć. W życiu wszystkich wierzących przychodzi taki moment, w którym muszą wybrać pomiedzy Bożą wolą, a swoimi pragnieniami, i ten wybór, podobnie jak wybór Jezusa, przedstawia poziom ich zaangażowania i posłuszeństwa Bogu, jak również prawdziwy stan ich serca. Mimo, iż Jezus świadomy był swojego powołania i tego co się wkrótce wydarzy, to jednak gdy się modlił na Górze Oliwnej prosił w swojej modlitwie, aby wypełniła się wola jego Ojca, bez względu na to co wydarzy się w przyszłości. Nawet wtedy, gdy został przybity do krzyża a jego oddech powoli ustawał, Jezus nadal uczył nas tego, jak ważne jest posłuszeństwo względem Bożego Słowa i znaczenia zaufania w każdej sytuacji.
Druga stacja drogi krzyżowej: Jezus zostaje zdradzony przez Judasza i aresztowany (Ew. Łukasza 22.47-48).
Judasz nie tylko stał się najbardziej wzgardzoną postacią w historii zdrady Jezusa, ale pozostał też przypomnieniem dla każdego chrześcijanina, że przyjdą takie chwile pokuszenia, które sprawią że popadniemy w grzech. Dla chrześcijan trwanie w grzechu jest podobne do zdrady Jedynego, który oddał za nas swoje życie. O ileż większa jest to zdrada, gdy grzech jest zachowaniem z wyboru, świadomie odsuwającym nas od duchowego nawrócenia (Ew. Łukasza 22.47-48)? Judasz żył z Jezusem, przez kilka lat zasiadał u jego stóp by się uczyć. Ze względu jednak, że jego serce nie było prawdziwie przemienione przez Ducha Świętego, toteż gdy przyszło pokuszenie od szatana, popadł w grzech. Jako wierzący, powinniśmy „badać siebie” i sprawdzać czy rzeczywiście trwamy w wierze (2 Koryntian 13.5).
Trzecia stacja drogi krzyżowej: Jezus zostaje potępiony przez Sanhedryn (Ew. Łukasza 22.66-71).
Rada Sanhedrynu, składająca się z 70 kapłanów i skrybów oraz jednego arcykapłana, domagała się, aby Piłat skazał Jezusa na śmierć. To wydarzenie staje się ostrzeżeniem dla wszystkich chrześcijan, aby byli ostrożni i aby nie wywyższali swojej własnej sprawiedliwości w osądzaniu innych. Wiedza biblijna i pozycja wyższości w tym świecie nadal wypada żałośnie w blasku doskonałej świętości, a pyszne myślenie może w łatwy sposób doprowadzić do upadku nawet najbardziej pobożnego człowieka. Biblia naucza, aby szanować ludzi u władzy, lecz ostatecznie i tak Boża wola i Boże Słowo, powinny rządzić w sposób nadrzędny w naszym życiu. Chrześcijanie są obdarowani chrztem Bożego Ducha Świętego, aby ich pocieszał, uczył i prowadził w każdej sytuacji, przyzwalając im na podjęcie każdej decyzji, zgodnie z Bożą doskonałą wolą, tym samym zaprzeczając potrzebie istnienia religijnych instytucji, takich jak Sanhedryn, w życiu poszczególnych osób. Zaufanie ludności żydowskiej względem autorytetów religijnych Sanhedrynu doprowadził wielu do korupcji, rozwijającej się wśród kapłanów i skrybów, a gdy Jezus zaczął wykladać doktrynę podważającą ich autorytet, zaczęli szemrać, domagając się w konsekwencji jego ukrzyżowania przez rzymską władzę (Ew. Łukasza 22.66-71).
Czwarta stacja drogi krzyżowej: Piotr zapiera się Jezusa (Ew. Łukasza 22.54-62).
Gdy Jezus został aresztowany, kilku spośród zebranych tam ludzi oskarżyło Piotra o bycie jednym z jego naśladowców (Ew. Łukasza 22.54-62). Jak wcześniej zostało to przepowiedziane przez Jezusa, Piotr zaprze się Jezusa trzykrotnie. Piotr był umiłowanym i zaufanym uczniem Jezusa, który też był naocznym świadkiem wielu cudów jakie On dokonał, nawet chodził po wodzie z Jezusem (Ew. Mateusza 14.29-31). Mało tego, Piotr okazał swoją ludzką słabość w tym, że zaparł się Jezusa, bojąc się że on również zostanie aresztowany.
W wielu miejscach na świecie chrześcijanie spotykają się z prześladowaniami i poniżeniem przez niewierzących mieszkających w ich kraju, począwszy od słownej obelgi, kończąc na pobiciach lub śmierci. Ludzie na podstawie własnej sprawiedliwości osądzają Piotra za to, że zaparł się Jezusa ze strachu przed tym, co mogą uczynić z nim Rzymianie, jeśli dowiedzą się jaka jest jego relacja z Jezusem, ale ilu biblijnie wierzących chrześcijan może powiedzieć, że nigdy nie milczało z powodu swojej wiary w Jezusa, nawet w obliczu dyskryminacji, publicznej czy osobistej? Taka cisza wskazuje na ludzką słabość. Wiara Piotra była wiarą niedoskonałą, przede wszystkich dlatego że w tamtym czasie nie był on jeszcze zapieczętowany Duchem Świętym. Po tym jak Duch Święty zstąpil w Dniu Zielonych Świąt, zamieszkując w sercach wierzących (Dzieje Apostolskie 2), Piotr stał się wielkim bohaterem wiary, który już nigdy więcej nie bał się głosić swojego Pana.
Piąta stacja drogi krzyżowej: Jezus zostaje osądzony przez Poncjusza Piłata (Ew. Łukasza 23.13-25).
Biorąc pod uwagę dzisiejsze standardy prawne, istnieje małe prawdopodobieństwo, że Jezus zostałby uznany winnym w jakimkolwiek sądzie, szczególnie w sytuacji gdy nie było jakiś konkretnych dowodów świadczących przeciwko niemu. Poncjusz Piłat nie znalazł żadnej winy w Jezusie, dlatego chciał go uwolnić (Ew. Łukasza 23.13-24), lecz przedstawiciele Sanhedrynu domagali się od Piłata, aby skazał go na śmierć. Sanhedryn, który rządził zgodnie z surowymi zasadami Prawa Mojżeszowego i tradycji żydowskiej, upatrywał w Jezusie największe zagrożenie dla władzy jaką sprawowali nad Żydami. Jezus nauczał, że zbawienie jest z łaski Bożej, a nie dzięki pieczołowitemu wypełnianiu różnych wymogów jakie wcześniej zostały przyjęte przez Sanhedryn, a takie nauczanie nie tylko podważało władzę przywódców religijnych, ale również stanowiło poważne zagrożenie dla ich stylu życia. Nawet dzisiaj, nowina o zbawieniu z mocy i inicjatywy Boga, a nie dzięki własnym sataraniom, nie jest popularna. Ludzie w swojej upadłej naturze zawsze chcieli osiągnąć własne zbawienie, albo przynajmniej jakąś jego część, abyśmy mogli chociaż w części przypisać sobie chwałę. Lecz zbawienie pochodzi od Boga, który z nikim nie dzieli tej chwały (Księga Izajasza 42.8).
Szósta stacja drogi krzyżowej: Jezus jest potępiony i ukoronowany cierniem (Ew. Łukasza 23.63-65).
Uzdrowienie do jakiego odnosi się ten fragment jest duchowym uzdrowieniem, albo uzdrowieniem od grzechu. Przebaczenie grzechu, odnowienie relacji z Bogiem, służą często jako przedstawienie aktu uzdrowienia. Ponad 500 lat zanim Maria poczęła Jezusa, Izajasz prorokował o tym, że Jezus zostanie zraniony za nasze występki (Księga Izajasza 53.3-6) „ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.”
Siódma stacja drogi krzyżowej: Jezus bierze swój krzyż (Ew. Marka 15.20).
Gdy Jezus wziął swój krzyż, to nie niósł jedynie kawałka drzewa. Wielu spośród tych, którzy przyglądali się tamtym wydarzeniom nie było świadomych, że Jezus niesie grzechy ludzkości, mierząc się z karą za grzechy, za które cierpiał ze względu na czlowieka. Jezus mówi do nas w Ew. Mateusza 16.24: „Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną.” On również pokazywał, że w tym nie ma dowolności: „kto nie bierze krzyża swego, a idzie za mną, nie jest mnie godzien” (Ew. Mateusza 10.38). Branie krzyża, przedmiot śmierci oznacza umieranie dla siebie samego, po to by żyć w pełni jako nowe stworzenie (2 Koryntian 5.17), w służbie i posłuszeństwie Chrystusowi. Jest to związane z poddaniem swojej woli Bogu, naszych uczuć, ambicji i pragnień. Nie mamy szukać przede wszystkim naszego własnego szczęścia, lecz być gotowym wyrzec się wszystkiego i złożyć nasze życie, jeśli trzeba.
Ósma stacja drogi krzyżowej: Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi w niesieniu krzyża (Ew. Łukasza 23.26).
Szymon Cyrenejczyk może być uważany za ofiarę zaistniałych okoliczności. Najprawdopodobniej przybył on do Jerozolimy na święto Paschy i być może mało wiedział o wydarzeniach, które miały tam miejsce. Niewiele wiemy na temat Szymona Cyrenejczyka, ponieważ po tym jak pomógł nieść krzyż, do którego został przybity Jezus, nie znajdujemy w Biblii więcej o nim informacji (Ew. Łukasza. 23.26). Szymon otrzymał rozkaz od rzymskich żołnierzy aby pomóc w niesieniu krzyża, przed czym się nie wzbraniał, być może bojąc się w tych okolicznościach także o swoje życie. Inaczej, aniżeli Jezus, który niósł krzyż dobrowolnie, Szymon Cyrenejczyk został do tego „przymuszony”. Jako chrześcijanie, powinniśmy przyłączyć się do cierpienia Jezusa dobrowolnie, i tak jak Paweł nas poucza, „Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga” (2 Tymoteusza 1.8).
Dziewiąta stacja drogi krzyżowej: Jezus spotyka kobiety jerozolimskie (Ew. Łukasza 23.27-31).
Gdy Jezus spotyka płaczące kobiety i niektórych ze swoich uczniów na drodze krzyżowej, mówi im, że nie powinny płakać nad nim, lecz nad sobą i dziećmi, biorąc pod uwagę rozprzestrzeniające się zło na terenie Jerozolimy (Ew. Łukasza 23.27-31). Mimo, iż sam cierpiał z powodu wielkiego bólu i osobistego poniżenia, to jednak troska Jezusa nie była skierowana na niego samego, lecz na dusze, które stoją przed niebezpieczeństwem wiecznego potępienia, ze względu na grzech jaki panuje w ich życiu. Te same przestrogi są aktualne również dla dzisiejszych chrześcijan; powinniśmy być ostrożni, aby troski o sprawy z tego świata nie stały na drodze do oddania i posłuszeństwa Bogu. Jezus powiedział, „Królestwo moje nie jest z tego świata...” (Ew. Jana 18.36), a jako obywatele nieba, powinniśmy wokół tego skupiać naszą uwagę.
Dziesiąta stacja drogi krzyżowej: Jezus zostaje ukrzyżowany (Ew. Łukasza 23.33-47).
Trudno jest po ponad 2000 lat wyobrazić sobie horror tej chwili, gdy najbliżsi Jezusa zostali przymuszeni do bezradnego patrzenia jak wbijano w jego ręce gwoździe, a jego nogi do drewna na którym weźmie ostatni oddech swojego życia na ziemi (Ew. Łukasza 23.44-46). Jego najbliżsi i uczniowie nie rozumieli w pełni znaczenia tego, co w tym miejscu w tym czasie się działo. Wówczas jeszcze nie byli w stanie pojąć tego, że złe czyny człowieka były efektem boskiego planu zbawienia dla wszystkich, którzy uwierzą w Chrystusa. Dla nas dzisiaj aktualne jest ostrzeżenie:, „jakże ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?” (Hebrajczyków 2.3). „I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dzieje Apostolskie 4.12).
Jedenasta stacja drogi krzyżowej: Jezus obiecuje swoje Królestwo dla nawróconego złodzieja (Ew. Łukasza 23.43).
Istnieje możliwość, że złodziej którego ukrzyżowano obok Jezusa pojął fakt, że życie Jezusa nie konczy się na ziemi, lecz że zamienia on świat fizyczny w wieczną obietnicę dla której wypełnienia został posłany dla ludzkości. Złodziej stał się pierwszym, który wkroczył do raju z łaski przez wiarę w Jezusa Chrystusa (Efezjan 2.8-9). Jezus powiedział złodziejowi, że jeszcze tego samego dnia będzie z nim w raju, ponieważ przyjał i uwierzył w Syna Bożego. Widać zatem, że jest to przykład osoby która została zbawiona z łaski przez wiarę, a nie z uczynków, jak mniemali ludzie, którzy prześladowali i potępili Jezusa, wierzyli że jest.
Dwunasta stacja drogi krzyżowej: Jezus wisząc na krzyżu rozmawia ze swoją matką i uczniami (Ew. Łukasza 23.48-49).
Jezus, nawet w chwili gdy umierał, przedkładał potrzeby innych nad swoje, gdy powierzył opiekę swojej matki umiłowanemu uczniowi Janowi (Ew. Jana 19.27). Przez całe swoje życie, nawet wtedy gdy umierał, nauczał dając przykład swoim postępowaniem, że my również powinniśmy przedkładać potrzeby innych nad swoje, poddając wszystko pod doskonałą wolę Boga. Gotowość przestrzegania jego Słowa, pokazując to swoimi uczynkami przez wierne poświęcenie dla innych w obliczu przeciwności, są charakterystycznymi cechami wyróżniającymi prawdziwe życie chrześcijańskie.
Trzynasta stacja drogi krzyżowej: Jezus umiera na krzyżu (Ew. Łukasza 23.44-46).
W chwili gdy umiera Jezus, zasłona świątynna, która oddzielała ludzi od miejsca Najświętszego, przerwała się od góry do dołu. Był to przerażający widok dla wszystkich naocznych świadków tego wydarzenia, którzy nie zdawali sobie wówczas sprawy, że wskazuje to na zakończenie Starego Przymierza i rozpoczęcie Nowego Przymierza. Już nigdy więcej człowiek nie będzie cierpiał rozłąki z Bogiem z powodu grzechu człowieka, lecz teraz będziemy mogli przyjść w modlitwie do tronu łaski prosząc w uniżeniu o przebaczenie za popełnione grzechy. Życie i śmierć ofiarnicza Jezsua usunęły barierę grzechu, dając człowiekowi tym samym możliwość otrzymania zbawienia z łaski.
Czternasta stacja drogi krzyżowej: Jezus zostaje złożony do grobu (Ew. Łukasza 23.50-54).
Gdy Jezus umarł na krzyżu, jego ciało zostało zabrane i złożone do grobu, przygotowanego przez człowieka o imieniu Józef, pochodzącego z żydowskiego miasta Arimatia (Ew. Łukasza 23.50-54). Józef był także członkiem Sanhedrynu, ale sprzeciwiał się całemu procesowi i ukrzyżowaniu Jezusa. Józef potajemnie wierzył, że Jezus jest Mesjaszem tak jak mówi Pismo, ale bał się konsekwencji publicznego wyznania swoich przekonań (Ew. Jana 19.38). Po śmierci Jezusa, Józef udał się potajemnie do Piłata i prosił o wydanie jego ciała, aby mógł go właściwie pogrzebać.
Wspaniała ofiara Jezusa nie stała się tylko odkupieniem ludzkich grzechów, lecz także zwycięstwem i pokonaniem śmierci, która w przeciwnym razie spotkałaby nieuchronnie wszystkich ludzi, którzy są pod przekleństwem grzechu. Grzech niesie z sobą nieuchronną karę, którą jest śmierć. Nasz Stwórca jest dobry i sprawiedliwy, zatem domagał się aby kara za grzech została poniesiona. A ponieważ Bóg jest nie tylko sprawiedliwy, lecz także miłujący i miłosierny, posłał swojego najdroższego Syna, aby poniósł karę za nasz grzech, wiedząc że w przeciwnym razie będziemy potępieni na wieki (Ew. Jana 3.16). Boża miłość i miłosierdzie w wielki sposób ukazana jest w słowach, jakie wypowiedział Jezus, gdy umierając na krzyżu, prosił Boga aby wybaczył tym, którzy go zabijają, gdyż nie wiedzą co czynią (Ew. Łukasza 23.34). Łatwo jest się domyślić, że ludzka niechęć do pełnego poddania się w posłuszeństwo Bożemu Słowu i prawu spowodowana jest tym, że człowiek nie ma wiedzy i mądrości. Paradoks tkwi w tym, że ten sposób myślenia doprowadził Chrystusa na krzyż za tych, którzy nie są zdolni wnieść się ponad swoją ignorancję, która wciąż panunje w dzisiejszym świecie. Grzeszny człowiek, który nie przyjmuje daru łaski zbawienia, którą zapewnił Jezus poprzez swoją śmierć, jest przejawem buntowniczej ignorancji i grzechu, jaki oddziela czlowieka od mądrości Bożej.
English
Czym są stacje drogi krzyżowej i czego możemy się z nich dowiedzieć?
