Pytanie
Czym jest subiektywna prawda?
Odpowiedź
Prawda subiektywna, która jest czasami mylona z prawdą względną, jest koncepcją filozoficzną zwykle przypisywaną duńskiemu filozofowi Sørenowi Kierkegaardowi (1813-1855). Kierkegaard wierzył, że prawda religijna jest czymś osobistym, a nie bezosobowym - że jest czymś, czym jesteśmy, a nie czymś, co mamy. Kierkegaard uznawał obiektywną prawdę za coś "zewnętrznego", jednocześnie wierząc, że subiektywna prawda jest czymś "wewnętrznym".
Chodzi o to, że chociaż obiektywne prawdy są ważne, subiektywna prawda może być w rzeczywistości bardziej kluczowa dla osoby, ponieważ wiąże się z tym, jak osoba odnosi się do tych obiektywnych prawd i je akceptuje. Kierkegaard wierzył, że prawda duchowa nie może być po prostu uznana; musi być przywłaszczona: to nie tylko korespondencja, ale wewnętrzne zaangażowanie. Prawda religijna znajduje się w subiektywnym spotkaniu z Bogiem i akceptacji Jego prawdy przez wolę, a nie tylko przez obiektywne zrozumienie umysłem. Innymi słowy, osoba "poddaje" się wewnętrznie prawdzie.
Subiektywna prawda Kierkegaarda jest szczególnie ważna w dzisiejszej kulturze postprawdy, która wierzy, że obiektywne fakty są mniej ważne w kształtowaniu opinii publicznej niż odwoływanie się do emocji i osobistych przekonań. Dla wielu osób uczucia i preferencje mają dziś większe znaczenie niż fakty i prawda. Ich "wewnętrzne" przekonania przeważają nad "zewnętrznymi" faktami, którym odmawiają "podporządkowania się".
Kultura postprawdy chętnie uzna obiektywny fakt za "prawdziwy", ale z powodu konfliktu z osobistymi preferencjami lub programami politycznymi, obiektywny fakt zostanie w jakiś sposób zdyskontowany. Niektórzy ignorują fakty, przeinaczają prawdę, a nawet rozpowszechniają kłamstwa na jej temat, aby posunąć do przodu swój osobisty program. Takie podejście jest sprzeczne z subiektywną koncepcją prawdy Kierkegaarda, która w żadnym wypadku nie odrzuca obiektywnej rzeczywistości na rzecz preferencji i programu danej osoby.
To powiedziawszy, jedną z wad Kierkegaarda w jego ramach jest myśl, że może istnieć przepaść między obiektywną a subiektywną prawdą. Uważał, że wiara człowieka może pozostawić go w stanie obiektywnej niepewności, a z tego powodu wiara wymaga przeskoku od niewiary do wiary.
Jednak prawidłowe zrozumienie różnicy między wiarą "że" coś jest prawdą a wiarą "w" coś polega na tym, że wymagany skok nie jest skokiem w ciemność, ale raczej krokiem w światło. Obiektywne lub "zewnętrzne" dowody na istnienie Boga dostarczają środków potrzebnych do uwierzenia, że Bóg istnieje, co następnie prowadzi do subiektywnych lub "wewnętrznych" prawd, którym człowiek poddaje się w sposób pełen zaufania. Zarówno obiektywne, jak i subiektywne prawdy są biblijne i określone w Liście do Hebrajczyków: "A bez wiary nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On jest [wiara "że" - obiektywna] i że nagradza tych, którzy Go szukają [wiara "w" - subiektywna]" (List do Hebrajczyków 11:6).
English
Czym jest subiektywna prawda?
