Pytanie
Co to znaczy, że nasze życie powinno być świadectwem o Jezusie?
Odpowiedź
"Świadectwo o Jezusie", o którym tutaj mowa, to styl życia i słowa, które otwarcie potwierdzają nasze osobiste doświadczenie naśladowania Jezusa Chrystusa. Świadectwo powinno być publiczne, ponieważ jego celem jest poinformowanie innych o tym, co się wydarzyło. W chrześcijańskim doświadczeniu nasza odnowa powinna być świadectwem (dowodem) dla innych ludzi, że Jezus żyje i zmienia życie. Świadczymy naszymi słowami i czynami. Jeśli nasze życie jest świadectwem o Jezusie Chrystusie, to powinno być odzwierciedleniem Chrystusa, gdy "idziemy Jego śladami" (1 Piotra 2:21).
W Dziejach Apostolskich 4:33 apostołowie dają swoje świadectwo słowami: "I z wielką mocą apostołowie dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa". Apostołowie, świadcząc o zmartwychwstaniu, opowiadali innym o tym, co widzieli na własne oczy, słyszeli na własne uszy i czego dotykali własnymi rękami - zdawali osobistą, naoczną relację ze zmartwychwstania Chrystusa. W ten sam sposób dzisiejsi wierzący są zobowiązani do opowiadania innym o tym, czego byli naocznymi świadkami. Nie doświadczyliśmy spotkania twarzą w twarz z Jezusem tak jak apostołowie, ale nasze doświadczenie nawrócenia jest nie mniej autentyczne i nie mniej dowodzi nadprzyrodzonego działania Boga w naszym życiu. Powinniśmy z odwagą i pokorą dzielić się zmianą, jaka zaszła w naszych sercach.
Objawienie 12:11 mówi, że wierzący "zwyciężyli [szatana] krwią Baranka i słowem swego świadectwa; nie umiłowali swego życia tak bardzo, by lękać się śmierci". Zwróć uwagę na "słowo" ich świadectwa, co oznacza, że ci triumfujący mówili werbalnie, bez wstydu i strachu. Niektórzy uważają, że chrześcijanie nie powinni werbalizować swojego świadectwa, ale po prostu żyć nim w codziennym życiu. Nie jest to jednak propozycja typu albo-albo. Życie przesłaniem ewangelii jest ważne, ale nie ważniejsze niż nasze werbalne świadectwo, ponieważ Bóg wybrał "słuchanie" Słowa jako środek do wzbudzenia wiary (Rz 10:17; zob. też J 4:39).
Życie poświęcone Chrystusowi jest potężnym świadectwem. Paweł opisuje takie życie w 2 Liście do Koryntian 1:12: "Postępowaliśmy w świecie, a zwłaszcza w naszych stosunkach z wami, uczciwie i pobożnie. Czyniliśmy to, opierając się nie na światowej mądrości, lecz na łasce Bożej". Gdy nasze czyny i pobożne życie odpowiadają słowom płynącym z naszych ust, nasze świadectwo będzie postrzegane jako prawdziwe.
W Błogosławieństwach Jezus przedstawił listę tych, którzy są błogosławieni: "ubodzy w duchu . . ci, którzy opłakują [swój grzech] . cisi... łaknący i pragnący sprawiedliwości... miłosierni... czystego serca... wprowadzający pokój" (Mt 5:3-9). Jezus podsumował pobożne życie dwoma przykazaniami: "Miłuj Pana, Boga swego, z całego serca swego, z całej duszy swojej i z całej myśli swojej". To jest pierwsze i największe przykazanie. A drugie przykazanie jest podobne: 'Miłuj bliźniego swego jak siebie samego'" (Mateusza 22:37-38). Chrześcijanin, który chce żyć swoim życiem jako świadectwo dla Jezusa, będzie kochał Boga ponad wszystko i kochał innych ponad siebie. Kiedy wierzący dzieli się tym, co Jezus uczynił w jego życiu i służy Bogu i innym w namacalny sposób, będzie coraz bardziej odzwierciedlał życiodajną moc Chrystusa w ciemnym i ponurym świecie.
English
Co to znaczy, że nasze życie powinno być świadectwem o Jezusie?
