Pytanie
Czym jest świętokradztwo? Co to znaczy być świętokradcą?
Odpowiedź
Świętokradztwo jest brakiem szacunku wobec świętej osoby, miejsca lub rzeczy. Świętokradztwo pojawia się, gdy ktoś celowo nadużywa poświęconego obiektu, bezcześci święte miejsce lub mówi w sposób lekceważący o czymś związanym z Bogiem lub religią. Słowo ma łacińskie korzenie: sacer ("uświęcony") oraz legere ("kraść"). Na początku termin świętokradztwo najprawdopodobniej odnosiło się do aktów rabusiów grobów, którzy bezcześcili groby, ale zaczęto używać tego w odniesieniu do jakiejkolwiek „kradzieży” świętości z religijnego miejsca, przedmiotu lub osoby.
Król Babilonu Belsazar dopuścił się świętokradztwa podczas przyjęcia, gdy "kazał przynieść złote i srebrne naczynia, które jego ojciec Nebukadnesar zabrał ze świątyni w Jeruzalemie, aby król i jego dostojnicy, jego żony i jego nałożnice mogły z nich pić. I przyniesiono złote i srebrne naczynia, które zabrano ze świątyni, z domu Bożego w Jeruzalemie; a król i jego dostojnicy, jego żony i jego nałożnice pili z nich. Pili wino i wysławiali bogów ze złota, srebra, miedzi, żelaza, drzewa i kamienia" (Ks. Daniela 5.2-4). To było jedno z ostatnich czynów króla Belsazara, bo tej nocy został zabity (werset 30).
Nadab i Abihu, dwaj synowie Aarona, dopuścili się świętokradztwa, gdy "ofiarowali przed Panem inny ogień, którego im nie nakazał" (3 Ks. Mojżeszowa 10.1). Nadużycie ich świętego urzędu skutkowało tragedią: "wyszedł ogień od Pana i spalił ich, tak że zmarli przed Panem" (werset 2). Oczywiście, Bóg uznaje świętokradztwo za poważne przestępstwo.
Tabernakulum (a później świątynia) w Starym Testamencie była miejscem gdzie Bóg spotykał się ze swoim ludem. Budynek i wszystko co zawierało- jak arka przymierza- były skrapiane krwią świętej ofiary i tym samym poświęcone dla Boga. Tylko kapłani, którzy byli także wyświęceni dla Pana do służby, mogli wejść do tabernakulum. Bóg zabijał każdego, kto naruszył tabernakulum lub zbezcześcił święte rzeczy (4 Ks. Mojżeszowa 16.1-40; 2 Ks. Samuela 6.6-7). Miejsce Najświętsze było oddzielone od reszty tabernakulum grubą zasłoną i można było wchodzić do niego tylko raz w roku, gdy arcykapłan składał krwawą ofiarę za grzechy ludu. Jedną z lekcji, której nauczało tabernakulum, było to, że Bóg jest święty, a my nie – i nie możemy popełniać przeciwko Niemu świętokradztwa.
Jezus ostrzegał faryzeuszy przed praktyką świętokradztwa związanego z luźnym składaniem przysięgi. W ich przysięgach, faryzeusze próbowali czynić rozróżnienie pomiędzy świątynią, a złotem w skarbcu świątynnym (to drugie w ich oczach było świętsze) oraz pomiędzy ołtarzem a darem składanym na ołtarzu (to drugie było świętsze w ich oczach). Jezus nauczał, że świątynia i wszystko z nią związane było ostatecznie poświęcone dla Boga, zatem wszelka przysięga złożona na jakąkolwiek część świątyni była tak samo wiążąca przed Bogiem (Ew. Mateusza 23.16-22).
Jedną z powszechnych form dzisiejszego świętokradztwa jest nadużywanie świętego imienia Boga i imienia naszego Pana Jezusa. To jest bezpośrednie naruszenie 2 Ks. Mojżeszowej 20.7, "Nie nadużywaj imienia Pana, Boga twojego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego" (por. Psalm 139.20). Nowy Testament zakazuje "nieprzyzwoitych słów" (Efezjan 4.29), które z pewnością obejmują używanie imienia Bożego jako przekleństwa.
Chociaż niektóre dzisiejsze kościoły mają "święte" elementy, nie ma biblijnego powodu wynoszenia jednej osoby, miejsca czy przedmiotu jako czegoś "świętszego" od innych. Wszyscy wierzący, a nie tylko kilku wybranych są "jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa" (1 Piotra 2.5). Starotestamentowa świątynia przeminęła, a teraz my jesteśmy "Bożą świątynią" (1 Koryntian 3.9). Paweł prosi wierzących, "Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?" (werset 16). Jeśli ktoś dzisiaj maluje bluźnierstwa na boku budynku kościelnego, jest to rzeczywiście akt świętokradztwa, ale nie dlatego, że drewno i kamień budynku są święte. To intencja bluźniercy znieważa Boga, który kieruje swoje działanie na dostępną, namacalną reprezentację Boga w jego umyśle.Ta intencja sprawia, że wandalizm jest świętokradztwem, a Bóg widzi serce.
Nawet systemy religijne mogą promować świętokradztwo, jeśli „kradną” świętość Boga i stosują ją do ludzi lub rzeczy. Kościoły, które kanonizują postacie biblijne czy postacie historyczne, modlą sie do świętych, nakazują adorację ikon czy reliktów lub pielęgnowanie szacunku wobec obiektów fizycznych są winne świętokradztwa. Ludzie, których Bóg używał powinni być obdarzeni szacunkiem i powinniśmy się od nich uczyć, ale nadal są grzesznikami, zbawionymi z łaski. Obiekty fizyczne mogą mieć znaczenie historyczne lub przesłanie jako symbole religijne, ale nigdy nie powinniśmy przed nimi klękać, modlić się do nich lub poszukiwać ich jako środka uzyskania łaski.
English
Czym jest świętokradztwo? Co to znaczy być świętokradcą?
