Pytanie
Co oznacza szabat?
Odpowiedź
Szabat jest oryginalnym hebrajskim słowem dla naszego słowa sabat. Pochodzi od rdzenia Shin-Beit-Tav i oznacza "zaprzestać, zakończyć, odpocząć". Słowo to jest niezmiennie związane z siódmym dniem po sześciu dniach stworzenia i tak właśnie jest używane w Starym Testamencie.
Szabat jest najważniejszym świętym dniem w kalendarzu żydowskim, choć przez przestrzegających go Żydów i niektórych innych jest obchodzony co tydzień, a nie tylko raz w roku. Bóg położył wielki nacisk na szabat, ponieważ jest on wielokrotnie wspominany w Piśmie Świętym, na przykład w Księdze Wyjścia 20:8-9 - "Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. (9) Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką swoją pracę" (zob. także Wj 23:12 i Kpł 26:2). Szabat był tak ważny, że Bóg nałożył karę śmierci na tych, którzy odmówili jego przestrzegania (Wj 31:15).
Szabatem rządzą dwa tematy: pamięć i przestrzeganie. Jest to upamiętnienie sześciodniowego stworzenia wszechświata przez Boga (Wj 20:8-11) i wyprowadzenia z niewoli egipskiej (Pwt 5:15). Tak więc żydowski obserwator pamięta również, że wolność przychodzi wraz z podążaniem za Bogiem.
Wiele osób, które nie przestrzegają szabatu, kojarzy go jedynie z zaprzestaniem pracy. Jednak dla przestrzegającego Szabatu Żyda ma on więcej znaczeń. Szabat to czas zaprzestania pracy, ale praca ustaje, aby wyznawca mógł skoncentrować się wyłącznie na duchowych aspektach życia.
Prawo żydowskie zabrania wykonywania jakiejkolwiek formy melakhah ("pracy" lub "celowej działalności") w Szabat, z pewnymi wyjątkami. Zabronione są wszelkie czynności, które przyczyniają się do osobistego zysku lub korzyści. Żydowska tradycja rabiniczna wymienia 39 kategorii czynności zabronionych w Szabat: oranie ziemi, sianie, żęcie, wiązanie snopów, młócenie, przesiewanie, wybieranie, mielenie, przesiewanie, ugniatanie, pieczenie, strzyżenie wełny, pranie wełny, bicie wełny, farbowanie wełny, przędzenie, tkanie, robienie dwóch pętli, tkanie dwóch nici, rozdzielanie dwóch nici, wiązanie, rozwiązywanie, szycie szwów, rozrywanie, łapanie w pułapkę, ubój, trybowanie, garbowanie, skrobanie skóry, znakowanie skóry, przycinanie skóry do kształtu, pisanie dwóch lub więcej liter, wymazywanie dwóch lub więcej liter, budowanie, burzenie, gaszenie ognia, rozpalanie ognia, wykańczanie przedmiotu i transportowanie przedmiotu (między domenami prywatnymi i publicznymi lub na odległość ponad czterech łokci w obrębie domeny publicznej).
Szabat, podobnie jak wszystkie żydowskie dni, zaczyna się i kończy o zachodzie słońca (w tym przypadku od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę), choć istnieją pewne różnice w jego przestrzeganiu, które mogą zmienić czas jego przejścia do pierwszego dnia tygodnia. Po zakończeniu pracy obchodzenie Szabatu odbywa się bez przeszkód. Najpierw kobiety w domu zapalają dwie świece szabatowe, które reprezentują zakhor ("pamiętaj") i shamor ("obserwuj"). Następnie nie później niż osiemnaście minut przed zachodem słońca recytowane jest błogosławieństwo. Rytuał ten oznacza początek szabatu.
Rodzina uczestniczy w krótkim wieczornym nabożeństwie. Następnie wracają do domu, aby cieszyć się świąteczną, spokojną kolacją. Ojciec recytuje Kiddush, modlitwę, która uświęca Szabat. Następnie rodzina zazwyczaj spożywa wolno gotowany gulasz, który jest utrzymywany w cieple bez użycia źródła ciepła, ponieważ rozpalanie ognia jest zabronione w Szabat. Po kolacji ojciec recytuje birkat ha-mazon ("modlitwę po posiłku").
Sobota przynosi kolejne nabożeństwo, posiłek i osobiste studiowanie Tory. Szabat kończy się dla większości o zmroku, gdy widoczne są trzy gwiazdy. Rodzina recytuje wtedy Hawdalę, serię błogosławieństw, które oddzielają Szabat od pozostałych dni tygodnia.
Wielu zastanawia się, dlaczego chrześcijanie nie przestrzegają szabatu w podobny sposób, skoro Bóg położył na niego tak silny nacisk w Starym Testamencie. Dobrzy chrześcijanie debatowali na ten temat przez wiele lat, ale Pismo Święte rozstrzyga tę kwestię w prosty i skuteczny sposób: "Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu." (Rz 14:5).
Werset ten nie zabrania przestrzegania szabatu. Pozostawia jednak jego przestrzeganie sumieniu jednostki. Niezależnie od tego, czy chrześcijanin czuje się zmuszony do przestrzegania szabatu, czy też nie, powinien to czynić w wierze i "jak dla Pana" (Rzymian 14:8). Przestrzeganie szabatu nie powinno powodować podziałów wśród wierzących.
W Liście do Kolosan 2:16 czytamy: "Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu". Tutaj "dzień szabatu" odnosi się do każdego żydowskiego święta, w tym siódmego dnia tygodnia. Głównym punktem dla chrześcijanina jest to, że nie podlegamy już wymogom Prawa Hebrajskiego. Znajdujemy się pod prawem łaski. Prawo Boże jest teraz wypisane na naszych sercach i jesteśmy teraz nowym stworzeniem.
W Liście do Rzymian 3:21-25 czytamy: "(21) Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, (22) i to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, (23) gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, (24) i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, (25) którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów".
Wolność, jaką mamy teraz dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, pozwala nam odpoczywać lub oddawać cześć Panu w dowolnym dniu, o ile nie osądzamy naszych braci w tej sprawie lub nie wykorzystujemy naszego przestrzegania określonego dnia jako sposobu na zdobycie sprawiedliwości lub zapewnienie sobie zbawienia. Z pewnością przestrzeganie szabatu może być zaszczytne dla Boga i korzystne dla Jego dzieci, ale nie jest wymogiem dla tych, którzy są w Chrystusie.
English
Co oznacza szabat?
