Pytanie
Co to jest teologia krzyża?
Odpowiedź
Teologia krzyża czy theologia crucis, jest terminem ukutym przez niemieckiego teologa Marcina Lutra w odniesieniu do wiary, że krzyż jest jedynym źródłem duchowego poznania dotyczącego tego, kim jest Bóg i kogo zbawia. Dopiero na krzyżu upadły człowiek zdobywa zrozumienie, które jest wynikiem zamieszkania Ducha Świętego podczas nawrócenia (1 Koryntian 12.13; Rzymian 8.9; Efezjan 1.13-14). Teologia krzyża jest przeciwstawiona teologii chwały czy theologia gloriae, która kładzie większy nacisk na ludzkie zdolności i ludzki rozum. Luter jako pierwszy użył terminu theologia crucis w Dyspucie heidelberskiej z 1518 r., gdzie bronił doktryn Reformacji o zepsuciu (deprawacji) człowieka i zniewoleniu grzechem.
Podstawową różnicą pomiędzy teologią krzyża i teologią chwały jest zdolność lub niezdolność człowieka do usprawiedliwienia siebie przed świętym Bogiem. Teolodzy krzyża postrzegają to jako nienaruszalne prawdy biblijne o niezdolności człowieka do zasłużenia na sprawiedliwość, niezdolność ludzi do dodania lub zwiększenia sprawiedliwości osiągniętej przez ofiarę Jezusa na krzyżu i jedyne źródło ludzkiej sprawiedliwości pochodzące spoza nas. Teolodzy krzyża zgadzają się całym sercem z oceną apostoła Pawła dotyczącą ludzkiego stanu: "Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro" (Rzymian 7.18; tłum. Biblia Tysiąclecia). Teologowie krzyża odrzucają ideę, że człowiek może osiągnąć sprawiedliwość w jakimkolwiek stopniu poprzez przestrzeganie uczynków prawa, ale jest zbawiony i uświęcony całkowicie z łaski (Rzymian 3.20; Efezjan 2.8-9).
Teologowie chwały z drugiej strony, dostrzegają dobro w ludziach i przypisują im zdolność czynienia dobra, które jest w nich samych. Wierzą, że pozostały po upadku pewne zdolności do preferowania dobra ponad zło i wybierania dobra. Co najważniejsze, teologia chwały zakłada, że ludzie nie mogą być zbawieni bez udziału lub współpracy ze sprawiedliwością daną przez Boga. To jest klasyczna debata dotycząca uczynków versus wiara, która od dawna była napędzana przez niezrozumienie określonych fragmentów listu Jakuba. Fragment Jakuba 2.17-18 jest interpretowany, tak, że jesteśmy usprawiedliwieni przez uczynki, podczas gdy Jakub właściwie mówi, że ci, którzy zostają usprawiedliwieni przez wiarę w dzieło Chrystusa na krzyżu przyniosą dobre uczynki jako dowód prawdziwego nawrócenia, a nie to, że nawrócenie osiągane jest przez dobre uczynki.
Należy zauważyć, że teologia krzyża nie jest sentymentalną ideą, że Jezus staje się dla nas bardziej atrakcyjny przez utożsamianie się z naszymi próbami i uciskami. Chociaż Jezus z pewnością utożsamia się z naszym cierpieniem, nasze cierpienie nie staje się w pewien sposób bardziej przez to szlachetne. Nasze cierpienie jest produktem ubocznym upadku ludzkości w grzech, podczas gdy cierpienie Jezusa było tym, że niewinny Baranek został zabity ze względu na grzech innych, a nie Jego własny. Teologia krzyża nie jest też naszą identyfikacją z Jego cierpieniem poprzez nasze własne cierpienie, które blednie w porównaniu z tym, przez co On przeszedł. Na koniec, Jezus cierpiał i zmarł ponieważ nikt nie utożsamiał się z Nim. Ludzie krzyczeli "Ukrzyżuj go" Jeden z Jego uczniów zdradził Go, inny zaparł się Go trzykrotnie, a pozostali porzucili i uciekli. Umarł samotnie, zapomniany przez Boga. Zatem próba utożsamienia siebie z Nim w Jego cierpieniu jest umniejszeniem Jego cierpienia i wywyższeniem własnego cierpienia do poziomu nigdy nie przewidzianego przez teologię krzyża, którą postulował Luter.
English
Co to jest teologia krzyża?
