Pytanie
Dlaczego w Biblii tak dużo mówi się o trądzie?
Odpowiedź
W Biblii słowo trąd pojawia się ponad 40 razy, w zależności od używanej wersji językowej. Trąd był powszechny w czasach biblijnych, a liczne odniesienia do niego były dobrze rozumiane przez tych, którzy żyli w niehigienicznych warunkach. Głównym powodem, dla którego trąd jest tak często wspominany w Biblii, jest to, że jest on doskonałą ilustracją niszczycielskiej mocy grzechu. W starożytnym Izraelu trąd był potężną lekcją poglądową na temat wyniszczającego wpływu grzechu na życie człowieka.
Bóg dał Izraelitom bardzo szczegółowe instrukcje dotyczące postępowania z trądem i innymi infekcjami skóry (3 Ks. Mojżeszowa 13). Każdy podejrzany o tę chorobę musiał udać się do kapłana w celu jej zbadania (3 Ks. Mojżeszowa 13.2-3). Jeśli okaże się, że jest zarażony, "Trędowaty, na którym jest ta plaga, winien mieć szaty rozdarte, włosy na głowie rozwichrzone, brodę zasłoniętą i winien wołać: Nieczysty, nieczysty! Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Samotnie mieszkać będzie, jego mieszkanie będzie poza obozem" (3 Ks. Mojżeszowa 13.45-46; tłum. Biblia Warszawska). Trędowaty był wówczas uważany za całkowicie nieczystego - fizycznie i duchowo.
Ponieważ trąd był nieuleczalny przez człowieka, wielu wierzyło, że Bóg rzucił klątwę trądu na ludzi za popełnione przez nich grzechy. W rzeczywistości osoby chore na trąd były tak pogardzane i znienawidzone, że nie wolno im było żyć w żadnej społeczności z własnym ludem (4 Ks. Mojżeszowa 5.2). Wśród sześćdziesięciu jeden splugawień wspomnianych w starożytnych żydowskich prawach, trąd był na drugim miejscu pod względem powagi, zaraz po martwym ciele. Trędowatemu nie wolno było zbliżyć się na odległość mniejszą niż około 180 cm do jakiegokolwiek innego człowieka, w tym do własnej rodziny. Trąd uważany był za chorobę tak odrażającą, że trędowaty nie mógł zbliżyć się do nikogo na odległość mniejszą niż 45 metrów, gdy wiał wiatr. Trędowaci żyli w społeczności z innymi trędowatymi, dopóki nie wyzdrowieli lub nie umarli. Był to jedyny znany ludziom sposób na powstrzymanie rozprzestrzeniania się zaraźliwych form trądu.
Biblia opisuje historię trędowatego, który jako pierwszy został uzdrowiony przez Jezusa (Ew. Mateusza 8.2-4). Kluczową lekcją płynącą z tego wydarzenia jest to, że grzech kala nas w oczach Boga, ale dzięki Chrystusowi możemy zostać uzdrowieni z plagi grzechu, która oddziela nas od Boga. Bóg nienawidzi grzechu; jest on dla Niego odrażający. Grzech odgradza nas od obecności Boga, ponieważ Bóg nie dopuszcza grzesznego człowieka przed swoje oblicze (Psalm 5.5; Ks. Habakuka 1.13; Ks. Objawienia 21.27). Dotyczy to nie tylko grzechów o konotacji seksualnej, które są zwykle uważane za brudne i odrażające, ale także wszelkich form nieposłuszeństwa i buntu (1 Ks. Samuela 15.23; Ks. Przyp. Salomona 15.9). Każdy grzech jest odrażający dla Boga. Ale ci, którzy zostali odkupieni od grzechu łaską przez wiarę w Chrystusa (Efezjan 2.8-9), mogą stanąć w Bożej obecności z pełnym zaufaniem, że jesteśmy przyjęci "w Umiłowanym" i chwalimy Go za łaskę, którą nam okazuje w tym celu (Efezjan 1.5-7).
Kiedy uchwycimy przebłysk świętości i czystości Boga, musimy zawołać tak jak prorok Izajasz: "Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg, gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów" (Ks. Izajasza 6.5). Nasza postawa wobec grzechu w świetle naszego Zbawiciela powinna odzwierciedlać słowa Piotra: "Odejdź ode mnie, Panie, bom jest człowiek grzeszny" (Ew. Łukasza 5.1-8; tłum. Biblia Warszawska). Inną kluczową lekcją, której uczymy się od trędowatego z Ew. Mateusza, jest to, że podobnie jak on, możemy śmiało zbliżyć się do Jezusa w każdej naszej potrzebie, z całym naszym grzechem i brudem. Kiedy błagamy o oczyszczenie i przebaczenie, On nas nie odrzuci (Hebrajczyków 4.16; Psalm 103.12).
English
Dlaczego w Biblii tak dużo mówi się o trądzie?
