Pytanie
Co Biblia mówi o kulturze uprawnień?
Odpowiedź
Kultura przywilejów uczy, że zasługujemy na to, by coś było nam dane i że powinniśmy mieć specjalne przywileje. Osoby uwikłane w kulturę uprawnień mocno wierzą, że cały świat kręci się wokół ich postrzeganych praw, potrzeb i pragnień. Ich okrzyki to "moja droga", "moje prawa" i "zasługuję". W społeczeństwie amerykańskim pewne prawa są uznawane za dane przez Boga i niezbywalne. Ale kultura uprawnień idzie dalej, zakładając prawa, które nie są ani nadane przez Boga, ani zagwarantowane w konstytucji.
Kultura uprawnień jest często kojarzona z młodszym pokoleniem i przejawia się w żądaniach otrzymania czegoś za nic - edukacji, opieki zdrowotnej, zarobków, awansów itp. Ale osoby z poczuciem uprawnienia - że świat w jakiś sposób "jest im winien" - mogą być również starsze. Wiele osób w średnim i starszym wieku czuje się uprawnionych do wygodnego życia, braku bólu, wolności od wszelkiego rodzaju trudności. Każdy lubi być rozpieszczany. To właśnie wtedy, gdy zaczynamy domagać się przywilejów i wygód jako "prawa" lub gdy próbujemy obejść zasadę zdobywania przywilejów, ulegamy kulturze uprawnień.
Niektórzy ludzie w Biblii mieli poczucie prawa. Wielu Żydów w czasach Jezusa miało przekonanie, że mają prawo do Bożych błogosławieństw z racji samego faktu bycia Żydami - mentalność, której przeciwstawiał się Jan Chrzciciel (Mt 3:9). Faryzeusze wierzyli, że zasługują na publiczne miejsca honorowe podczas kolacji i w synagogach (zob. Mt 23:6; Łk 20:46). Łaknęli uwagi i tytułów honorowych, takich jak "Rabbi" (Mt 23:7; Mk 12:38). Uwielbiali być chwaleni przez ludzi za swoje dobre uczynki i ścisłe przestrzeganie prawa (Mt 23:5; Łk 18:11; J 12:43). Poświęcenie i samozaparcie nie były częścią natury faryzeuszy. Nawet gdy pościli, upewniali się, że inni o tym wiedzą, aby mogli być chwaleni za swój akt czci (Mt 6:16). Tak więc kultura uprawnień nie jest niczym nowym.
Biblia oczywiście nie odnosi się do kultury uprawnień pod tą nazwą, ale wyraźnie sprzeciwia się idei kultury uprawnień. Zamiast skupiać ludzi na ich "prawach" lub zachęcać ich do żądania czegoś za nic, Biblia uczy wartości ciężkiej pracy oraz zasady zbierania i siania (Przysłów 1:31; 10:4; 2 Tesaloniczan 3:10). Ponadto Pismo Święte uczy ofiarnego stylu życia naśladowania Chrystusa: "Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: 'Kto chce być moim uczniem, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje'" (Mt 16:24). Zamiast egocentryzmu i przywilejów, Biblia uczy miłości do Boga i innych (Mk 12:30-31). Chrześcijanie nie są "uprawnieni" do wielu rzeczy na tym świecie; umarli dla siebie i zostali ukrzyżowani z Chrystusem, co oznacza, że nie żyjemy już dla siebie (Galacjan 2:20). Zamiast żyć z nastawieniem na "ja", jesteśmy wezwani do życia z nastawieniem na "Jezusa". "On umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, nie żyli już dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał" (2 Koryntian 5:15).
Jezus jest naszym wzorem, jeśli chodzi o nieuleganie poczuciu własnej wartości: "On, choć istniał w tej postaci, co Bóg, nie dbał wyłącznie o to, aby być Mu równym. (7) Przeciwnie, wyrzekł się siebie, przyjął rolę sługi i był jak inni ludzie. A gdy już stał się człowiekiem, (8) uniżył się tak dalece, że był posłuszny nawet w obliczu śmierci, i to śmierci na krzyżu." (Filipian 2:6-8). W wyraźnym kontraście do dzisiejszej kultury przywilejów, Jezus zrezygnował ze swoich boskich praw i przywilejów - i własnego życia - abyśmy mogli mieć życie wieczne (zob. Ew. Jana 3:16 i List do Rzymian 5:8).
Chrześcijanie unikają kultury przywilejów, woląc czcić Boga i "ciężko pracować własnymi rękami" (1 Koryntian 4:12). Unikamy egoizmu i odmawiamy grzesznych przyjemności. Rozumiemy, że wszystko, do czego jesteśmy naprawdę "uprawnieni", to bilet w jedną stronę do piekła bez żadnej oferty łaski (zob. Rz 3:23; 6:23). Ku wiecznej chwale Boga, zostaliśmy odkupieni "nie rzeczami nietrwałymi, takimi jak srebro czy złoto, lecz drogocenną krwią Chrystusa" (1 Piotra 1:18-19). Otrzymaliśmy "dziedzictwo, które nigdy nie zginie, nie zepsuje się ani nie wyblaknie" (werset 4), nie dlatego, że mamy do niego prawo, ale dlatego, że Bóg jest miłosierny i łaskawy.
English
Co Biblia mówi o kulturze uprawnień?
