Pytanie
Czym jest uwielbienie?
Odpowiedź
Krótka odpowiedź jest taka, że "uwielbienie" jest Bożym, ostatecznym usunięciem grzechu z życia świętych (np. każdy kto jest zbawiony) na wieki (Rzymian 8:18; 2 Koryntian 4:17). Przy powrocie Chrystusa, chwała Boża (Rzymian 5.2)- jego honor, chwała, wielkość i świętość- objawia się w nas; zamiast bycia śmiertelnym pogrzebanym w grzesznej naturze, zmienimy się w świętych nieśmiertelnych z bezpośrednim i nieograniczonym dostępem do Bożej obecności, i będziemy cieszyć się świętą wspólnotą z Nim na wieki. W rozważaniach na temat uwielbienia, powinniśmy skupić się na Chrystusie, bo to On jest "błogosławioną nadzieją"; możemy również uznać ostateczne uwielbienie jako kulminację uświęcenia.
Ostateczne uwielbienie musi poczekać na objawienie się chwały naszego wspaniałego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa (Tytusa 2:13; 1 Tymoteusza 6:14). Aż do jego powrotu, jesteśmy obciążeni grzechem, a nasze duchowe poznanie jest zniekształcone z powodu przekleństwa. "Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany" (1 Koryntian 13.12). Każdego dnia, powinniśmy być pobudzani przez Ducha do uśmiercania tego co "cielesne" (grzeszne) w nas (Rzymian 8.13).
Jak i kiedy zostaniemy ostatecznie przemienieni/ uwielbieni? Wraz z ostatnim odgłosem trąby, gdy przyjdzie Jezus, święci doświadczą całkowitego, natychmiastowego przemienienia ("W jednej chwili, w oka mgnieniu"- 1 Koryntian 15.52); wówczas "to co śmiertelne" przyoblecze się w "nieśmiertelność" (1 Koryntian 15.53). A mimo to, 2 Koryntian 3.18 jasno stwierdza, że w tajemniczy sposób "my wszyscy" obecnie "z odsłoniętym obliczem oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę" (2 Koryntian 3.18).
Aby nikt nie wyobrażał sobie, że to ujrzenie i przemiana (w ramach uświęcenia) jest dziełem jakiś szczególnie uświęconych ludzi, Pismo Święte dodaje następującą informację: "jak to sprawia Pan, który jest Duchem." Innymi słowy, to jest błogosławieństwo udzielone każdemu wierzącemu. To nie odnosi się do naszego ostatecznego uwielbienia, ale jest w ramach uświęcenia poprzez które Duch Święty przemienia nas obecnie. Jemu należy się chwała za to dzieło w uświęcaniu nas w Duchu i w prawdzie (Judy 24.25; Ew. Jana 17.17; 4.23).
Powinniśmy rozumieć, co Pismo Święte naucza na temat istoty chwały- zarówno Bożej niezrównanej chwały i naszego udziału w niej gdy przyjdzie. Boża chwała nie tylko odnosi się do światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział (1 Tymoteusza 6.15-16), ale również do jego chwały (Ew. Łukasza 2.13) oraz świętości. Odniesienie do Pana w Psalmie 104.2 dotyczy tego samego Boga opisanego w 1 Tymoteusza 6.15-16; jako tego, który jest przyobleczony chwałą i majestatem, przyodziewając się "światłością jak szatą" (Psalm 104.2; zobacz także 93.1; Joba 37.22; 40.10). Gdy Pan Jezus powróci w swojej chwale, aby wydać wyrok (Ew. Mateusza 24.29-31; 25.31-35), to uczyni to jako jedyny Władca, który samodzielnie panuje na wieki (1 Tymoteusza 6.14-16).
Istoty stworzone nie mają śmiałości patrzeć na niesamowitą chwałę Bożą; tak jak Ezechiel (Ezechiela 1.4-29) oraz Szymon Piotr (Ew. Łukasza 5.8); Izajasz był załamany poczuciem obrzydzenia do samego siebie gdy przebywał w obecności najwyższego Boga. Gdy jeden z serafów ogłosił "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego." Izajasz powiedział: "Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg, gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów" (Ks. Izajasza 6.4). Nawet serafin pokazał, że nie jest godzien patrzeć na boską chwałę, zasłaniając swoją twarz skrzydłami.
Bożą chwałę możemy określać jako "ciężką" lub "ciążącą"; hebrajskie słowo kabod dosłownie oznacza "ciężar albo uciążliwość"; Najczęściej Pismo Święte używa słowa kabod w sensie przenośnym (na przykład "obciążony grzechem"); z którego pochodzi koncepcja "waga" osoby, która jest honorowa czy godna szacunku.
Gdy Pan Jezus przyjął postać cielesną, odsłonił zarówno "ciężar" świętości Boga jak i pełnię swojej łaski i prawdy ("A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy [Ew. Jana 1.14; zobacz także 17.1-5]). Chwała odsłonięta poprzez wcielenie Chrystusa towarzyszy służbie Ducha (2 Koryntian 3.7); jest niezmienna i stała (Ks. Izajasza 4.6-7; Joba 14.2; Psalm 102.11; 103.15; Jakuba 1.10). Poprzednia manifestacja Bożej chwały była tymczasowa, taka jak przemieniający obraz Bożej chwały na twarzy Mojżesza. Mojżesz zasłonił swoją twarz, aby zatwardziałe serce Izraelitów nie mogło ujrzeć, że chwała zanikała (1 Koryntian 3.12), ale w naszym przypadku zasłona została usunięta poprzez Chrystusa, i odzwierciedlamy chwałę Pana oraz pobudzeni Duchem zabiegamy o to, aby być takimi jak On.
Pan Jezus, w swojej modlitwie kapłańskiej poprosił Boga Ojca, aby uświęcił nas przez swoją prawdę (aby sprawił byśmy byli święci; Ew. Jana 17.17); uświęcenie jest konieczne, jeśli mamy ujrzeć chwałę Jezusa i być z nim w wiecznej relacji (Ew. Jana 17.21-24). "Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata" (Ew. Jana 17.24). Jeśli wywyższenie świętych nastąpi w taki sposób jak odkrywa to przed nami Pismo Święte, to musi pociągać za sobą udział w chwale (na przykład świętość) Boga.
Zgodnie z Filipian 3.20-21, nasze obywatelstwo jest w niebie, a gdy powróci nasz Zbawiciel przemieni nasze znikome ciała "w postać, podobną do uwielbionego ciała swego." I mimo, iż jeszcze się nie objawiło to jacy będziemy, to wiemy, że gdy powróci w chwale, to będziemy do niego podobni, bo ujrzymy go takim, jakim jest (1 Jana 3.2). Zostaniemy doskonale ukształtowani na obraz naszego Pana Jezusa, stając się jak On w tym, że nasze człowieczeństwo zostanie uwolnione od grzechu i jego konsekwencji. Nasza błogosławiona nadzieja pobudza nas do świętości, a Duch uzdalnia do tego. "I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty" (1 Jana 3.3).
English
Czym jest uwielbienie?
