Pytanie
W jaki sposób Jezus był w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem?
Odpowiedź
U podstaw chrystologii leży doktryna, że Jezus nie był jedynie istotą ludzką, ale był także w pełni Bogiem. Koncepcja ta, znana jako unia hipostatyczna, ujawnia dwoistą naturę Jezusa, który przekracza zwykłe granice ludzkiej egzystencji.
Termin unia hipostatyczna wyraża podwójną naturę Jezusa jako w pełni Boga i w pełni człowieka. W 451 r. n.e. Sobór Chalcedoński wyraził to przekonanie, potwierdzając, że Jezus ma dwie odrębne natury - boską i ludzką - zjednoczone w jednej osobie bez pomieszania, zmiany, podziału lub separacji. To zjednoczenie pozostaje niezgłębioną tajemnicą, przekraczającą granice ludzkiego pojmowania.
Nowy Testament przedstawia Jezusa jako postać historyczną, która urodziła się w Betlejem (Mt 2:1) i wychowała w Nazarecie (Mt 2:23). Doświadczył pełnego zakresu ludzkiej egzystencji: fizycznych ograniczeń, emocji i pokus. Jezus był głodny (Mt 21:18), spragniony (J 4:7), zmęczony (J 4:6) i smutny (Mk 14:34; J 11:35). Okazywał również współczucie potrzebującym (Mt 9:36) i doświadczył bólu zdrady (Łk 22:1-23). W swoim człowieczeństwie Jezus jest doskonałym odzwierciedleniem tego, co znaczy być człowiekiem (Rzymian 5:18-19).
Chociaż Jezus jest w pełni człowiekiem, jest również w pełni Bogiem. Rościł sobie prawo do boskiego autorytetu (Mt 28:18), przebaczał grzechy (Mk 2:5-12), czynił cuda (J 2:1-11) i przyjmował cześć (Mt 21:9). Nowy Testament opisuje Go jako odwieczne Słowo Boże, które stało się ciałem (Jana 1:1, 14) i nadaje Mu tytuł "Immanuel", co oznacza "Bóg z nami" (Mateusza 1:23). Stwierdzenie "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (J 10:30) potwierdza boską naturę Jezusa, która obejmuje wszechmoc (Hbr 1:1-4), wszechwiedzę (J 2:25) i doskonałość (2 Kor 5:21).
Wcielenie (dosłownie "w ciele") ma dla wierzących ogromne znaczenie teologiczne. Ponieważ Jezus ma podwójną naturę, może służyć jako doskonały pośrednik między Bogiem a ludzkością (1 Tymoteusza 2:5). Jako w pełni Bóg, posiada On boską władzę, by odkupić ludzkość od grzechu (Mt 20:28), pokonać śmierć (J 11:25) i pojednać nas z Bogiem (Kol 1:19-20). Będąc w pełni człowiekiem, utożsamia się z naszymi zmaganiami i współczuje naszym słabościom (List do Hebrajczyków 4:15). Co ważne, jest On barankiem ofiarnym za nasze grzechy. (Jana 1:29), a poprzez swoje życie, śmierć i zmartwychwstanie zapewnił zbawienie wszystkim, którzy w Niego wierzą (Hebrajczyków 7:27).
W osobie Jezusa jesteśmy świadkami najpełniejszego wyrazu charakteru i natury Boga (List do Hebrajczyków 1:3). Poprzez swoje życie i nauki Jezus objawił serce Boga - serce, które jest "pełne łaski i prawdy" (J 1:14). Jego boska natura nadała autorytet Jego naukom (Mt 7:29), a Jego ludzka natura sprawiła, że nauki te można odnieść i zastosować w naszym życiu.
Ostatecznie paradoks Jezusa będącego w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem wzywa nas do głębszej wiary w mądrość Boga. Przypomina nam, że drogi Boże są wyższe niż nasze drogi, a Jego myśli są wyższe niż nasze myśli (Izajasza 55:9). W ten sposób jesteśmy zaproszeni do przyjęcia tajemnicy i cudowności tego, kim jest Jezus, zamiast próbować zredukować Go do zwykłego człowieka, proroka, nauczyciela moralności lub odległego boga.
Kontemplując dwoistą naturę Jezusa, stańmy przed Nim z pokorą i czcią. Dziękujmy za niesamowitą miłość, która skłoniła Boga do stania się człowiekiem. W Jezusie znajdujemy doskonałe objawienie Bożej natury i najpełniejsze ucieleśnienie Jego miłości. Obyśmy nadal zgłębiali, rozważali i celebrowali boską tajemnicę Boga-człowieka, tajemnicę, która wciąż porywa serca, pobudza wyobraźnię i przemienia życie.
English
W jaki sposób Jezus był w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem?
