Pytanie
Kim jest wewnętrzny człowiek?
Odpowiedź
Paweł używa terminu człowiek wewnętrzny kilkukrotnie w swoich listach (2 Koryntian 4.16; Efezjan 3.16). Rzymian 7.22-23 mówi, "bo według człowieka wewnętrznego mam upodobanie w zakonie Bożym. A w członkach swoich dostrzegam inny zakon, który walczy przeciwko zakonowi, uznanemu przez mój rozum i bierze mnie w niewolę zakonu grzechu, który jest w członkach moich." "Człowiek wewnętrzny" jest innym sposobem określenie duchowego aspektu życia człowieka. "Człowiek zewnętrzny" w przeciwieństwie, będzie widocznym, zewnętrznym aspektem życia człowieka.
Ludzie zostali stworzeni przez Boga z duchem, duszą i ciałem (1 Ks. Mojżeszowa 1.27; 1 Tesaloniczan 5.23). Powiedziane jest, że nie jesteśmy ciałami z duszami; jesteśmy duszami które mają ciała. Ciało- nasz "człowiek zewnętrzny"- jest naszym fizycznym domostwem poprzez które doświadczamy świat zewnętrzny. Nasze ciała funkcjonują głównie poprzez pięć zmysłów oraz poprzez zaspokajanie tych wewnętrznych potrzeb, które pobudzają nas do jedzenia, picia czy snu. Nasze ciała nie są złe, są darami od Boga. Jego pragnieniem jest to, abyśmy oddawali te ciała jako żywe świątynie dla niego (Rzymian 12.1-2). Gdy akceptujemy Boży dar zbawienia poprzez Chrystusa, nasze ciała stają się świątynią Ducha Świętego (1 Koryntian 6.19-20; 3.16).
Nasze dusze są centrami osobowości z którego nasz umysł, wola i emocje są kierowane. Naszymi duszami wybieramy to czy słuchamy i jesteśmy posłuszni pragnieniom naszego ciała czy raczej pragnieniom Ducha Świętego (Galacjan 5.16-17; Rzymian 8.9; Ew. Marka 14.38). Dusza człowieka jest salą sądową gdzie podejmowane są decyzje życiowe. To jest siedziba życia i źródło, z którego pochodzą cechy charakteru, takie jak pewność siebie, użalanie się nad sobą, poszukiwanie siebie i afirmacja siebie.
Nasz duch zawiera człowieka wewnętrznego o którym mówi Pismo Święte. Nasz duch jest miejscem w którym Duch Boży w nas przebywa. Jezus powiedział, "Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie" (Ew. Jana 4.24). To w naszym duchu doświadczamy nowonarodzenia (Ew. Jana 3.3-6). "Człowiek wewnętrzny" posiada sumienie, które Duch Święty może poruszyć i przekonać o grzechu (Ew. Jana 16.8; Dzieje Apostolskie 24.16). Nasz duch jest częścią nas, tak jak Bóg, z wewnętrzną wiedzą tego co dobre a co złe (Rzymian 2.14-15). 1 Koryntian 2.11 mówi, "Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. "
Rzymian 12.1-2 nawołuje nas, abyśmy nie dostosowywali się do sposobu myślenia tego świata; a raczej aby nasz wewnętrzny człowiek przemieniał się przez „odnowienie naszych umysłów." To odnowienie naszego umysłu przychodzi gdy Duch Święty rządzi naszym "człowiekiem wewnętrznym." On rozpoczyna zmianę naszych działań i pragnień, aby pasowały do jego. Rzymian 8.13-14 mówi, "Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi."
Rzymian rozdział 7 podaje szczegóły częstej bolesnej walki pomiędzy naszym ciałem i duchem. Nasz duch, narodzony na nowo z mocy Bożej, tęskni za tym, aby być posłusznym i naśladować Jezusa. Ale cielesność nie umiera w łatwy sposób. Rzymian rozdział 6 wyjaśnia to jak możemy sprawić, aby człowiek wewnętrzny odnosił zwycięstwo nad ciałem. Wersety 6 oraz 7 mówią, "wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi; kto bowiem umarł, uwolniony jest od grzechu." Aż do czasu gdy nie uznamy siebie za "ukrzyżowanego z Chrystusem" (Galacjan 2.20), dusza i ciało walczą z duchem o władzę. Trwamy w stanie pokonania do czasu gdy nie umrzemy dla samego siebie i nie oddamy Duchowi Świętemu pełnej kontroli nad każdym aspektem naszego życia, zarówno wewnętrznego jak i zewnętrznego człowieka.
To jest Boże pragnienie i przeznaczenie dla człowieka, abyśmy zawsze żyli prowadzeni przez odrodzoną duchowo naturę, która działa zgodnie z Bożym Duchem. Jednak nasza upadła natura chce rządzić, i z tego powodu dochodzi do duchowych bitew. Rzymian 7.24 zawiera pytanie jakie każdy oddany naśladowca Chrystusa sobie zadaje: "Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?" Werset 25 odpowiada na to pytanie: "Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Zakres, w jakim oddajemy tego wewnętrznego człowieka pod kontrolę Ducha Świętego, jest stopniem, w jakim chodzimy w ciągłym zwycięstwie nad naszym upadłym ciałem.
English
Kim jest wewnętrzny człowiek?
