Pytanie
Jaki jest związek wiary, uczynków i bezpieczeństwa w zbawieniu?
Odpowiedź
Wierzymy w wieczne bezpieczeństwo, to znaczy, że gdy ktoś narodzi się na nowo z mocy Boga, jest zbawiony na zawsze. Jezus daje "życie wieczne" (J 10:28), a nie życie tymczasowe. Często jednak otrzymujemy pytania związane z utratą wiary. Jak utrzymuje się zbawienie? Co jeśli ktoś miał zbawczą wiarę w pewnym momencie swojego życia, ale później ją utracił? Czy dobre uczynki są konieczne do podtrzymania wiary? Czy naprawdę jesteśmy bezpieczni w Chrystusie?
Istnieją cztery podstawowe podejścia do kwestii wiary, uczynków i bezpieczeństwa. Pierwsze podejście mówi, że aby być zbawionym, trzeba mieć wiarę i stałe posłuszeństwo. Nie będziesz wiedział na pewno, czy jesteś zbawiony, dopóki nie umrzesz i twoje życie nie zostanie ostatecznie ocenione przez Boga. Wtedy zostaniesz zbawiony lub stracony na podstawie swoich życiowych osiągnięć. Jest to podstawowa nauka Kościoła rzymskokatolickiego, a także myśl wielu protestantów. Jednak takie podejście nie wyjaśnia w odpowiedni sposób nauczania Pisma Świętego, że jesteśmy zbawieni z łaski przez wiarę i że zbawienie jest czymś, co ma miejsce tu i teraz - nie tylko w życiu pozagrobowym.
Drugie podejście do relacji wiary, uczynków i bezpieczeństwa mówi, że jesteś zbawiony przez wiarę z wyłączeniem uczynków. W tym myśleniu, jeśli wyznajesz wiarę w Chrystusa, a następnie odrzucasz swoją wiarę lub popełniasz rażący grzech, nadal jesteś zbawiony, ponieważ jesteś zbawiony bez względu na to, co robisz. Podejście to, czasami nazywane "łatwą wiarą", nie traktuje poważnie ostrzeżeń Pisma Świętego, które kładą nacisk na osobistą świętość i trwałą wiarę.
Trzecie podejście do wiary, uczynków i bezpieczeństwa głosi, że jesteś zbawiony przez wiarę, ale musisz w jakiś sposób utrzymać swoje zbawienie poprzez połączenie wiary i uczynków - a przynajmniej musisz unikać rażącego, nieodpokutowanego grzechu. Innymi słowy, możesz być zbawiony, usprawiedliwiony, narodzić się na nowo, adoptowany do Bożej rodziny i zamieszkany przez Ducha Świętego, ale wciąż możesz odpaść i ostatecznie zginąć. Chociaż takie podejście poważnie traktuje ostrzeżenia Pisma Świętego przed grzechem, nadal nie wyjaśnia ono właściwie wielu fragmentów, które mówią o pewności zbawienia, nie wspominając już o tym, że jesteśmy zbawieni niezależnie od naszych uczynków.
Ostateczne podejście do wiary, uczynków i bezpieczeństwa potwierdza, że jesteś zbawiony przez wiarę opartą na zasługach Jezusa Chrystusa, który umarł za ciebie. W ramach wielkiej wymiany twój grzech został złożony na Chrystusa, a Jego sprawiedliwość została złożona na ciebie. Rezultatem narodzenia się na nowo i zamieszkania Ducha Bożego jest to, że zaczyna On zmieniać cię od wewnątrz. Twoja wewnętrzna przemiana staje się widoczna na zewnątrz poprzez stałą wiarę i rosnące posłuszeństwo. Jeśli wyznajesz wiarę w Chrystusa, ale nie masz dowodów na zmianę swojego życia, mamy dobry powód, by podejrzewać, że twoje początkowe wyznanie mogło nie być szczere (Mt 7:21).
Pierwsze podejście zawodzi, ponieważ dodaje uczynki do wiary jako środka zbawienia i zaprzecza bezpieczeństwu. Drugie podejście zawodzi, ponieważ ignoruje potrzebę zmiany życia (zob. Ef 1:4). Trzecie podejście zawodzi, ponieważ nakłada na nas obowiązek utrzymania zbawienia zamiast na Chrystusa, do którego ono należy (zob. Ga 1:1-3). Czwarte i ostatnie podejście jest biblijne. Jesteśmy zbawieni przez wiarę, a nie przez nasze własne dobre uczynki (Ef 2:8-9), ale jesteśmy zbawieni, by czynić dobre uczynki (Ef 2:10).
Wiele osób mówi o wiecznym bezpieczeństwie. Starym reformowanym terminem jest wytrwałość świętych. Wytrwamy, ponieważ Bóg, który zbawia wierzącego, jest także Bogiem, który zapewnia mu bezpieczeństwo i pozwala mu trwać w wierze i dobrych uczynkach (Flp 1:6).
English
Jaki jest związek wiary, uczynków i bezpieczeństwa w zbawieniu?
