Pytanie
Jak chrześcijanin powinien postrzegać relację wiary i rozumu?
Odpowiedź
Ateiści często ganią chrześcijan za koncepcję wiary i rolę, jaką odgrywa ona w chrześcijańskim systemie wierzeń. Na przykład niemiecki filozof Friedrich Nietzsche napisał: "Kiedy wiara jest w ten sposób wywyższana ponad wszystko inne, z konieczności wynika, że rozum, wiedza i cierpliwe dociekanie muszą zostać zdyskredytowane: droga do prawdy staje się drogą zakazaną. Wiara oznacza nie chcieć wiedzieć, co jest prawdą" (Antychryst, 1888, § 52).
W tym samym duchu ateistyczny filozof Peter Boghossian w swojej książce A Manual for Creating Atheists oddziela wiarę od rozumu, twierdząc, że wiara to "udawanie, że wie się rzeczy, których się nie wie" i "wiara bez dowodów" (Pitchstone Publishing, 2013, s. 23-24). Nazywa wiarę "niewiarygodną epistemologią" i "wirusem".
Zarówno Nietzsche, jak i Boghossian są błędni w swoich twierdzeniach na temat wiary i jej związku z rozumem i prawdą. Używają zniekształconej redefinicji wiary i błędnie twierdzą, że jest ona epistemologią (systemem lub badaniem dotyczącym sposobu zdobywania wiedzy). Wiara, właściwie zdefiniowana, jest zaufaniem rozwijanym poprzez zdobywanie wcześniejszych informacji. Rozum jest częścią formuły używanej do gromadzenia informacji i akceptowania lub odrzucania twierdzeń o prawdzie.
W Piśmie Świętym rozum i wiara współpracują ze sobą w wielu miejscach. Na przykład w Dziejach Apostolskich autor sześciokrotnie (Dz 17:2,17; 18:4, 19, 19:8, 9) odnotowuje, że apostoł Paweł "rozprawiał" lub "rozmawiał" ze swoimi słuchaczami. Co więcej, w Dziejach Apostolskich 9:29 Paweł "spiera się" ze swoimi przeciwnikami; w Dziejach Apostolskich 14:1 "przemawiał w taki sposób", że nawróciła się duża liczba niewierzących; w Dziejach Apostolskich 17:3 apostoł "wyjaśnia i daje dowody"; w Dziejach Apostolskich 18:5 "uroczyście świadczy" (użyte również w Dziejach Apostolskich 20:21 i 28:23); w Dziejach Apostolskich 19:8 Paweł "przekonuje"; w wersecie 26 jego przeciwnicy przyznają, że Paweł "przekonał" ludzi; w Dziejach Apostolskich 20:2 daje "wiele napomnień"; aw Dziejach Apostolskich 28:23 apostoł "wyjaśnia" i próbuje "przekonać"."
Użycie rozumu i logicznej argumentacji, jak w przypadku Pawła, prowadzi do jednego z dwóch rezultatów - odrzucenia lub akceptacji, przy czym w tym drugim przypadku pojawia się wiara.
Jeśli chodzi o wiarę, definicje używane przez ateistycznych filozofów są obce prawdziwemu biblijnemu znaczeniu tego terminu. W greckim Nowym Testamencie używane jest słowo pistis, które jest rzeczownikiem pochodzącym od czasownika peitho, oznaczającego "być przekonanym". Według najlepszych greckich leksykonów, słowo przetłumaczone jako "wiara" oznacza "stan wierzenia na podstawie wiarygodności osoby, której się ufa"; "zaufanie, pewność, to, co wzbudza zaufanie"; "niezawodność, wierność; odnoszący się do bycia godnym wiary lub zaufania". To samo dotyczy hebrajskiego terminu "wiara" (ěměṯ), który oznacza "stanowczość, wiarygodność, stałość, trwanie i prawdę".
Wiara jest podsumowana w Liście do Hebrajczyków 11:1 w ten sposób: "Wiara jest podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne". Wiara opiera się na "podstawach" i "dowodach", tak jak mąż ma całkowitą wiarę i zaufanie do swojej żony, chociaż może nie być w stanie zademonstrować tej wiary w sposób empiryczny innym.
Ostatecznie właściwym sposobem postrzegania rozumu i wiary jest zrozumienie, że wiara jest zaufaniem udzielonym w odpowiedzi na zdobytą wiedzę, a dojście do wiary wymaga rozumu i zaangażowania w prawdę.
English
Jak chrześcijanin powinien postrzegać relację wiary i rozumu?
