Pytanie
Co mówi Biblia na temat samoobrony?
Odpowiedź
Biblia nie zawiera wyczerpującego stwierdzenia na temat samoobrony. Niektóre fragmenty zdają się mówić o pacyfistycznej postawie ludu Bożego (Ks. Przyp. Salomona 25.21–22; Ew. Mateusza 5.39; Rzymian 12.17). Jednak są inne fragmenty, które akceptują samoobronę. W jakich okolicznościach właściwa jest obrona własna?
Właściwe użycie samoobrony wiąże się z mądrością, zrozumieniem i taktem. W Ew. Łukasza 22.36 Jezus mówi pozostałym swoim uczniom, "a kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoją i kupi." Jezus wiedział, że teraz był czas, kiedy Jego naśladowcy będą zagrożeni i utrzymał ich prawo do samoobrony. W niedługim czasie po tym, Jezus jest aresztowany, a Piotr bierze miecz i obcina komuś ucho. Jezus karci Piotra za ten czyn (wersety 49-51). Dlaczego? W swojej gorliwości obrony Pana, Piotr stanął na drodze Bożej woli. Jezus wielokrotnie mówił swoim uczniom, że musi być pojmany, postawiony przed sąd i umrzeć (np. Ew. Mateusza 17.22-23). Innymi słowy, Piotr działał niemądrze w tej sytuacji. Musimy okazywać mądrość w odniesieniu do tego, kiedy walczyć, a kiedy nie.
2 Ks. Mojżeszowa 22 podaje nam kilka wskazówek na temat Bożej postawy wobec samoobrony: "Jeżeli przy włamaniu złodziej zostanie złapany i pobity tak, że umrze, to nie ponosi się winy za przelanie jego krwi. Jeżeli jednak stało się to po wschodzie słońca, powstaje wina przelania krwi" (2 Ks. Mojżeszowa 22.2). Dwie podstawowe zasady nauczane w tym tekście to prawo do posiadania własności oraz prawo do obrony tej własności. Pełne wykonanie samoobrony jednak zależy od sytuacji. Nikt nie powinien być zbyt szybki, by użyć śmiertelnej siły przeciwko drugiemu, nawet komuś, kto chce mu zrobić krzywdę. Jeśli ktoś został napadnięty przez złodzieja w środku nocy i w zamieszaniu w chwili, gdy niedoszły złodziej został zabity, Prawo nie oskarżało właściciela domu o morderstwo. Ale jeśli złodziej został złapany w domu w ciągu dnia, a właściciel domu prawdopodobnie nie został obudzony ze snu, wówczas Prawo zabraniało zabijania złodzieja.
Zasadniczo prawo mówiło, że właściciele domów nie powinni szybko zabijać lub atakować złodziei w swoim domu. Obie sytuacje można uznać za samoobronę, ale oczekiwano, że śmiertelne użycie siły będzie ostatecznością, używaną tylko w przypadku scenariusza panicznego „ataku z zaskoczenia”, w którym właściciel domu może być skołowany i zdezorientowany. W przypadku nocnego ataku, prawo dawało właścicielowi domu korzyść w postaci wątpliwości, że poza ciemnością i zamieszaniem podczas ataku, nie użyje on celowo śmiercionośnej siły przeciwko złodziejowi. Nawet w przypadku samoobrony przed złodziejem spodziewano się, że pobożny człowiek spróbuje powstrzymać napastnika, zamiast natychmiast uciekać się do jego zabicia.
Paweł od czasu do czasu podejmował się samoobrony, choć bez użycia przemocy. Kiedy miał być chłostany przez Rzymian w Jerozolimie, po cichu poinformował setnika z biczem, że on, Paweł, jest obywatelem rzymskim. Władze natychmiast się zaniepokoiły i zaczęły inaczej traktować Pawła, wiedząc, że złamali rzymskie prawo, nawet zakuwając go w kajdany. Paweł użył podobnego sposobu obrony w Filipii- po tym jak został wychłostany- aby zapewnić sobie oficjalne przeprosiny od tych, którzy naruszyli jego prawa (Dz. Apostolskie 16.37-39).
Uparta wdowa z przypowieści Jezusa dobijała się do drzwi sędziego, powtarzając swoje błaganie: "Weź mię w obronę przed moim przeciwnikiem" (Ew. Łukasza 18.3). Ta wdowa nie miała zamiaru się poddać i pozwolić, by jej wróg ją wykorzystał; poprzez właściwe kanały, dążyła do samoobrony.
Nakaz Jezusa, aby "nadstawić drugi policzek" (Ew. Mateusza 5.39) ma związek z naszą reakcją na osobiste krzywdy i wykroczenia. Niektóre sytuacje mogą wymagać samoobrony, ale w żadnym razie odwetu. Kontekstem nakazu Jezusa jest jego nauczanie przeciwko koncepcji "oko za oko, ząb za ząb" (werset 38). Nasza samoobrona nie jest mściwą reakcją na przestępstwo. W rzeczywistości, wiele wykroczeń może być po prostu przykryta wyrozumiałością i miłością.
Biblia nigdzie nie zabrania samoobrony, a wierzący mogą bronić siebie i swoje rodziny. Ale fakt, że mamy przyzwolenie do obrony siebie samego niekoniecznie oznacza, że musimy tak czynić w każdej sytuacji. Znajomość Bożego serca poprzez czytanie jego Słowa i poleganie na "mądrości, która pochodzi z nieba" (Jakuba 3.17), pomoże nam poznać jak najlepiej odpowiedzieć w sytuacjach, które mogą wymagać samoobrony.
English
Co mówi Biblia na temat samoobrony?
