Pytanie
Dlaczego w Starym Testamencie zdarzało się, że Bóg przebaczał ludziom, którzy nie złożyli ofiary?
Odpowiedź
Przebaczenie grzechu jest dominującym tematem biblijnym, zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Kiedy Bóg przebacza komuś grzech, ułaskawia lub usprawiedliwia tę osobę, uwalniając ją od winy i konsekwencji (lub kary), na które zasługuje to przestępstwo. Jednym z podstawowych hebrajskich terminów tłumaczonych jako "przebaczyć" jest nasaʾ, co oznacza "nieść, podnosić lub oddalać". Słowo to jest szczególnie związane z przebaczeniem grzechu, w przeciwieństwie do przebaczenia długu. Przebaczyć grzech to podnieść i unieść winy, przewinienia i niedociągnięcia drugiej osoby.
Tylko Bóg może przebaczyć grzech (Mk 2:7; Łk 5:21). Kiedy przebacza, uwalnia grzesznika od sądu i uwalnia go od boskiej kary za grzech, którą jest śmierć (Rz 5:12; 6:23; 1 Kor 15:56; Jk 1:15).
W Starym Testamencie, nawet przed ustanowieniem systemu ofiarnego dla przebaczenia grzechów (Kpł 4:20, 26, 28, 31; 5:10, 13, 16, 18; 6:7; 19:22), Bóg był wyróżniany jako Bóg, który przebacza grzechy (Wj 32:32; 34:6-9). Z natury Bóg jest przebaczający (Nehemiasza 9:17; Daniela 9:9), ale jest też sprawiedliwy. Nie pozwala, by grzech pozostał bezkarny (Wj 34:7).
Biblia wyraźnie pokazuje, że upamiętanie jest konieczne, aby Bóg mógł przebaczyć grzech. Skrucha była wymagana w Starym Testamencie, podobnie jak w Nowym Testamencie. Kilka biblijnych przykładów pokazuje, że Bóg wstrzymuje swoje przebaczenie tym, którzy nie okazali prawdziwej skruchy (Powtórzonego Prawa 29:20; Liczb 15:30-36; 1 Samuela 15:27-35; Izajasza 2:9; Ozeasza 1:6). Jednakże, gdy ludzie żałowali swoich grzechów i powracali do Pana, Bóg udzielał im przebaczenia (Ozeasza 14:2; Izajasza 33:24; Jeremiasza 33:8; Psalm 65:3; Psalm 78:38). Psalmista oświadczył: "W końcu wyznałem Ci wszystkie moje grzechy i przestałem próbować ukrywać swoją winę. Powiedziałem sobie: "Wyznam Panu mój bunt". A Ty mi przebaczyłeś! Cała moja wina zniknęła" (Psalm 32:5).
Bóg oferuje wieczne przebaczenie grzechów skruszonym wierzącym w oparciu o raz na zawsze odkupieńczą ofiarę Jezusa Chrystusa na krzyżu (Hbr 10:11-12; por. Kpł 16:1-34; 17:11). Chrystus przelał swoją krew, aby potwierdzić "przymierze między Bogiem a Jego ludem". Jest ona wylana jako ofiara na odpuszczenie grzechów wielu" (Mateusza 26:28). Śmierć Jezusa zapłaciła całą cenę ofiarną, aby podnieść i zgładzić przeszłe grzechy wierzących Starego Testamentu i przyszłe grzechy wierzących Nowego Testamentu (Psalm 130:8; Mateusza 20:28; Efezjan 1:7).
Księga Rodzaju 15:6 mówi: "Abram uwierzył Panu, a Pan uznał go za sprawiedliwego z powodu jego wiary" (Księga Rodzaju 15:6). Abraham został uznany za sprawiedliwego przed Bogiem przez wiarę (zob. także List do Rzymian 4:3-8). Wierzący w starożytności z wiarą oczekiwali na przyjście Mesjasza, podobnie jak wierzący dzisiaj z wiarą spoglądają wstecz na Jego przyjście. Grzechy wszystkich ludzi, którzy okazują skruchę i pokładają wiarę w Mesjaszu, Bożym Synu i Zbawicielu świata, nie są już im przypisywane z powodu odkupieńczej śmierci Jezusa Chrystusa.
System ofiarniczy Starego Przymierza nigdy nie był skuteczny w przebaczaniu lub gładzeniu grzechów (zob. List do Hebrajczyków 10:1-10). Pokazywał jednak powagę grzechu i potrzebę zastępcy, który mógłby go zgładzić (Kpł 16:7-10, 20-22, 26; Iz 53:4). Co najważniejsze, wskazywało na dzień, w którym Jezus Chrystus przeleje swoją krew na krzyżu, aby zgładzić grzechy świata (Jana 1:29; 2 Koryntian 5:21).
Żadna ofiara ani rytuał nie jest wymagany od ludzi, aby przykryć grzech. Jedyną naprawdę niezbędną ofiarą jest doskonała ofiara Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 10:13-14). On oddał swoje życie raz za wszystkich ludzi, począwszy od Adama i Ewy, aż po ostatnią rodzinę u kresu dni. "Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, (12) wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia. " (Hebrajczyków 9:11-12).
English
Dlaczego w Starym Testamencie zdarzało się, że Bóg przebaczał ludziom, którzy nie złożyli ofiary?
