Pytanie
Jeśli nie wybaczam innym, czy oznacza to, że moje grzechy nie są wybaczone? Co oznacza Ewangelia Mateusza 6:14-15?
Odpowiedź
Ewangelia Mateusza 6 nie naucza, że nasze wieczne przeznaczenie opiera się na przebaczaniu innym ludziom; naucza jednak, że nasza relacja z Bogiem zostanie zniszczona, jeśli odmówimy przebaczenia tym, którzy nas obrazili. Biblia wyraźnie mówi, że Bóg odpuszcza grzechy dzięki swojej łasce opartej wyłącznie na dziele Chrystusa na krzyżu, a nie na czynach człowieka. Nasza właściwa pozycja przed Nim opiera się tylko na jednej rzeczy - na ukończonym dziele Chrystusa (Jana 3:16; 1 Jana 2:2; 1 Jana 4:10). Kara za grzech, która słusznie należy się nam, została zapłacona przez Chrystusa i otrzymujemy ją z łaski przez wiarę, a nie przez nasze własne sprawiedliwe uczynki (Efezjan 2:8-9). Nikt nie będzie w stanie stanąć przed Bogiem, domagając się zapomnienia swoich grzechów tylko dlatego, że przebaczył innym. Tylko wtedy, gdy narodzimy się na nowo i otrzymamy nowe życie dzięki Duchowi Bożemu przez wiarę w Jezusa Chrystusa, nasze grzechy zostaną nam wybaczone. Dlatego tutaj Jezus nie odnosi się do początkowego Bożego aktu przebaczenia (pojednania), którego doświadczyliśmy, gdy po raz pierwszy uwierzyliśmy w Ewangelię.
To, o czym mówi, to codzienne oczyszczenie, które uzyskujemy, gdy wyznajemy nasze grzechy, aby przywrócić społeczność z naszym niebiańskim Ojcem - społeczność, która jest zakłócana przez codzienne skażenie grzechem, które dotyka nas wszystkich. Nie jest to hurtowe oczyszczenie z grzechu, które przychodzi wraz ze zbawieniem z łaski przez wiarę, ale bardziej przypomina obmycie stóp opisane przez Jezusa w Ewangelii Jana 13:10. Jezus powiedział uczniom, że "całe ciało jest czyste", ale ich stopy były brudne od chodzenia po świecie. Przebaczenie w tym sensie jest tym, o czym Bóg mówi chrześcijanom, którzy odmawiają przebaczenia innym.
W Ewangelii Mateusza 6 Jezus uczy uczniów, jak się modlić, a czyniąc to, nakreśla sposób, w jaki jesteśmy przywracani do bliskości z Bogiem, ilekroć Go niezadowoliliśmy. W rzeczywistości Jezus instruuje nas, abyśmy wbudowali w nasze modlitwy prośbę do Boga o przebaczenie nam w taki sam sposób, w jaki przebaczyliśmy innym, którzy nas skrzywdzili (Mt 6:12). Jeśli są tacy, którym nie przebaczyliśmy, gdy sami modlimy się o przebaczenie, to praktycznie rzecz biorąc prosimy Boga, aby nie przywracał właściwej relacji z nami po tym, jak zgrzeszyliśmy. Aby podkreślić znaczenie przywracania zerwanych relacji z naszymi braćmi i siostrami, Jezus stwierdza, że proszenie Boga o przebaczenie za własne grzechy, jednocześnie odmawiając przebaczenia komuś innemu, jest nie tylko dziwaczne, ale i obłudne. Nie możemy chodzić z Bogiem w prawdziwej społeczności, jeśli odmawiamy przebaczenia innym.
Z pewnością duch nieprzebaczenia jest poważnym grzechem i powinien być wyznany Bogu. Jeśli mamy w sercu nieprzebaczenie wobec kogoś innego, to działamy w sposób, który nie podoba się Bogu, utrudniając nasze modlitwy i właściwą relację z Nim. Bóg nie wysłucha naszych modlitw, jeśli nie okażemy gotowości do udzielenia przebaczenia. Cytując Jana Kalwina w odniesieniu do tego wersetu: "Jeśli nie jesteśmy twardsi niż żelazo, to napomnienie to powinno nas zmiękczyć i skłonić do przebaczania przewinień" (Komentarz do Ewangelii Mateusza, Marka i Łukasza, tom 1).
Druga biblijnie wiarygodna interpretacja Mateusza 6:14-15 mówi, że każdy, kto odmawia przebaczenia innym, pokazuje, że sam nie otrzymał prawdziwego przebaczenia Chrystusa. Każdy grzech popełniony przeciwko nam, bez względu na to, jak straszny, jest błahy w porównaniu z naszymi grzechami przeciwko Bogu. Jeśli Bóg przebaczył nam tak wiele, jak moglibyśmy odmówić przebaczenia innym tak "małych" grzechów? Mateusza 6:14-15, zgodnie z tym poglądem, głosi, że każdy, kto żywi nieprzebaczenie wobec innych, tak naprawdę nie doświadczył Bożego przebaczenia. Obie interpretacje zdecydowanie zaprzeczają temu, że zbawienie zależy od przebaczenia innym. Niezależnie od tego, czy Mateusza 6:14-15 mówi o "przebaczeniu relacyjnym", czy też jest to deklaracja, że nieprzebaczenie jest znakiem niewierzącego, podstawowa prawda jest taka sama. Powinniśmy przebaczać innym, ponieważ Bóg przebaczył nam przez Chrystusa (Efezjan 4:32). Błędem jest, gdy ktoś, kto naprawdę doświadczył Bożego przebaczenia, odmawia przebaczenia innym.
English
Jeśli nie wybaczam innym, czy oznacza to, że moje grzechy nie są wybaczone? Co oznacza Ewangelia Mateusza 6:14-15?
