Pytanie
Kim są wybrani Boży?
Odpowiedź
Mówiąc najprościej, „wybranymi przez Boga” są ci, których Bóg przeznaczył do zbawienia. Są nazwani „powołanymi”, ponieważ słowo to odzwierciedla dokonanie wyboru. Co cztery lata wybieramy prezydenta, my podejmujemy decyzję odnośnie tego, kto będzie sprawował ten urząd. Podobnie wygląda to w odniesieniu do Boga i tych, których wybiera do zbawienia. On podejmuje decyzję kim będą jego wybrani.
W tym sensie, koncepcja Bożego wybrania tych, którzy zostaną zbawieni nie jest kontrowersyjna. To, co wzbudza kontrowersje dotyczy tego, w jaki sposób Bóg wybiera tych, którzy zostaną zbawieni. W całej historii kościoła, pojawiły się dwa poglądy odnośnie doktryny wybrania (czy predestynacji). Jeden pogląd, który nazwiemy poglądem wiedzy uprzedniej, naucza że Bóg, dzięki temu że jest wszechwiedzący, zna tych, którzy we właściwym czasie i zgodnie ze swoją wolną wolą zaufają Jezusowi Chrystusowi w kwestii swojego zbawienia. Na podstawie tej boskiej wiedzy uprzedniej, Bóg wybiera poszczególne osoby „przed założeniem świata” (Efezjan 1.4). Pogląd ten jest uznawany przez większą część Amerykanów ewangelikalnie wierzących.
Drugim ważnym stanowiskiem jest pogląd augustiański, który naucza, że Bóg nie tylko sam wybiera tych, którzy zawierzą Jezusowi Chrystusowi, ale również sam wybiera tych, których obdarzy wiarą do tego, by wierzyli w Chrystusa. Innymi słowy, Boże powołanie do zbawienia nie opiera się na uprzedniej wiedzy na temat wiary poszczególnych osób, ale na wolnej i suwerennej łasce Wszechmogącego Boga. Bóg wybiera ludzi do zbawienia oraz czas w którym ci ludzie zawierzą Chrystusowi, ponieważ On ich do tego powołał.
Różnica między tymi dwoma poglądami sprowadza się do tego: kto ostatecznie podejmuje decyzję odnośnie zbawienia- Bóg czy człowiek? W pierwszym poglądzie, człowiek posiada kontrolę; wolna wola człowieka jest suwerenna i przez to staje się determinującym czynnikiem Bożego powołania. Bóg może zapewnić drogę zbawienia poprzez Jezusa Chrystusa, ale człowiek musi sam wybrać Chrystusa, aby to zbawienie mogło się urzeczywistnić. Ostatecznie, pogląd ten czyni Boga bezsilnym i okrada go z jego suwerenności. Pogląd ten sprawia, że stworzenie musi okazać zlitowanie nad Stworzycielem. Jeśli Bóg chciałby widzieć ludzi w niebie, to musi też mieć nadzieję, że człowiek dobrowolnie wybierze jego sposób zbawienia. W rzeczywistości, pogląd dotyczący uprzedniej wiedzy Boga nie jest w ogóle koncepcją wyboru, ponieważ Bóg tak naprawdę nie wybiera- On jedynie potwierdza. To człowiek w rzeczywistości podejmuje wybór.
W poglądzie augustiańskim Bóg ma kontrolę. On jest tym, który na podstawie suwerennej woli, dobrowolnie wybiera tych, których zbawi. Nie tylko wybiera tych, których zbawi, ale także dokonuje dzieła zbawienia. Zamiast jedynie sprawić, że zbawienie jest dostępne, Bóg wybiera tych, których zbawi i zbawia ich. Pogląd ten stawia Boga we właściwym miejscu jako Stworzyciela i suwerennego władcę.
Pogląd augustiański nie jest również bez problemów. Krytycy tego stanowiska zarzucają, że pogląd ten odziera człowieka z jego wolnej woli. Skoro Bóg wybiera tych, których zbawi, to jaka jest różnica dla człowieka jeśli uwierzy? Po co zwiastować ewangelię? A co więcej, skoro Bóg wybiera ludzi zgodnie ze swoją suwerenną wolą, to jak możemy być odpowiedzialni za swoje czyny? Wszystkie te pytania są dobre i właściwe by na nie odpowiedzieć. Dobry fragment, który odpowiada na te zagadnienia pochodzi z 9 rozdziału Rzymian, najbardziej wnikliwie porusza kwestię Bożej suwerenności powołania.
Kontekst całego fragmentu wypływa z 8 rozdziału Rzymian, osiągając swój wspaniały punkt kulminacyjny w słowach uwielbienia: „Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie… ani żadne inne stworzenie, nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzymian 8.38-39). To prowadzi Pawła do rozważenia w jaki sposób Żydzi mogą odpowiedzieć na to stwierdzenie. Podczas gdy Jezus przyszedł do zgubionych dzieci Izraela, a większą cześć pierwszego kościoła stanowili Żydzi, to ewangelia znacznie szybciej rozprzestrzeniała się wśród pogan aniżeli Żydów. Właściwie większość Żydów postrzegała ewangelię jako kamień zgorszenia (1Koryntian 1.23), odrzucając Jezusa. To doprowadziłoby przeciętnego Żyda do zastanowienia się nad tym, czy aby Boży plan wybrania nie zawiódł, skoro większość Żydów odrzuca przesłanie o ewangelii.
Przez cały 9 rozdział Rzymian, Paweł systematycznie wskazuje, że Boża suwerenność dotycząca wybrania była od początku atakowana. Rozpoczyna się od ważnego stwierdzenia: „Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem” (Rzymian 9.6). Oznacza to, że nie wszyscy ludzie będący etnicznymi Żydami (zatem ci, których korzenie wywodzą się od Abrahama, Izaaka i Jakuba) należą do prawdziwego Izraela (wybranych Bożych). Przeglądając historię Izraela, Paweł wskazuje, że Bóg wybrał Izaaka nad Ismaelem oraz Jakuba nad Ezawem. Na wypadek gdyby ktoś pomyślał, że Bóg wybiera poszczególne osoby na podstawie ich wiary czy dobrych uczynków jakie w przyszłości uczynią, dodaje także: „Albowiem kiedy się one jeszcze nie urodziły [dzieci Rebeki, czyli Jakub i Ezaw- przyp. tłum.] ani też nie uczyniły nic dobrego lub złego- aby utrzymało się w mocy Boże postanowienie wybrania. Oparte nie na uczynkach, lecz na tym, który powołuje…” (Rzymian 9.11).
W tym momencie, ktoś mógłby pokusić się na oskarżenie Boga, że działa niesprawiedliwie. Paweł odpowiada na ten zarzut w wersecie 14, stwierdzając po prostu, że Bóg w żadnym sensie nie jest niesprawiedliwy. „Zmiłuję się nad, kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję” (Rzymian 9.15). Bóg jest suwerenny wobec swojego stworzenia. Jest wolny w tym, że może wybrać kogo chce zbawić, i jest wolny by nie litować się wobec tych, względem których tak postanowił. Stworzenie nie ma prawa oskarżać Stworzyciela za bycie niesprawiedliwym. Sama myśl dotycząca tego, że stworzenie mogłoby sądzić Stworzyciela jest czymś niedorzecznym dla Pawła, i takie powinno również być dla każdego chrześcijanina. 9 rozdział Rzymian właściwie rozprawia się z takim poglądem.
Jak wspomnieliśmy wcześniej istnieją jeszcze inne fragmenty, które w nieco mniejszym stopniu poruszają temat Bożego wybrania (np. Ew. Jana 6.37-45 oraz Efezjan 1.3-14). Istota tematu zawiera się w tym, że Bóg zaplanował odkupienie resztki ludzkości, aby ją zbawić. Powołane osoby zostały wybrane przed stworzeniem świata, a to zbawienie jest spełnione w Chrystusie. I tak jak mówi Paweł, „Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego, a On żeby był pierworodnym pośród wielu braci. A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił” (Rzymian 8.29-30). English
Kim są wybrani Boży?
