Pytanie
Co to jest moc chrzescijanska?
Odpowiedź
Wylanie Ducha Świętego- aby napełnił i zamieszkał w wierzących- zostało przepowiedziane w Starym Testamencie i wypełnione w czasie Pięćdziesiątnicy (Dz. Apostolskie 2). To wydarzenie zostało przewidziane w Starym Testamencie: w Ks. Izajasza 44.3 Bóg powiedział do Izraela, "wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle." Duch Święty jest zobrazowany jako "woda życia", która zbawia i błogosławi umierających ludzi. W Dniu Pięćdziesiątnicy, Piotr cytował wypełnienie się innego proroctwa: "A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych dniach mojego Ducha [...] Wszakże każdy , kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony" (Ks. Joela 3.1-2, 5).
Wylanie Ducha Świętego zapoczątkowało nową erę, erę kościoła. W Starym Testamencie, Duch Święty był rzadkim darem, który był udzielany jedynie niewielu osobom, zazwyczaj na krótki czas. Gdy Saul został namaszczony na króla Izraela, Duch Święty na Niego spoczął (1 Ks. Samuela 10.10), ale gdy Bóg usunął swoje błogosławieństwo z Saula, Duch Święty go opuścił (1 Ks. Samuela 16.14). Duch Święty przyszedł dla określonych momentów czy sezonów w życiu Otniela (Ks. Sędziów 3.9), Gedeona (Ks. Sędziów 6.34) a także Samsona (Ks. Sędziów 13.25; 14.6), aby ich uzdolnić do wykonania Jego woli i służenia Izraelowi. W Pięćdziesiątnicy, Duch Święty został wylany na wszystkich wierzących w Chrystusa, i przyszedł aby w nich zamieszkać. Oznaczało to poważną zmianę w działaniu Ducha Świętego.
Przed Swoim aresztowaniem, Jezus obiecał posłać swoim uczniom Ducha Świętego (Ew. Jana 14.15-17). Duch Święty będzie "wśród was i w was będzie" powiedział Jezus (Ew. Jana 14.17). To było proroctwo dotyczące zamieszkania Ducha Świętego, kolejna cecha charakterystyczna ery kościoła. Wylanie Ducha Świętego w 2 rozdziale Dz. Apostolskich oznacza również spełnienie słów Jezusa, gdy Duch Święty zstąpił na wszystkich wierzących w potężny, widzialny (i słyszalny) sposób. Łukasz opisuje to wydarzenie: "I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał." (Dz. Apostolskie 2.2-4). Od razu, wierzący napełnieni Duchem Świętym wyszli na ulice Jerozolimy i głosili Chrystusa. Trzy tysiące ludzi zostało zbawionych i ochrzczonych tego dnia; era Kościoła została zainicjowana (werset 41).
Wylanie Ducha Świętego na ludzkość było początkiem Nowego Przymierza, które zostało ustanowione przez przelaną krew Jezusa (Ew. Łukasza 22.20). Zgodnie z warunkami Nowego Przymierza, każdy wierzący otrzymuje Ducha Świętego (Efezjan 1.13). Od czasu Pięćdziesiątnicy, Duch Święty chrzcił wierzących, włączając ich w (Ciało) Chrystusa z chwilą doświadczenia zbawienia (1 Koryntian 12.13) i przychodząc, aby na stałe zamieszkać w dzieciach Bożych.
W Dz. Apostolskich, opisane są trzy "wylania" Ducha Świętego, do trzech grup ludzi, w trzech różnych momentach. Pierwszą byli Żydzi i prozelici w Jerozolimie (Dz. Apostolskie 2). Drugą była grupa wierzących Samarytan (Dz. Apostolskie 8). Trzecią była grupa wierzących pogan (Dz. Apostolskie 10). Co znamienne, Piotr był obecny przy wszystkich trzech wylaniach. Trzy razy, Bóg posłał Ducha Świętego z widocznymi znakami, gdy wypełniał się Wielki Nakaz Misyjny- Wielkie Posłannictwo. Ten sam Ducha Święty spoczął na Żydach, Samarytanach i poganach w ten sam sposób w obecności tego samego apostoła sprawiając, że wczesny kościół był jednością. Nie było "żydowskiego" kościoła, "kościoła Samarytan" czy "kościoła rzymskiego"- był jeden kościół, "jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest" (Efezjan 4.5).
Wylanie Ducha Świętego jest różne od napełnienia Duchem Świętym. Wylanie było unikatowym przyjściem Ducha Świętego na ziemię; napełnienie ma miejsce za każdym razy, gdy poddajemy nasze życie Bożej kontroli. Mamy nakaz napełniania się Duchem Świętym (Efezjan 5.18). W odniesieniu do tego, możliwe jest, że wierzący będzie "napełniał się Duchem Świętym" lub "gasił" Ducha Świętego (1 Tesaloniczan 5.19). W każdym przypadku, Duch Święty pozostaje z wierzącym (odmiennie do ery Starego Testamentu, gdy Duch Święty przychodził i odchodził). Napełnienie Duchem Świętym następuje jako bezpośredni efekt uległości wobec Bożej woli, a gaszenie jest bezpośrednim efektem buntowania się wobec Bożej woli.
Niektórzy nadal szukają "wylania" się Ducha Świętego na określoną grupę ludzi w określonym miejscu czy czasie, ale nie ma biblijnego wsparcia dla powtórzenia takiego wydarzenia w stylu Pięćdziesiątnicy. Kościół już się rozpoczął; apostołowie już ustanowili fundamenty (Efezjan 2.2). Czasem śpiewamy piosenki, prosząc aby Duch Święty "przybył"; rzeczywistość jest taka, że On już do nas przyszedł- z chwilą zbawienia- i kiedy przyszedł, to już nas nie opuści. Wylanie Ducha Świętego jest wypełnionym proroctwem, które zapoczątkowało erę kościoła i Nowe Przymierze, w którym wszyscy wierzący otrzymują Ducha Świętego.
English
Co to jest moc chrzescijanska?
