Pytanie
Czy powinniśmy wyznawać grzechy tym, wobec których zgrzeszyliśmy?
Odpowiedź
Wiemy, że powinniśmy wyznawać nasze grzechy Bogu, ale wielu chrześcijan zastanawia się, czy powinniśmy wyznawać grzechy tym, wobec których zgrzeszyliśmy. Czy powinniśmy powiedzieć osobie wobec której zgrzeszyliśmy, że jest nam przykro i ją przepraszamy? „Chodzenie w światłości” (1 Jana 1.7) oznacza, że żyjemy w posłuszeństwie Bożym przykazaniom. W tym samym wersecie, mamy odniesienia do przebaczenia przez Chrystusa i „społeczności z sobą.” Zatem istnieje silny związek między naszą czystością duchową, a relacją z innymi ludźmi.
Każdy grzech jest popełniony przeciwko Bogu (Psalm 51.4). Biblia wciąż podkreśla jak ważne jest to, abyśmy wyznawali jemu nasze grzechy (Psalm 41.4; 130.4; Dzieje Apostolskie 8.22; 1 Jana 1.9). W odniesieniu do wyznawania naszych grzechów ludziom, Biblia nie daje dosłownego nakazu. Czytamy wielokrotnie, że mamy wyznawać grzechy naszemu Panu, ale jedyny bezpośredni nakaz, aby wyznawać komuś grzechy pojawia się w odniesieniu do starszych zboru, którzy mają w modlitwie zabiegać o chorych (Jakuba 5.16).
Nie oznacza to jednak, że nigdy nie powinniśmy zabiegać o czyjeś przebaczenie. Biblia daje przykłady wyznawania grzechów innym osobom. Jedną z takich sytuacji jest prośba braci Józefa, aby im przebaczył w 1 Księdze Mojżeszowej 50.17-18. A wyznanie grzechów w formie rozmowy jeden na jeden pojawia się w takich fragmentach jak Ew. Łukasza 17.3-4; Efezjan 4.32 oraz Kolosan 3.13.
Zdaje się, że wypływają z tego takie zasady: 1) Powinniśmy zabiegać o Boże przebaczenie każdego grzechu. On „miłuje prawdę chowaną na dnie duszy” (Psalm 51.8). 2) Jeśli mamy właściwą relację z Panem, to nasza relacja z ludźmi również będzie się układała. Będziemy traktowali innych łaskawie, sprawiedliwie i uczciwie (Psalm 15). Popełnienie grzechu względem kogoś, a potem nie zabieganie o poprawę tej relacji byłoby niedorzeczne. 3) Zasięg proszenia o przebaczenie grzechu powinien odzwierciedlać rozmiar popełnionego grzechu. Innymi słowy, powinniśmy zabiegać o przebaczenie wszystkich osób, które bezpośrednio ucierpiały z powodu grzechu i potrzebują uleczenia.
Na przykład, jeśli mężczyzna pożądliwie patrzył na kobietę, powinien od razu wyznać swój grzech Panu. Nie byłoby jednak właściwe by wyznał ten grzech kobiecie. Ten grzech powinien pozostać między mężczyzną a Panem. Gdy jednak mężczyzna złamie obietnicę lub uczyni coś, co będzie miało bezpośredni wpływ na kobietę, to musi on jej to wyznać i prosić o jej przebaczenie. Jeśli grzech dotyczy większej liczby osób, na przykład kościoła, to zabieganie o przebaczenie grzechów powinno objąć członków kościoła. Zatem wyznanie grzechów i przepraszanie powinno odzwierciedlać zasięg grzechu. Ci, którzy ucierpieli z powodu grzechu powinni usłyszeć wyznanie grzechu.
Mimo, iż nasze przebaczenie od Boga nie jest zależne od naszego wyznania grzechów innym i od tego czy inni nam przebaczą, to jednak Bóg powołuje nas, abyśmy byli uczciwi i przewidujący w odniesieniu do naszych upadków, szczególnie jeśli nasze błędy mają wpływ na innych. Jeśli kogoś uraziliśmy, zraniliśmy lub zgrzeszyliśmy przeciwko komuś, powinniśmy szczerze wyznać nasze grzechy, przeprosić i zabiegać o przebaczenie. To czy zostanie nam przebaczone zależne jest od osób, którym wyznaliśmy grzech. Naszą jednak odpowiedzialnością jest szczere pokutowanie, wyznanie grzechu i proszenie o przebaczenie.
English
Czy powinniśmy wyznawać grzechy tym, wobec których zgrzeszyliśmy?
