Pytanie
Co Biblia mówi o zabijaniu na wojnie? Czy zabijanie na wojnie jest grzechem?
Odpowiedź
Biblia wspomina o wielu wojnach. Wojny podjazdowe (Ks. Jozuego 1.6), wojny domowe (2 Ks. Samuela 3.1), a nawet wojna w niebie (Ks. Objawienia 12.7). Oczywiście wojny wiążą się z zabijaniem; nie da się tego obejść. Wiemy, że morderstwo jest grzechem (2 Ks. Mojżeszowa 20.13). Ale co z zabijaniem wrogich przeciwników podczas wojny?
Po pierwsze, wiemy, że nie każde zabijanie w czasie wojny jest grzechem, ponieważ zdarzały się sytuacje, w których sam Bóg nakazywał toczenie bitew. Bóg powiedział starożytnym Izraelitom, aby zdobyli Ziemię Obiecaną; w rzeczywistości, tuż przed podbojem, Pan ukazał się Jozuemu jako "dowódca armii Pana" - człowiek wojny (Ks. Jozuego 5.14). Bóg przedstawił plany bitwy przeciwko Aj (Ks. Jozuego 8.1-2). Bóg kazał królowi Saulowi "Idź więc teraz i pobij Amaleka, i wytęp jako obłożonego klątwą jego i wszystko, co do niego należy" (1 Ks. Samuela 15.3). Król Dawid pokonał Filistynów, postępując zgodnie z Bożą strategią dotyczącą bitwy (2 Ks. .Samuela 5.23-25). Bóg nigdy nie nakazuje ludziom grzeszyć, więc Izraelici, którzy postępowali zgodnie z Bożymi nakazami prowadzenia wojny, nie grzeszyli. Zabijanie na wojnie nie może być utożsamiane z morderstwem.
Nie oznacza to, że zabijanie na wojnie nie ma żadnych skutków. Dawid bardzo chciał zbudować świątynię w Jerozolimie, ale Bóg mu na to nie pozwolił. Pan chciał, aby człowiek pokoju zbudował świątynię, a historia Dawida nie była pokojowa. Bóg powiedział Dawidowi: "Nie ty będziesz budował świątynię dla imienia mego, gdyż byłeś wojownikiem i przelałeś krew" (1 Ks. Kronik 28.3; tłum. Biblia Warszawska).
Dziś nie ma teokracji. Żaden naród nie otrzymał od Boga rozkazu prowadzenia wojny, a Bóg nie wydaje planów bitewnych, tak jak uczynił to Jozuemu, Saulowi i Dawidowi. A jednak wojny nadal się toczą. Jest to część egzystencji upadłego świata. Biblia nigdy nie potępia działań żołnierza wykonującego rozkazy na polu bitwy. W rzeczywistości Nowy Testament zawiera przykłady żołnierzy, którzy wierzyli w Boga - Jezus pochwalił wiarę setnika w Ew. Mateusza 8.10; a inny setnik, Korneliusz, został zbawiony w Dz. Apostolskich 10. Ci ludzie wojny nie zostali zganieni za wykonywanie obowiązków setnika, ani nie powiedziano im, że muszą zmienić zawód.
Co najbardziej wymowne, niektórzy żołnierze przyszli do Jana Chrzciciela, gdy ten udzielał chrztu w rzece Jordan. Żołnierze zapytali Jana: "Co powinniśmy zrobić?". Byłaby to doskonała okazja dla Jana, aby powiedzieć im, aby przestali angażować się w działania wojenne, przestali zabijać lub przestali być żołnierzami. Zamiast tego Jan odpowiedział: "Na nikim nic nie wymuszajcie ani nie oskarżajcie fałszywie dla zysku, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie" (Ew. Łukasza 3.14). Bycie żołnierzem nie jest z natury grzeszne.
Paweł używa żołnierskiego życia jako ilustracji duchowej prawdy (zob. 1 Koryntian 9.7 i 2 Tymoteusza 2.3). Inne odniesienia wspominają o bitwach i działaniach wojennych (zob. 2 Koryntian 10.4 i 1 Tymoteusza 1.18). Efezjan 6 rozdział zawiera rozszerzone porównanie życia chrześcijańskiego i działań wojennych (wersety 10-17). Gdyby bycie żołnierzem (i robienie rzeczy, których wymaga się od żołnierzy) było grzeszne, mało prawdopodobne jest, by Duch Święty użył żołnierskich czynów jako metafory czegoś dobrego.
W całej Biblii działania wojenne przedstawiane są jako ponura rzeczywistość w przeklętym świecie. Istnieją siły zła, które muszą zostać powstrzymane, a rozlew krwi jest czasem tego rezultatem. To, czy chrześcijanin powinien służyć w wojsku, jest kwestią jego własnego sumienia, ale zabicie uzbrojonego przeciwnika w kontekście działań wojennych nie jest samo w sobie grzeszne. Na wszystko jest czas i pora, także na wojnę (Ks. Kazn. Salomona 3.8).
English
Co Biblia mówi o zabijaniu na wojnie? Czy zabijanie na wojnie jest grzechem?
