Pytanie
Skoro Bóg nie jest mężczyzną, czy powinniśmy przestać używać zaimków męskich w odniesieniu do Boga?
Odpowiedź
Wiemy, że Bóg jest istotą duchową. Mówiąc dokładnie, nie ma płci. Jednak Bóg wybrał, aby objawić siebie ludzkości używając zaimków i obrazów męskich. W Biblii, Bóg nie odnosi się do siebie samego używając pojęć neutralnych płciowo; używa pojęć w formie męskiej. Skoro Bóg wybrał, aby objawić się ludzkości w języku, który określa płeć męską, możemy i powinniśmy odnosić się do Niego w podobny sposób. Nie ma biblijnego powodu, aby zaprzestać używania zaimków męskich w odniesieniu do Boga.
Od samego początku w Biblii, Bóg odnosi się do siebie samego używając zaimków męskich: "I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich" (1 Ks. Mojżeszowa 1.27). Bóg od samego początku odnosi się do siebie wykorzystując pojęcia męskie. Starożytny hebrajski nie miał gramatycznie neutralnych zaimków płciowych, więc wszystkim przedmiotom celowo nadano rodzaj gramatyczny męski lub żeński. Ten zaimek był celowy. W Starym Testamencie zaimki odnoszące się do Boga, w sensie gramatycznym, są rodzaju męskiego.
To samo znajduje się w Nowym Testamencie. Listy (począwszy od Dz. Apostolskich aż do Ks. Objawienia) zawierają blisko 900 wersetów, gdzie greckie słowo theos- rzeczownik męski- użyty jest w odniesieniu do Boga. Chociaż greka Koine miała terminy neutralne płciowo, Boga wciąż opisywano w rodzaju męskim.
W odniesieniu do konstrukcji gramatycznych, wyobrażenia użyte w Biblii potwierdzają również, że Bóg postanowił odnosić się do siebie jako posiadającego męskie cechy. Kilka metafor i tytułów użytych jest do opisania Boga. Istnieje setki odniesień do Boga jako Ojca, Króla i Męża. Jezus nauczał nas, aby modlić się konkretnie do "Ojca" (Ew. Łukasza 11.2). Istnieje wiele innych odniesień do Boga jako Ojca, takich jak 5 Ks. Mojżeszowa 32.6, Ks. Malachiasza 2.10 oraz 1 Koryntian 8.6. Bóg jest nazwany królem (a nie królową) w wielu fragmentach; na przykład Psalm 24.10, Psalm 47.3, Ks. Izajasza 44.6 oraz 1 Tymoteusza 1.17. On jest również opisany jako mąż we fragmentach takich jak Ks. Izajasza 54.5, Ks. Ozeasza 2.2, 16 oraz 18.
W jednym miejscu użyto porównania, aby odnieść się do Boga pocieszającego swój lud, tak jak matka pociesza swoje dziecko (Ks. Izajasza 66.13). Nawet tam, Bóg nie mówi, że jest matką, tylko to, że pocieszy swój lud jak matka. Ks. Izajasza 49.15 jest innym wersetem, który wspomina matkę w opisie Boga, ale nie jest to nawet porównanie; przeciwnie: Bóg bardziej troszczy się o swój lud aniżeli opiekująca się matka o swoje dziecko.
Największym objawieniem Boga dla nas jest Jego Syn, Jezus Chrystus (Hebrajczyków 1.2). Podczas wcielenia, Syn przyszedł na świat jako mężczyzna, a nie kobieta. Jezus stale odnosił się do Boga jako Ojca, a nie jako matki. Przed ukrzyżowaniem, Jezus modlił się do Boga, nazywając Go "Abba, Ojcze" (Ew. Marka 14.36). W samych ewangeliach, Jezus nazywa Boga "Ojcem" ponad 100 razy.
Musimy podkreślić, że Bóg jest duchem; On nie jest "męski" w takim sensie jak jakiś mężczyzna na tym świecie. Bóg nie ma cech fizycznych ani genotypu. Wykracza poza płciowość. Jednocześnie Bóg celowo objawił się nam, używając męskich form językowych. Bóg zawsze używa formy „On” w Biblii. Ponieważ Bóg używa zaimków męskich w odniesieniu do siebie, my również powinniśmy używać zaimków męskich w odniesieniu do Boga.
English
Skoro Bóg nie jest mężczyzną, czy powinniśmy przestać używać zaimków męskich w odniesieniu do Boga?
