Pytanie
Czy zapominanie o przeszłości jest biblijne? Czy Biblia nakazuje nam zapomnieć o przeszłości?
Odpowiedź
Apostoł Paweł kończy rozdział w Liście do Filipian 3, mówiąc: "Jedno czynię: Zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, dążę do celu, aby zdobyć nagrodę, do której Bóg powołał mnie z nieba w Chrystusie Jezusie" (wersety 13-14). Czy Paweł nakazuje nam zapomnieć o wszystkim, co wydarzyło się przed poznaniem Chrystusa? Czy jest to polecenie oczyszczenia naszych umysłów ze wszystkich wspomnień?
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę fragment, który poprzedza te słowa. Paweł właśnie wymienił wszystkie swoje kwalifikacje religijne, które dla żydowskiego umysłu były najważniejsze. Następnie stwierdza: "Wszystko uznaję za stratę ze względu na przewyższającą wszystko wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego" (werset 8). Paweł podkreśla, że żadne cielesne osiągnięcia nie mają znaczenia w porównaniu z poznaniem Chrystusa i zaufaniem jedynie Jego sprawiedliwości dla zbawienia (Efezjan 2:8-9). Bez względu na to, jak dobrzy lub źli byliśmy, wszyscy musimy przyjść do Chrystusa w ten sam sposób: pokorni, skruszeni i niezasługujący na Jego przebaczenie (Rz 5:8; Tt 3:5).
Słowo zapominanie w tym fragmencie oznacza "zaprzestanie troski, zaniedbanie, odmowę skupienia się". Nasze wspomnienia przechowują miliony informacji zdobytych przez nasze zmysły od urodzenia. Niektórych doświadczeń nie da się zapomnieć, a jakikolwiek wysiłek, by o nich zapomnieć, tylko je uwydatnia. Paweł nie zaleca wymazania pamięci; mówi nam, abyśmy skupili się na teraźniejszości i przyszłości, a nie na przeszłości.
Łatwo jest "żyć przeszłością". Niezależnie od tego, czy jest to przeszłe zwycięstwo, które nasze umysły nieustannie odtwarzają, czy przeszła porażka, która wisi nad nami jak całun, należy ją pozostawić w przeszłości. Nic tak nie przeszkadza w obecnej służbie, jak przebywanie w innym czasie. Wzorowanie się na zapomnieniu Pawła oznacza, że przeszłość jest dla nas niczym. Odcinamy sznurki, które wiążą nas z minioną chwilą. Nie pozwalamy, by dawne sukcesy nadymały naszą dumę. Nie pozwalamy, by przeszłe porażki obniżały naszą samoocenę. Zostawiamy to za sobą i zamiast tego przyjmujemy naszą nową tożsamość w Chrystusie (2 Koryntian 5:17).
Nie mamy jednak zapominać o wszystkim w sensie bycia nieświadomymi. W rzeczywistości Bóg wielokrotnie nakazuje nam pamiętać. W Księdze Powtórzonego Prawa 9:7 Mojżesz mówi Izraelitom, aby "pamiętali o tym i nigdy nie zapomnieli, jak pobudziliście do gniewu Pana, Boga waszego, na pustyni. Od dnia wyjścia z Egiptu aż do przybycia tutaj buntowaliście się przeciwko Panu". Jesteśmy zachęcani do pamiętania o wszystkim, co Bóg dla nas uczynił (Psalm 77:11; 103:2), o innych, którzy cierpią ze względu na Chrystusa (List do Hebrajczyków 13:3; List do Kolosan 4:18), a także o tym, kim byliśmy, zanim Jezus nas zbawił (List do Efezjan 2:11-12; 1 List do Koryntian 6:9-11). Wspominanie powinno jednak odbywać się ku chwale Boga i dla naszej duchowej korzyści. Jeśli zostaliśmy oczyszczeni krwią Chrystusa, to nie ma już sądu za nasze przeszłe niepowodzenia (Rz 8:1). Skoro Bóg postanowił nie pamiętać o naszych przeszłych grzechach (List do Hebrajczyków 8:12), my również możemy odłożyć je na bok i przyjąć przyszłość, którą obiecuje tym, którzy Go kochają (List do Rzymian 8:28; List do Efezjan 2:10).
English
Czy zapominanie o przeszłości jest biblijne? Czy Biblia nakazuje nam zapomnieć o przeszłości?
