Pytanie
Czym jest zbawienie pańskie?
Odpowiedź
Doktryna o zbawieniu pańskim naucza, że poddanie się Chrystusowi jako Panu idzie w parze z zaufaniem Chrystusowi jako Zbawicielowi. Zbawienie pańskie jest przeciwieństwem tego, co niektórzy nazywają łatwym zawierzeniem lub nauczaniem, że zbawienie przychodzi przez uznanie niektórych faktów.
John MacArthur, którego książka "Ewangelia według Jezusa" przedstawia kwestię zbawienia pańskiego, podsumowuje nauczanie w ten sposób: "Ewangelia nawołując do wiary zakłada, że grzesznicy muszą pokutować za swoje grzechy i powierzyć się władzy Chrystusa." Innymi słowy, grzesznik który odrzuca pokutowanie nie jest zbawiony, bo nie może odnieść swojego grzechu i połączyć go równocześnie ze Zbawicielem. A grzesznik, który odrzuca autorytet Chrystusa w swoim życiu nie ma zbawczej wiary, bo prawdziwa wiara obejmuje poddanie się Bogu. Zatem, ewangelia wymaga czegoś więcej aniżeli podjęcia intelektualnej decyzji czy wypowiedzenia modlitwy; przesłanie ewangelii to zawołanie do uczniostwa. Owca idzie za swoim Pasterzem w uległym posłuszeństwie.
Zwolennicy zbawienia pańskiego wskazują na powtarzające się ostrzeżenia do hipokratycznych przywódców religijnych żyjących w tamtych czasach jako dowód, że poprzez przyjęcie pewnych faktów w sensie duchowym człowiek nie zostaje zbawiony. Musi dokonać się zmiana serca. Jezus podkreślał, że cena uczniostwa jest wysoka: "Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem" (Ew. Łukasza 14.27) i "tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem" (werset 33). W tym samym fragmencie, Jezus mówi o liczeniu kosztów; w innym miejscu podkreśla całkowite poświęcenie: "Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego" (Ew. Łukasza 9.62).
W Kazaniu na Górze, Jezus mówi że życie wieczne jest wąską drogą znalezioną przez "niewielu" (Ew. Mateusza 7.14); przeciwnie jest w łatwym zawierzeniu, w którym szuka się szerokiej drogi, aby każdy kto wyzna wiarę mógł na nią wstąpić. Jezus mówi, że "każde dobre drzewo wydaje dobry owoc" (werset 17); w przeciwieństwie łatwe zawierzenie mówi, że drzewo wciąż może być dobre nie wydając żadnego owocu lub wydając złe owoce. Jezus mówi, że wielu z tych co wołają "Panie, Panie" nie wejdzie do królestwa (wersety 21-23); w przeciwieństwie łatwe zawierzenie naucza, że mówienie "Panie, Panie" jest wystarczające.
Zbawienie pańskie naucza, że prawdziwe wyznanie wiary będzie wsparte dowodami wiary. Jeśli dana osoba prawdziwie naśladuje Pana, to on czy ona będą posłuszni wskazówkom Pana. Osoba, która żyje zgodnie ze swoją wolą, bez skruchy za grzech w sposób oczywisty nie wybrała naśladowanie Chrystusa, ponieważ Chrystus wyrywa nas z grzechu i powołuje do sprawiedliwości. Rzeczywiście Biblia wyraźnie naucza, że wiara w Chrystusa spowoduje zmianę życia (2 Koryntian 5:17; Galacjan 5:22–23; Jakuba 2:14–26).
Zbawienie pańskie nie jest doktryną opartą na zbawieniu z uczynków. Zwolennicy zbawienia pańskiego są ostrożni w tym, aby mówić że zbawienie jest jedynie z łaski, że wierzący są zbawieni zanim ich wiara wyda jakiekolwiek dobre owoce, i że chrześcijanie potrafią grzeszyć i grzeszą. Jednak prawdziwe zbawienie w nieunikniony sposób prowadzi do zmiany osobistego życia. Zbawieni powierzają swoje życie Zbawicielowi. Prawdziwy chrześcijanin będzie czuł się niekomfortowo żyjąc w niewyznanym grzechu.
Poniżej zebraliśmy dziewięć stwierdzeń dotyczących nauczania zbawienia pańskiego w odróżnieniu od nauczania o łatwym zbawieniu:
1) Nawrócenie nie jest po prostu synonimem wiary. Pismo Święte naucza, że wierzący muszą ćwiczyć się w wierze połączonej z pokutą (Dzieje Apostolskie 2:38; 17:30; 20:21; 2 Piotra 3:9). Pokuta jest zmianą myślenia z uchwycenia się grzechu i odrzucenia Chrystusa na odrzucenie grzechu i uchwycenia się Chrystusa (Dzieje Apostolskie 3:19; Ew. Łukasza 24:47), a nawet to jest darem Boga (2 Tymoteusza 2:25). Szczera pokuta, która wynika z tego, że dana osoba poddaje się panowaniu Chrystusa, skutkuje w zmianie zachowania (Ew. Łukasza 3:8; Dzieje Apostolskie 26:18–20).
2) Chrześcijanin jest nowym stworzeniem i nie może po prostu "przestać wierzyć" i utracić zbawienia. Wiara sama w sobie jest po prostu darem Boga (Efezjan 2.1-5, 8), a prawdziwa wiara trwa na wieki (Filipian 1:6). Zbawienie jest w całości dziełem Bożym, a nie człowieka. Ci, którzy wierzą w Chrystusa jako Pana są zbawieni niezależnie od jakichkolwiek własnych starań (Tytusa 3.5).
3) Przedmiotem wiary jest sam Chrystus, a nie obietnica, modlitwa czy wyznanie wiary (Ew. Jana 3.16). Wiara musi być związana z osobistym poddaniem się Chrystusowi (2 Koryntian 5:15). To jest znacznie więcej aniżeli przekonanie o prawdziwości ewangelii; to jest odwracanie się od tego świata i podążanie za Mistrzem. Pan Jezus powiedział, "Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je, a one idą za mną" (Ew. Jana 10:27).
4) Prawdziwa wiara zawsze wydaje owoc w postaci zmienionego życia (2 Koryntian 5.17). Wewnętrzna osoba jest zmieniona przez Ducha Świętego (Galacjan 2.20), a chrześcijanin ma nową naturę (Rzymian 6.6). Ci ze szczerą wiarą- ci, którzy są podporządkowani panowaniu Chrystusa- naśladują Jezusa (Ew. Jana 10.27), kochają swoich braci (1 Jana 3.14), są posłuszni przykazaniom Bożym (1 Jana 2:3; Ew. Jana 15:14), wykonują Bożą wolę (Efezjan 2.10) i trwają w wierze (Kolosan 1:21–23; Hebrajczyków 3:14). Zbawienie nie jest dodaniem Jezusa do panteonu swoich bożków; to jest całkowite zniszczenie bożków poprzez nadrzędne panowanie Jezusa.
5) "Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności" (2 Piotra 1:3; zobacz także Rzymian 8:32). Zbawienie zatem nie jest po prostu biletem do nieba. To jest sposób w jaki jesteśmy uświęcani (praktycznie) w naszym życiu i przez co wzrastamy w łasce.
6) Pismo Święte naucza, że Jezus jest Panem wszystkiego. Chrystus oczekuje bezwarunkowego poddania się swojej woli (Rzymian 6:17–18; 10:9–10). Ci, którzy żyją w buncie przeciwko Bożej woli nie mają życia wiecznego, bo "Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje" (Jakuba 4.6).
7) Ci, którzy szczerze wierzą w Chrystusa będą go kochać (1 Piotra 1:8–9; Rzymian 8:28–30; 1 Koryntian 16:22). A tych, których kochamy pragniemy uszczęśliwić/ zadowolić (Ew. Jana 14.15, 23).
8) Pismo Święte naucza, że nasze czyny są ważnym testem wiary. Posłuszeństwo jest dowodem na to, że wiara jest szczera (1 Jana 2.3). Jeśli osoba pozostaje niechętna do posłuszeństwa Chrystusowi, to dostarcza nam dowodów, że jego "wiara" jest tylko z nazwy (2 Jana 2.4). Osoba może twierdzić, że Jezus jest jej Zbawicielem i udawać, że na chwilę jest posłuszna, ale jeśli nie ma zmiany serca, to prawdziwa natura wkrótce ostatecznie sama się objawi. To był przypadek Judasza Iskarioty.
9) Szczerzy wierzący ludzie mogą się upierać lub upadać, ale będą trwali w wierze (1 Koryntian 1:8). To działo się w przypadku Szymona Piotra. "Wierzący", który kompletnie odwraca się od Pana jednoznacznie pokazuje, że nigdy nie narodził się na nowo (1 Jana 2.19).
Osoba, która została uwolniona od grzechu przez wiarę w Chrystusa nie powinna pragnąć życia w grzechu (Rzymian 6.2). Oczywiście wzrost duchowy może przebiegać szybko lub powoli, w zależności od osoby i okoliczności. A zachodzące zmiany mogą nie być widoczne od razu dla każdego. Ostatecznie, Bóg wie kto jest jego owcą, i będzie prowadził nas do wzrostu zgodnie ze swoim doskonałym harmonogramem.
Czy możliwe jest, aby zostać chrześcijaninem i żyć przez całe życie w cielesności, ciesząc się grzechem i nie zabiegając o to, aby wywyższać Pana, który nas wykupił? Czy grzesznik może odrzucić panowanie Chrystusa, a mimo to twierdzić, że jest Jezus jest jego Zbawicielem? Czy ktoś może pomodlić się "modlitwą grzesznika", a mimo to żyć dalej tak jakby nic się nie wydarzyło i wciąż nazywać siebie "chrześcijaninem"? Zbawienie pańskie mówi, że nie. Nie udzielajmy fałszywej nadziei nieskruszonym grzesznikom; a raczej wskazujmy na Bożą radę: "Musicie się na nowo narodzić" (Ew. Jana 3.7).
English
Czym jest zbawienie pańskie?
