Pytanie
Co to znaczy być duchowym?
Odpowiedź
Prawdziwa duchowość nie jest czymś, co należy osiągnąć lub zdobyć. Lepiej jest ją rozumieć jako stopniową podróż przez całe chrześcijańskie życie. Pierwszym krokiem w kierunku bycia duchowym jest narodzenie się z Ducha Bożego poprzez przyjęcie Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Przed odrodzeniem jesteśmy duchowo martwi. Gdy jednak nasz duch zostanie ożywiony w Chrystusie, rozpoczynamy proces uświęcania - stawania się świętymi - aż do przyjścia Jezusa lub do dnia naszej śmierci (Rz 8:11; Ef 2:5; 1 P 3:18-19; 1 Kor 15:22).
Osoba "duchowa" jest przeciwstawiona osobie "naturalnej" w 1 Liście do Koryntian 2:14-15. W tym kontekście bycie duchowym oznacza narodzenie się na nowo, czyli posiadanie Ducha Świętego, w przeciwieństwie do osoby naturalnej, która jest nieodrodzona. List do Galacjan 6:1 zawiera polecenie dla "was, którzy jesteście duchowi", aby przywrócić grzeszącego brata. W tym kontekście bycie duchowym oznacza chodzenie w Duchu - życie pod stałym wpływem Ducha Świętego.
Przestrzeganie listy "nakazów i zakazów" - powstrzymywanie się od pewnych niemoralnych tabu i wykonywanie zestawu pobożnych obowiązków - niekoniecznie czyni człowieka duchowym. Faryzeusze byli dobrzy w przestrzeganiu zasad. Duchowości nie osiąga się poprzez zewnętrzne uczynki lub przestrzeganie praw. Jest to wewnętrzne dzieło Ducha Świętego, który odnawia umysł i przekształca serce wierzącego na obraz Chrystusa: "Skoro usłyszeliście o Jezusie i poznaliście prawdę, która od Niego pochodzi, odrzućcie od siebie dawną grzeszną naturę i dawny sposób życia, skażony pożądliwością i oszustwem. Zamiast tego pozwólcie Duchowi odnowić wasze myśli i postawy. Przyobleczcie się w nową naturę, stworzoną na podobieństwo Boga - prawdziwie sprawiedliwą i świętą" (Efezjan 4:21-24, NLT; zob. także Rzymian 12:2).
Kiedy skupiamy się na tym, by pozwolić Bogu przemieniać nas od wewnątrz, w tych obszarach, które często staramy się ukrywać przed sobą i innymi, rezultatem będzie również zewnętrzna przemiana. Bycie duchowym oznacza pragnienie i poszukiwanie zmian w naszym wnętrzu (Efezjan 3:16; 2 Koryntian 4:16; 1 Piotra 3:3-4). Wymaga to ponownego wyszkolenia naszych umysłów, aby pozostały zamknięte na to, czego pragnie Duch: "Ci, którzy żyją według ciała, mają umysły nastawione na to, czego pragnie ciało; ale ci, którzy żyją zgodnie z Duchem, mają umysły nastawione na to, czego pragnie Duch. Umysł kierowany przez ciało jest śmiercią, ale umysł kierowany przez Ducha jest życiem i pokojem. Umysł kierowany ciałem jest wrogi Bogu; nie poddaje się Bożemu prawu ani nie może tego uczynić. Ci, którzy znajdują się w sferze ciała, nie mogą podobać się Bogu. Wy jednak nie jesteście w królestwie ciała, lecz w królestwie Ducha, jeśli rzeczywiście Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie należy do Chrystusa" (Rz 8:5-9).
Duchowy wzrost następuje, gdy głodzimy nasze grzeszne, cielesne pragnienia i odżywiamy duchowe aspekty naszej istoty. Paweł opisał to jako "uśmiercenie" lub "ukrzyżowanie" naszej starej, grzesznej natury: "Ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało z jego namiętnościami i pożądaniami" (Ga 5:24; zob. także Ga 2:20).
Musimy codziennie umierać dla pragnień ciała: "Obym się nigdy nie chlubił inaczej, jak tylko w krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez który świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata" (List do Galacjan 6:14; zob. też List do Rzymian 6:4, 6, 12, 14). Rzeczywistość naśladowania Chrystusa oznacza codzienne branie swojego krzyża, tracenie życia, by odnaleźć je w Nim i mówienie "nie" każdej postawie serca, która jest buntem wobec naszego Zbawiciela (Mateusza 16:24-26).
Bycie duchowym wymaga życia wiarą w zakończone dzieło Chrystusa na krzyżu: "Gdy umarł, umarł raz, aby złamać moc grzechu. Teraz zaś, gdy żyje, żyje dla chwały Bożej. Dlatego i wy uważajcie siebie za umarłych dla mocy grzechu, a za żywych dla Boga przez Chrystusa Jezusa" (Rzymian 6:10-11, NLT). Przez wiarę mamy teraz żyć tak, jakbyśmy już umarli, byli w niebie i zostali wskrzeszeni do życia w pełni Ducha w obecności Boga: "Nie pozwólcie, aby jakakolwiek część waszego ciała stała się narzędziem zła, aby służyła grzechowi. Zamiast tego oddajcie się całkowicie Bogu, bo byliście umarli, ale teraz macie nowe życie. Używajcie więc całego waszego ciała jako narzędzia, aby czynić to, co słuszne ku chwale Bożej" (Rzymian 6:13, NLT).
Niemożliwe jest kultywowanie prawdziwej duchowości własnymi uczynkami, energią czy siłą. Tylko dzięki mocy Ducha Świętego możemy uśmiercić grzeszną naturę: "Dlatego, drodzy bracia i siostry, nie macie obowiązku czynić tego, do czego przynagla was wasza grzeszna natura. Jeśli bowiem żyć będziecie według jej nakazów, pomrzecie. Lecz jeśli przez moc Ducha uśmiercicie uczynki waszej grzesznej natury, żyć będziecie. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są dziećmi Bożymi" (Rzymian 8:12-14, NLT). Naszym zadaniem jest po prostu pokładanie wiary w Bożą obietnicę przyniesienia owocu Jego Ducha w naszym życiu.
Nasze życie duchowe rozwija się i wzrasta poprzez codzienną, z chwili na chwilę, coraz większą społeczność z naszym niebiańskim Ojcem, Jezusem Chrystusem i Duchem Świętym. Spędzanie czasu na modlitwie, czytanie Słowa Bożego, zapamiętywanie i medytowanie jego prawd są częścią pielęgnowania naszej relacji z Trójjedynym Bogiem. Im bardziej Go znamy, tym bardziej stajemy się do Niego podobni (2 Koryntian 3:18). A bycie podobnym do Jezusa Chrystusa jest tym, co oznacza bycie prawdziwie duchowym.
English
Co to znaczy być duchowym?
