ප්‍රශ්නය
අභිලාෂය (පරමාර්ථය) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
අභිලාෂය (පරමාර්ථය) අර්ථ දක්වා ඇත්තේ “සාර්ථකත්වය හෝ බලය සඳහා වූ දැඩි තල්ලුවක්; ගෞරවය, ධනය හෝ කීර්තිය අත්කර ගැනීමට ඇති ආශාව.” අභිලාෂකාමී වීම, ලෞකික අර්ථයෙන්, අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම ඔබේ අසල්වැසියාට වඩා වැඩි යමක් ඇති බවට අධිෂ්ඨාන කර ගැනීමයි. එහි ආදර්ශ පාඨය වන්නේ “බොහෝ සෙල්ලම් බඩු ඇති ඔහු දිනයි” යන්නයි; අභිලාෂය අංක එක වීමට උත්සාහ කරයි. කෙසේ වෙතත්, බයිබලයේ, අභිලාෂය යන වචනය සම්පූර්ණයෙන්ම නව මානයක් ගනී: “නිශ්ශබ්ද ජීවිතයක් ගත කිරීම, ඔබේම ව්‍යාපාරයක් ගැන සිතීම සහ ඔබේ දෑතින් වැඩ කිරීම ඔබේ අභිලාෂය බවට පත් කර ගන්න...” (1 තෙසලෝනික 4:11; cf. පිලිප්පි 1:17; එපීස 5:8-10).
සෑම දෙයක්ම හොඳම දේ වීමට සහ වඩාත්ම ලබා ගැනීමට ලෝකය අපට උගන්වන විට, බයිබලය අපට උගන්වන්නේ ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙයයි: “කිසිවක් ආත්මාර්ථකාමී අභිලාෂයකින් හෝ උඩඟුකමකින් නොකළ යුතුය, නමුත් නිහතමානීව මනසින් එකිනෙකා තමාට වඩා අන් අයව හොඳින් සලකමු” ( පිලිප්පි 2:3). ප්‍රේරිත පාවුල් අපට පවසන්නේ, “එබැවින් අපගේ අභිලාෂය ලෙස අපට ඇත, නිවසේ සිටියත් නැතත්, උන්වහන්සේව ප්‍රසන්න කිරීම” (2 කොරින්ති 5:9). “අභිලාෂය” සඳහා ග්‍රීක් වචනය, ෆිලෝටිම් යන්නෙහි තේරුම “ගෞරවයක් ලෙස සැලකීම” යන්නයි. අභිලාෂකාමී වීම, තමා තුළම, වරදක් නොවේ; එය ගැටලුවක් විය හැකි අප අගය කරන හෝ ගරු කරන දෙයයි. බයිබලය උගන්වන්නේ අප අභිලාෂකාමී විය යුතු නමුත් පරමාර්ථය වන්නේ ලෝකය විසින් නොව ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ විසින් පිළිගැනීමයි. ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ අපට ඉගැන්වූයේ රාජ්‍යයේ පළමුවැන්නා වීම යනු සේවකයෙකු වීමයි (මතෙව් 20:26-28; මතෙව් 23:11-12).
පාවුල් තීක්ෂ්ණ බුද්ධියෙන් යුත් ප්‍රශ්නයක් ඇසුවේය: “මම දැන් උත්සාහ කරන්නේ මිනිසුන්ගේ අනුමැතිය දිනාගැනීමටද නැතහොත් දෙවියන් වහන්සේගේ අනුමැතිය ලබාගැනීමටද? නැත්නම් මම මිනිසුන් සතුටු කිරීමට උත්සාහ කරනවාද? ඔහුගේ පිළිතුර: “මම තවමත් මිනිසුන් සතුටු කිරීමට උත්සාහ කරන්නේ නම්, මම ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ සේවකයෙකු නොවෙමි” (ගලාති 1:10). පසුව, පාවුල් නැවතත් මෙසේ පැවසීය: “ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව, අපි කතා කරන්නේ ශුභාරංචිය භාර දීමට දෙවියන්වහන්සේ විසින් අනුමත කරන ලද මිනිසුන් ලෙසය. අපි උත්සාහ කරන්නේ මිනිසුන්ව සතුටු කිරීමට නොව අපගේ හදවත් පරීක්ෂා කරන දෙවියන්වහන්සේව සතුටු කිරීමටයි” (1 තෙසලෝනික 2:4). පාවුල් යේසුස්වහන්සේ විසින්ම ප්‍රකාශ කරන ලද සත්‍යයක් සනාථ කරයි: “ඔබ එකිනෙකාගෙන් ප්‍රශංසා පිළිගන්නා නමුත් එකම දෙවියන්වහන්සේගෙන් ලැබෙන ප්‍රශංසාව ලබා ගැනීමට උත්සාහ නොකරන්නේ නම් ඔබ විශ්වාස කරන්නේ කෙසේද?” (යොහන් 5:44). අපි ඇසිය යුතුයි, අපගේ අභිලාෂය කුමක්ද: දෙවියන්වහන්සේව සතුටු කිරීම හෝ මිනිසා සතුටු කිරීම?
මිනිසුන්ගෙන් ගෞරවය හා ගෞරවය අපේක්ෂා කරන අයට යේසුස් වහන්සේව විශ්වාස කළ නොහැකි බව ශුද්ධ ලියවිල්ල පැහැදිලිව උගන්වයි (මතෙව් 6:24; රෝම 8:7; යාකොබ් 4:4). ලොව පුරා ජනප්‍රිය වීමට අපේක්ෂාවෙන් සිටින අයට යේසුස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ සැබෑ, විශ්වාසවන්ත සේවකයන් විය නොහැක. අපගේ අභිලාෂය ලෝකයේ දේවල් සෙවීම නම් (1 යොහන් 2:16; රෝම 13:14), ඇත්ත වශයෙන්ම, අපි ස්වයං-සොයමින් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේව සහ උන්වහන්සේගේ පූජාව ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙමු (මතෙව් 10:33; මතෙව් 16:24). නමුත් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේව සෙවීමට හා ගෞරවයට පත් කිරීම අපගේ අභිලාෂය නම්, උන්වහන්සේගේ ගැඹුරු පොරොන්දුව අපට සහතික වේ: “එහෙත් පළමුව උන්වහන්සේගේ රාජ්‍යය සහ උන්වහන්සේගේ ධර්මිෂ්ඨකම සොයන්න, එවිට මේ සියල්ල ඔබට දෙනු ලැබේ” (මතෙව් 6:33; cf. 1 යොහන්. 2:25).
English
අභිලාෂය (පරමාර්ථය) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
