ප්‍රශ්නය
උඩඟුකම / උඩඟු වීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
උඩඟුකම යනු තමා ගැන අධික ආඩම්බරයකි. උඩඟු මිනිසුන් තමන් ගැන සහ ඔවුන්ගේ ජයග්‍රහණ ගැන කතා කිරීමට ප්‍රිය කරයි, අන් අයගේ ජයග්‍රහණ කෙරෙහි අඩු සැලකිල්ලක් දක්වයි. උඩඟු මිනිසුන් බොහෝ විට දෙවියන්වහන්සේ ඔවුන්ගේ ජීවිතවල කර ඇති සෑම යහපත් දෙයකම ගෞරවය ලබා ගන්නා අතර බොහෝ මිනිසුන්ට වඩා තමන් සහජයෙන්ම උසස් යැයි සලකති. උඩඟු අය සඳහා බයිබලයේ රළු වචන ඇත, මන්ද උඩඟුකම අප තුළ සහ අප තුළින් කිරීමට දෙවියන්වහන්සේට අවශ්‍ය සියල්ලටම බාධා කරන බැවිනි.
සෞඛ්‍ය සම්පන්න ආත්ම-වටිනාකම සහ පව්කාර උඩඟුකම අතර වෙනස අප සටහන් කළ යුතුය. ඕනෑම ජයග්‍රහණයක් ගැන ආඩම්බර වීම වැරදි බව ඇතැමුන් විශ්වාස කරන අතර, ඔවුන් තමන්ව හෑල්ලු කිරීමේ අනෙක් අන්තයට යා හැකිය. කෙසේ වෙතත්, ස්වයං පහත් කිරීම එහි පිටුපස ඇති ආඩම්බරයක් පමණි. එය නිහතමානිකම ලෙස වෙස්වලාගත් නමුත් ඇත්ත වශයෙන්ම එය අවධානය දිනාගැනීමේ තවත් ආකාරයකි. සමාජ මාධ්‍ය යනු මෙවැනි ආකල්ප සඳහා ප්‍රදර්ශනයකි. නිදසුනක් වශයෙන්, කාන්තාවක් “අද හරිම කැතයි” යන අදහස සමඟ ආකර්ෂණීය සෙල්ෆියක් පළ කරයි. සිදුවන්නේ කුමක් ද? සුළු මොහොතකින්, ඊට පටහැනි ප්‍රකාශයන්ගේ හිම කුණාටුවක් ඇගේ තනතුරට ගලා ගියේය. උඩඟුකම සමහර විට වෙස්මුහුණක් පැළඳ සිටින අතර, උඩඟු මිනිසුන් සාමාන්‍යයෙන් නිහතමානීව පෙනී සිටින අතරම ප්‍රශංසා සඳහා මසුන් ඇල්ලීමට දනිති.
සාවුල් යනු උඩඟු මිනිසෙකුගේ බයිබලානුකුල උදාහරණයකි. බයිබලය ඔහුව විස්තර කරන්නේ “ඊශ්‍රායෙල්හි කඩවසම්ම මිනිසා” (1 සාමුවෙල් 9:2). දෙවියන්වහන්සේ ඊශ්‍රායෙල්හි පළමු රජු ලෙස සාවුල්ව තෝරා ගත් අතර, ඔහු සමිඳාණන්වහන්සේට කීකරු වුවහොත් ඔහුට විශාල අනාගතයක් තිබුණි. නමුත් සාවුල්ගේ උඩඟුකම ඔහුගේ ජනප්‍රියත්වයත් සමඟ වර්ධනය වූ අතර, ඔහුගේ ජීවිතයේ දෙවියන්වහන්සේගේ අධිකාරිය උදුරා ගැනීමටත්, මිනිසුන් සමඟ ඔහුව යහපත් ආලෝකයකට පත් කරන තීරණ ගැනීමටත් ඔහුට වැඩි කලක් ගත නොවීය. දෙවියන්වහන්සේට සම්පූර්ණයෙන්ම කීකරු වෙනවා වෙනුවට සාවුල් තීරණය කළේ ඔහු හොඳින් දන්නා බවයි. පළමු සාමුවෙල් 15 දෙවියන්වහන්සේගේ අනුග්‍රහයෙන් සාවුල් ඉවත් වූ ආකාරය විස්තර කරයි.
නිහතමානිකම යනු උඩඟුකමේ ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙය වන අතර සී. එස්. ලුවිස් හට පරිපූර්ණ නිර්වචනයක් තිබුණි: “නිහතමානිකම යනු මා ගැන අඩුවෙන් නොසිතීමයි. නිහතමානීකම යනු මා ගැන අඩුවෙන් සිතීමයි.” උඩඟු අය නිරන්තරයෙන් තමන් ගැන සිතති. ඔවුන් ස්වයං-නිග්‍රහාත්මක ප්‍රකාශ සමඟ එම ස්වයං-උමතුව සැඟවිය හැක (“මම පසුගිය වතාවේ කළාක් මෙන් මම කිසිදාක හොඳින් කටයුතු කරනු ඇතැයි මම නොසිතමි”), නමුත් ඔවුන්ට ස්වයං ඔවුන්ගේ මූලික අවශ්‍යතාවය සැඟවිය නොහැක. උඩඟු ආකල්පයෙන් මිදීමට නම්, දෙවියන්වහන්සේ අපව දකින ආකාරයට අපව අවංකව දැකීමට අප කැමති විය යුතුය. අප විශ්වයේ කේන්ද්‍රය නොවන බව සමඟ එකඟ විය යුතුය; අප තරම් කිසිවකු අප කෙරෙහි උමතු නොවන බව යථාර්ථය අප පිළිගත යුතුය. අපගේ බැල්ම කණ්ණාඩියෙන් යේසුස්වහන්සේගේ මුහුණ දෙසට යොමු කිරීමෙන් අපි අපගේ උඩඟුකම සුවකර ගනිමු. “උන්වහන්සේ ශ්‍රේෂ්ඨ විය යුතුයි. මම අඩු විය යුතුයි” (යොහන් 3:30).
උඩඟුකම අන්තිම දවස්වල දුෂ්ට මිනිසුන්ගේ ගතිලක්ෂණවලින් එකකි (2 තිමෝති 3:1-5). උඩඟුකම බොහෝ පාපවලට මුල වන්නේ දෙවියන් වහන්සේව සතුටු කිරීම හෝ වෙනත් කෙනෙකුට උපකාර කිරීම වෙනුවට අපව සතුටු කිරීමට අප තෝරා ගන්නා බැවිනි. ඊට වෙනස්ව, පිලිප්පි 2:3 අපට උපදෙස් දෙන්නේ “ආත්මාර්ථකාමී අභිලාෂයෙන් හෝ නිෂ්ඵල අහංකාරයෙන් කිසිවක් නොකරන්න. ඒ වෙනුවට නිහතමානීව ඔබට වඩා අන් අයව අගය කරන්න.” අපි කාටවත් මේක ස්වභාවිකව කරන්න බෑ. අපගේ පව්කාර ස්වභාවයන්ට අවශ්‍ය වන්නේ අපට මුල් තැන දීමටයි. නමුත් ශුද්ධාත්මයාණන් වහන්සේගේ බලය තුළ අපට අපවම නිහතමානී කර අපගේ වටිනාකම ගැන දෙවියන්වහන්සේ සමඟ එකඟ විය හැකිය (1 පේතෘස් 5:6; යාකොබ් 4:10). ඇදහිල්ලෙන් අපට ස්වාමින්වහන්සේට සහ අප අවට සිටින අයට ආශීර්වාද කරන නිරෝගී ස්වයං ප්‍රතිරූපයක් වර්ධනය කර ගත හැකිය.
English
උඩඟුකම / උඩඟු වීම ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
