ප්‍රශ්නය
විවේචනය ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
විවේචනය යනු අවාසිදායක ලෙස විනිශ්චය කිරීම හෝ වැරදි සෙවීමයි. පුද්ගලයෙකු, දෙයක් හෝ ක්‍රියාවක් අහිතකර ලෙස විනිශ්චය කිරීම බොහෝ විට සුදුසු ය. ඇත්ත වශයෙන්ම, සැබෑ මිතුරෙකු ඇසීමට අපහසු වූ විට පවා සත්‍යය කථා කරනු ඇත: “මිත්‍රයාගේ තුවාල විශ්වාසවන්ත ය, නමුත් සතුරෙකුගේ සිපගැනීම් වංචාකාරී ය” (හිතෝපදේශ 27:6). යේසුස් වහන්සේ පරිසිවරුන්ගේ කුහකකම බෙහෙවින් විවේචනය කළ අතර, උන් වහන්සේ අවස්ථා කිහිපයකදී බලහත්කාරයෙන් උන්වහන්සේගේ අකමැත්ත ප්‍රකාශ කළේය (උදා: මතෙව් 23). කෙසේවෙතත්, යේසුස්වහන්සේගේ විවේචන සෑම විටම සත්‍යවාදී වූ අතර, අවසානයේදී, ප්‍රේමනීය විය.
දෙවියන්වහන්සේ මිනිසුන්ට ප්‍රේම කරන අතර ඔවුන්ට යහපත අවශ්‍ය බැවින්, උන්වහන්සේ වැරදි, අඩුපාඩු සහ පව් පෙන්වා දෙයි. බයිබලය විවේචනයට උදාහරණ කිහිපයක් සපයයි:
“දරදඩු-බෙල්ලක් ඇති, හදවත් සහ කන් අචර්මච්ඡේදනය වූ මිනිසුන් සෑම විටම ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේට විරුද්ධ වන්නහු ය; ඔබ ඔබගේ පියවරුන් කළාක් මෙන් කරන්නහු ය” (ක්‍රියා 7:51).
“ඔබේ ක්‍රියාවන් මම දනිමි, ඔබ සීතල හෝ උණුසුම් නොවන බව. . . . එබැවින් ඔබ ඇල්මැරුණු සහ උණුසුම් හෝ සීතල නොවන බැවින්, මම ඔබව මාගේ මුඛයෙන් කෙළ ගසමි” (එළිදරව් 3:15-16).
අපේ කතාව දියුණු විය යුතුයි. පළමු තෙසලෝනික 5:11 පවසන්නේ, “එබැවින් එකිනෙකා ධෛර්යමත් කරන්න, එකිනෙකා ගොඩනඟන්න.” හෙබ්‍රෙව් 10:24 පවසන්නේ “ප්‍රේමයට හා යහපත් ක්‍රියාවලට එකිනෙකාව පොලඹවන්නේ කෙසේදැයි අපි සලකා බලමු.” සහ ගලාති 6:1 විවේචනය කිරීම සඳහා මූලික පෙළඹවීම ලබා දෙයි - අනතුරු ඇඟවීමක් සමඟ: “සහෝදරවරුනි, යමෙකු පාපයකට හසු වුවහොත්, ආත්මික ඔබ ඔහුව මෘදු ලෙස යථා තත්වයට පත් කළ යුතුය. නමුත් ඔබම සෝදිසියෙන් සිටින්න, නැතහොත් ඔබත් පරීක්ෂාවට ලක් විය හැක.” අපගේ විවේචනය දියුණු වන බව සහතික කර ගන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව බයිබලය ඊටත් වඩා විශේෂතා සපයයි:
ආදරය තුළ විවේචනාත්මක විවේචන
එපීස 4:15 (“ප්‍රේමයෙන් සත්‍යය කථා කිරීම”) විවේචනය කිරීමේදී අපගේ මූලික මාර්ගෝපදේශය විය යුතුය. දේව විවේචනය සත්‍ය සහ ප්‍රේමණීයයි. එය පැමිණෙන්නේ අනෙක් පුද්ගලයාට යහපතක් ප්‍රාර්ථනා කරන නිහතමානී, සැලකිලිමත් හදවතකිනි. එය කටුක නොවේ, පහත් කොට, නින්දා සහගත නොවේ, සිත් තැවුලට පත් නොවේ. දෙවන තිමෝති 2:24-25 පවසන පරිදි, “ස්වාමීන්වහන්සේගේ දාසයා කලහකාරී නොවිය යුතුය, නමුත් සියල්ලන්ට කාරුණික විය යුතුය, ඉගැන්වීමට හැකි විය යුතුය, වරදක් සිදු වූ විට ඉවසිලිවන්තව, විරුද්ධවාදීන් නිවැරදි කිරීමට මෘදු විය යුතුය.” තවද 1 කොරින්ති 13:4-7 අපට අනුශාසනා කරයි, “ප්‍රේමය ඉවසිලිවන්ත ය, ප්‍රේමය කරුණාවන්ත ය, ඊර්ෂ්‍යා නොකරයි; ප්‍රේමය පුරසාරම් දොඩන්නේ නැත, අහංකාර නොවන්නේ ය, නුසුදුසු ලෙස ක්‍රියා නොකරයි; එය තමාගේම දේ සොයන්නේ නැත, කුපිත නොකරයි, කරයි. දුක් වූ වරදක් ගණන් නොගනියි, අධර්මයෙන් ප්‍රීති නො වේ, නමුත් සත්‍යයෙන් ප්‍රීති වෙයි, සියල්ල දරාගනියි, සියල්ල විශ්වාස කරයි, සියල්ල බලාපොරොත්තු වෙයි, සියල්ල විඳදරා ගනී.” විවේචනය, එය ආදරය නම්, එම ගුණාංග ප්‍රකාශ කරනු ඇත.
විවේචන සත්‍යය මත පදනම් වූ බවට වග බලා ගන්න
ඇසෙන කතා මත පදනම් වූ විවේචන ප්‍රයෝජනවත් නොවේ; එය ඕපාදූප වේ. සත්‍යය හෙළිදරව් වූ විට නොදන්නා විවේචන සාමාන්‍යයෙන් විවේචකයා අපහසුතාවයට පත් කරයි (හිතෝපදේශ 18:13 බලන්න). ස්වයං-ධර්මිෂ්ඨ පරිසිවරු යේසුස්වහන්සේව විවේචනය කළේ ඔවුන්ගේම වැරදි ප්‍රමිති පදනම් කරගෙනය. සත්‍යය ඔවුන්ගේ පැත්තේ නොවීය. බයිබලය විවේචනය කරන දේ ගැන අපට නිසි ලෙස විවේචනය කළ හැකිය. දෙවන තිමෝති 3:16 පවසන්නේ ශුද්ධ ලියවිල්ල අවවාද කිරීම සහ නිවැරදි කිරීම සඳහා ප්‍රයෝජනවත් බවයි. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, එදිනෙදා තත්වයන් විවේචනාත්මකව විශ්ලේෂණය කිරීමට දෙවියන්වහන්සේගේ ආනුභාව ලත් වචනය අපව යොමු කරයි.
විවේචනාත්මක ආත්මයකින් පරිස්සම් වන්නකෙනෙකුට දියුණු වීමට උපකාර කිරීම සහ විවේචනාත්මක ආත්මයක් තිබීම අතර සැලකිය යුතු වෙනසක් ඇත. විවේචනාත්මක ආත්මයක් කිසි විටෙකත් සතුටු නොවේ. විවේචනාත්මක ආත්මයක් බලාපොරොත්තු වන අතර එය කොතැනක බැලුවත් බලාපොරොත්තු සුන් කරයි. එය 1 කොරින්ති 13 හි ප්‍රතිවිරුද්ධ දෙයකි: විවේචනාත්මක ආත්මයක් උඩඟු ලෙස විනිශ්චය කරයි, පහසුවෙන් කුපිත වේ, සෑම වරදකටම ගණන් දෙයි, සහ කිසිවිටෙක සතුටු වීමට බලාපොරොත්තුවක් නැත. එවැනි ආකල්පයක් විචාරකයාට මෙන්ම විචාරකයාට ද හානි කරයි.
බයිබලානුකුල විවේචන ප්‍රයෝජනවත්, ප්‍රේමණීය සහ සත්‍යය මත පදනම් වේ. නිවැරදි කිරීම මෘදු විය යුතුය. එය පැමිණෙන්නේ ආදරයෙන් මිස ඇඹුල් පෞරුෂයකින් නොවේ. ගලාති 5:22-23 පවසන්නේ ආත්මයට අවශ්‍ය වන්නේ අප තුළ ප්‍රේමය, ප්‍රීතිය, සාමය, ඉවසීම, කරුණාව, යහපත්කම, විශ්වාසවන්තකම, මෘදුකම සහ ආත්ම දමනය ඇති කිරීමටයි. ආත්මයේ ඵලයට අනුකූලව විවේචන ප්‍රකාශ කළ නොහැකි නම්, එය නොකියා සිටීම හොඳය.
English
විවේචනය ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
