ප්‍රශ්නය
අභිප්‍රේරණය (අභිප්‍රායනය) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
අභිප්‍රේරණය (අභිප්‍රායනය) අර්ථ දක්වා ඇත්තේ “කෙනෙකු ක්‍රියාවක් කරා ගෙන යන දෙයයි; අපගේ පැවැත්ම වෙනස් කරන, ප්‍රකෝප කරන හෝ පොළඹවන දේ.” අභිප්‍රේරණය ගැන බයිබලයේ බොහෝ දේ පැවසීමට තිබේ. කිතුණුවන්ගේ අභිප්‍රේරණය නොඇදහිලිවන්තයන්ගේ අභිප්‍රේරණයට වඩා වෙනස් ය. එක් දෙයක් නම්, අපගේ අභිප්‍රේරණය හෝ ආශ්වාදය පිළිබඳ හැඟීම පැමිණෙන්නේ දෙවියන්වහන්සේගෙන් මිස ලෝකයේ දේවල් වලින් නොවේ. දාවිත් ඔහුගේ ගීතාවලිය තුළ ඔහුගේ අභිප්‍රේරණය ගැන කතා කළේය: “මාගේ දෙවියනි, ඔබගේ කැමැත්ත කිරීමට මම කැමැත්තෙමි. ඔබගේ ව්‍යවස්ථාව මාගේ හදවතේ ඇත” (ගීතාවලිය 40:8). පසුව ඔහු මෙසේ ලිවීය: “ඔබ හැර මට ස්වර්ගයේ සිටින්නේ කවුද? ඔබ හැර මා කැමති කිසිවක් පොළොවෙහි නැත” (ගීතාවලිය 73:25).
ලෝකය ස්වයං නිර්ණය, ස්වයං-උමතුකම සහ ස්වයං නමස්කාරය මගින් හඳුනා ගන්නා ලද මම සියල්ල ගැන-මෙහි සින්ඩ්‍රෝමය වන ස්වයං සහ මම උත්කර්ෂයට නැංවීමෙන් පෙළඹී ඇත. අපි ගැනම අවධානය යොමු කරන්න කියලා බයිබලයේ උගන්වන්නේ නැහැ. ඇත්ත වශයෙන්ම, එය උගන්වන්නේ ප්‍රතිවිරුද්ධයයි. යේසුස්වහන්සේ පැවසුවේ “ඔබ අතරෙන් උතුම්ම තැනැත්තා ඔබේ සේවකයා වනු ඇත. මක්නිසාද තමාම උසස් කරගන්නා පහත් කරනු ලබන්නේය, තමාවම පහත් කරගන්නා උසස් කරනු ලබන්නේය” (මතෙව් 23:11-12; ලූක් 9:48). ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ අනුගාමිකයින් ලෙස, අපව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමටත්, අපගේ කුරුසය රැගෙන උන්වහන්සේව අනුගමනය කිරීමටත් අපි කැඳවා ඇත (මතෙව් 16:24). කුරුසය මරණයේ මෙවලමක් වූ අතර, යේසුස්වහන්සේ අපට දුන් පණිවිඩය නම්, තමන් වෙනුවෙන් මිය යන අය පමණක් සැබවින්ම උන්වහන්සේව අනුගමනය කරන බවයි. අපි එය කරන්නේ නිෂ්ඵලභාවයෙන් සහ උඩඟුකමෙන් කිසිවක් නොකර, ඒ වෙනුවට අපට වඩා අන් අයව යහපත් ලෙස සලකමිනි (පිලිප්පි 2:3).
මේ ජීවිතයේ අපගේ අභිප්‍රේරණය සඳහා යේසුස් වහන්සේවහන්සේ ආදර්ශය තැබුවේය: “මාගේ ආහාරය නම් මා එවූ තැනැත්තාගේ කැමැත්ත කිරීම සහ උන්වහන්සේගේ කාර්යය අවසන් කිරීමයි” (යොහන් 4:34). යේසුස්වහන්සේ තම පියාව සතුටු කිරීමට උත්සුක වූ අතර, එම සැලකිල්ලෙන් අපද පෙලඹිය යුතුය. කීකරුකම තුළින් උන්වහන්සේව සතුටු කිරීමෙන් පෙලඹී වහන්සේ සැමවිටම පියාගේ කැමැත්ත කළේය (යොහන් 8:29). උන්වහන්සේගේ කීකරුකම කුරුසිය දක්වාම විහිදී ගිය අතර එහිදී උන්වහන්සේව යටහත් කර “මරණය දක්වා කීකරු විය” (පිලිප්පි 2:8). අපගේ අභිප්‍රේරණය උන් වහන්සේගේ හා සමාන විය යුතුය - අප සැබවින්ම උන්වහන්සේගේ බව ඔප්පු කරන කීකරුකම. “ඔබ මට ප්‍රේම කරනවා නම් මාගේ ආඥා පිළිපදින්න” (යොහන් 14:15).
ප්‍රේරිත පාවුල් තමා අත්විඳි දුක් වේදනා විඳදරාගැනීමට ඔහුව පෙලඹවූ දේ ගැන කතා කළේය: “මට නම් ජීවත්වීම ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ. . .” (පිලිප්පි 1:21; සසඳන්න 2 කොරින්ති 11:23-28). එය පාවුල්ව පෙලඹවූයේ මුදල් නොවේ, එය කීර්තිය හෝ හොඳම අපොස්තුළුවරයා වීම නොවේ. සියල්ල අභිබවා ගියේ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ වෙනුවෙන් ජීවත් වීමයි (පිලිප්පි 4:12-13). ඇදහිලිවන්තයන් ලෙස අපගේ අභිප්‍රේරණය පැන නගින්නේ දෙවියන්වහන්සේ සමග සමාදානය ඇති කර ගැනීමට ඇති ආශාවෙනි (රෝම 5:1; පිලිප්පි 4:7), උන්වහන්සේගේ කරුණාව මෙන්ම බලාපොරොත්තුවද (රෝම 5:2; 1 යොහන් 5:13). කිතුණුවා ජීවිතය දෙස බලන්නේ අනාගතයේ කාචයෙනි - දෙවියන්වහන්සේගේ අභිමුඛයේ සහ මහිමයේ සිටීම (යොහන් 17:24), මෙය අපගේ සැබෑ අභිප්‍රේරණයයි.
English
අභිප්‍රේරණය (අභිප්‍රායනය) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
