ප්‍රශ්නය
අමනාපය (තරහව) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
අමනාපය (තරහව) යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ අයුක්තිය හෝ අපහාසය හේතුවෙන් තිත්තකම සහ කෝපය දැනීමයි. තමන්ව රවට්ටන විට, සොරකම් කළ විට හෝ බොරු කියන විට මිනිසුන්ට අමනාපයක් ඇති විය හැක. අමනාපය බොහෝ විට අපහාසයට ලක්වීම හෝ කෙනෙකුගේ වැරදි හෝ දුර්වලතා හෙළිදරව් කිරීම සඳහා ප්‍රතික්‍රියාවක් වේ. අමනාපය ක්‍රියාවක්, ප්‍රකාශයක් හෝ පුද්ගලයෙකුට - බොහෝ විට, දෙමව්පියන්, ගුරුවරයෙකු හෝ දෙවියන්වහන්සේ වැනි අධිකාරී චරිතයකට යොමු කළ හැකිය. අමනාපය යනු කෝපයේ ලාභම සහ අවම නීත්‍යානුකූල ආකාරයයි. ඒ සියල්ල හැඟීම් මිස ශක්තියක් නැත.
වෙනත් පුද්ගලයෙකු විසින් අසාධාරණ ලෙස සැලකීම නිසා අමනාපය ඇති විය හැක. සුදුසු උසස්වීමක් නොලැබීම වැනි අසාධාරණයක් විය හැකිය, නැතහොත් එය අපහාසයක් විය හැකිය. ඕනෑම ආකාරයකින්, අමනාපය පැන නගින්නේ ලෝකයේ දේවල් කෙරෙහි ඇති ඇල්ම සහ දෙවියන්වහන්සේ සහ උන් වහන්සේගේ සැලැස්ම කෙරෙහි ඇදහිල්ල නොමැතිකමෙනි. අසාධාරණ ලෙස සැලකීම හඳුනා ගැනීම සහ ඒ සම්බන්ධයෙන් යමක් කිරීම පවා නීත්‍යානුකූල ය. නමුත් ආත්මාර්ථකාමී කෝපයේ හැඟීම්වල ගිලී සිටීම ප්‍රයෝජනවත් නොවේ. බයිබලය මනුෂ්‍ය අභිමානයේ ගෞරවය ගැන සැලකිල්ලක් නොදක්වයි. වෙනත් ආකාරයකින් හානිකර නොවන අපහාසයකට දැඩි චිත්තවේගීය ප්‍රතිචාරයක් අධ්‍යාත්මික පරිණතභාවයේ ඌනතාවක් සහ ආත්ම ආදරයක් පෙන්නුම් කරයි (මතෙව් 5:38-39). දාවිත් ජෙරුසලමෙන් පලා යන විට, ඔහු ෂිමෙයිගේ ශාප හා අපහාසවලට මුහුණ දුන්නේය (2 සාමුවෙල් 16:5-8). ෂිමෙයි කෙරෙහි අමනාපයෙන් ප්‍රතිචාර දැක්වීම වෙනුවට - රජුගේ අයිතිය මෙන් ඔහුව මරා දැමීම වෙනුවට (9 පදය) - දාවිත් නිහතමානී මාවත තෝරා ගත්තේය. ඔහුගේ වදන් විශ්මයජනකයි: “ඔහු ශාප කරන්නේ ‘දාවිත්ට ශාප කරන්න’ කියා යෙහෝවා දෙවියන්වහන්සේ ඔහුට පැවසූ නිසා ඔහු ශාප කරන්නේ නම්, ‘ඔබ මෙය කරන්නේ ඇයි?’ කියා අසන්න පුළුවන් කාටද?” (10 පදය). තත්වය ස්වාමින්වහන්සේගෙන් ලැබුණු දෙයක් ලෙස සැලකීමෙන් දාවිත් අමනාප හැඟීම්වලින් වැළකී සිටියේය.
වෙනත් අවස්ථාවලදී, දේවසේවයේදී අයුක්තියකට දෙවියන් වහන්සේ ඉඩ දෙන විට හෝ සංවිධානය කරන විට මිනිසුන්ට කෝපයක් දැනේ. අපි දෙවියන්වහන්සේට සේවය කරන්නේ නම්, අපට සාධාරණ ලෙස සැලකිය යුතුය - නැතහොත් තර්කනය එසේ ය. නමුත් පසුව අපට එලියාගේ ආදර්ශය ඇත, ඔහු ස්වාමින්වහන්සේගේ විශ්වාසවන්ත සේවකයෙකු වුවද බොහෝ දුෂ්කරතාවන්ට මුහුණ දුන්නේය (1 රාජාවලිය 19:10). යෝබ් ගැන සඳහන් නොකරන්න. මෙම වැටී ඇති ලෝකයේ අයුක්තිය ගැන යේසුස් වහන්සේ අපට අනතුරු ඇඟවීය: “ලෝකය ඔබට වෛර කරන්නේ නම්, එය ඔබට වෛර කිරීමට පෙර මට වෛර කළ බව ඔබ දන්නවා” (යොහන් 15:18). අසාධාරණය දැනගැනීම ජීවිතයේ සත්‍යයක් බව අපගේ හදවත් තුළ ඇති අමනාපය මග හැරිය යුතු අතර, ඉලක්කය දෙස අපගේ ඇස් තබා ගත යුතුය. අසාධාරණ ලෙස සැලකීම වේදනාකාරී ය, නමුත් අපගේ ස්වර්ගීය විපාක වන්දි ගෙවීමට වඩා වැඩි වනු ඇත (මතෙව් 5:11-12; 6:19-21).
අමනාපයක් ඇති කළ හැකි තවත් තත්වයක් නම් පෞද්ගලික පාපයක් නිසා අප අගෞරවයට පත් වීමයි. අපි නිර්දෝෂී අය අසාර්ථකයි කියලා චෝදනා කිරීම අසාධාරණයක්. අප වරදකරුවන් වන පාපයේ චෝදනාවට ලක්වීම විශාල ලැජ්ජාවක් මෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් ගෙන දිය හැකිය. සමහර විට දෙවියන් වහන්සේට අපගේ පාපය කෙරෙහි අපගේ අවධානය යොමු කළ හැකි එකම ක්‍රමය වන්නේ අපගේ වැරදි ප්‍රසිද්ධියේ හෙළි කිරීමයි. කියමනට අනුව, “උන් වහන්සේ අපට ඕනෑවට වඩා ආදරය කරයි අප සිටින තැන අපව දමා යන්න.” දෙවියන්වහන්සේ අපගේ ජීවිතයට කතා කරන දේට අප අකමැති විය හැක, නමුත් අමනාපය උපකාරයක් නොවේ. ඒ වෙනුවට, අපගේ පව් අපව සොයාගත් විට (ගණන් කථාව 32:23), අප වැරදි බව පිළිගැනීම ඉතා වැදගත් වේ. උන්වහන්සේ අපව විශුද්ධ කරන විට අපට ලැබෙන සැබෑ ගෞරවය හා සසඳන විට මිනිස් උඩඟු කිසිවක් නැත (1 තෙසලෝනික 5:23).
අමනාපය යනු කිතුණු ජීවිතය තුළ කිසිදු ස්ථානයක් නොමැති උදාසීන, දුර්වල චිත්තවේගයකි. අයුක්තියක් තිබේ නම්, අපි යාච්ඤාවෙන් හා දේව ක්‍රියාවෙන් එය සමඟ කටයුතු කළ යුතුයි. අපහාසයක් ඇත්නම්, අප ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ තුළ අප කවුරුන්ද යන්න කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතු අතර අන් අයගේ කුරිරු වචනවලට වැඩි වටිනාකමක් නොදිය යුතුය. දෙවියන්වහන්සේ වෙනුවෙන් කරන අපගේ වැඩ කටයුතුවල දී අසාධාරණයකට මුහුණ දෙන්නේ නම්, එය අපේක්ෂා කළ පරිදි අප එය පිළිගත යුතුය. තවද දෙවියන් වහන්සේ විශුද්ධිකරණය සඳහා අපව අගෞරවයට පත් කිරීමට ඉඩ දෙන්නේ නම්, හොඳම, අවම වේදනාකාරී ප්‍රතිචාරය වන්නේ පසුතැවිලි වී අප තුළ ක්‍රියා කිරීමට ඉඩ දීමයි.
English
අමනාපය (තරහව) ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
