ප්‍රශ්නය
ස්වයං දැනුවත්භාවය ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
පිළිතුර
ස්වයං විඥානය යනු තමා ගැන අධික දැනුවත්භාවයකි, විශේෂයෙන් අන් අය විසින් නිරීක්ෂණය කරන විට. එම නිර්වචනයේ ඇති ප්‍රධාන වචනය අනවශ්‍ය ය. අන් අය අපව දකින ආකාරය පිළිබඳ අනියම් අවබෝධයක් පවත්වා ගැනීම සෞඛ්‍ය සම්පන්න ය. මධ්‍යස්ථ මට්ටමේ ස්වයං විඥානයක් අපව රළු හෝ පිළිකුල් සහගත ආකාරයෙන් හැසිරීමෙන් වළක්වයි. නමුත් ජීවන මාර්ගයක් ලෙස ස්වයං දැනුවත්භාවය කිතුණුවකු පිළිබඳ බයිබලයේ විස්තරයට නොගැලපේ.
සෑම කෙනෙකුටම අවධානයක් ඇත. අපි තීරණ ගන්නේ සහ ලෝකය දෙස බලන්නේ එම අවධානය මත ය. අපගේ අවධානය අපගේ අවධානය ආකර්ෂණය කර ගන්නා, අපගේ තීරණ මෙහෙයවන සහ අපගේ සිතුවිලි ආධිපත්‍යය දරන දෙයයි. ස්වයං දැනුවත් පුද්ගලයෙකුගේ අවධානය තමා කෙරෙහිම යොමු වේ: මා පෙනෙන්නේ කෙසේද? ඔවුන් මා ගැන සිතන්නේ කුමක්ද? මම ගැලපෙනවාද? මනමාලකම, හැසිරීම් සහ සමාජීය හැසිරීම් කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීම දෙවියන්වහන්සේට ගෞරව කරන පිළිවෙතක් වන අතර, අපගේ ජීවිතයට දෙවියන්වහන්සේගේ කැඳවීම අභිබවා යන විට අපගේ ආත්ම-විඥානය පව්කාර වේ. ඕනෑම ප්‍රදේශයක ස්වාමින්වහන්සේට කීකරු වීමට ස්වයං විඥානය බාධා කරන විට, එය බොරු දෙවියෙකු බවට පත්ව ඇත. නිදසුනක් වශයෙන්, වැඩ කරන නව පුද්ගලයා සමඟ කතා කිරීමට සහ ඔහුට සභාවට ආරාධනා කිරීමට ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේගෙන් පෙළඹවීමක් අපට දැනෙන්නට පුළුවන. දේව විඥානය අපව කීකරු වීමට පොලඹවනු ඇත, නමුත් ස්වයං විඥානය අපව නිශ්ශබ්ද කළ හැකිය. ඔහු කුමක් සිතනු ඇත්ද? ඔහු මට විහිළු කළොත්? මම මෝඩයෙක් වගේ වෙන්න පුළුවන්! අපි ඕනෑවට වඩා අවධානය යොමු කළ විට ස්වයං දැනුවත් සිතුවිලි සැමවිටම ජය ගනී.
යොහන් 12:42-44 විස්තර කරන්නේ යේසුස්වහන්සේ උන්වහන්සේ යැයි පැවසූ අය බව විශ්වාස කළ යුදෙව් නායකයින් කණ්ඩායමක්, නමුත්, ස්වයං දැනුවත්භාවය නිසා, ඔවුන් උන්වහන්සේව විවෘතව පාපොච්චාරණය කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළහ. අන් අය සිතන දේ ගැන ඔවුන්ගේ බිය සහ ප්‍රසිද්ධ පාපොච්චාරණයක ප්‍රතිවිපාක ඔවුන් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේගේ අනුගාමිකයින් බවට පත්වීමෙන් වළක්වන ලදී. ඔවුන්ව ගලවා ගත හැකි ඇදහිල්ලට වඩා ඔවුන්ගේ ස්වයං දැනුවත් බිය විශාල පෙළඹවීමක් විය. “මනුෂ්‍ය බිය උගුලක් වනු ඇත” (හිතෝපදේශ 29:25).
ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේ ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ තුළ අපව අලුතින් මවන විට, උන්වහන්සේ අපගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කරයි (2 කොරින්ති 5:17). අප කලින් ස්වයං-අවධානය, විනෝදය-අවධානය හෝ සංස්කෘතිය-අවධානය කරගත් නමුත්, දෙවියන්වහන්සේ අපව ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමට පටන් ගනී (හෙබ්‍රෙව් 12:2). අපි ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ ගැන වැඩි අවබෝධයක් ඇති කර ගන්නා විට, අපි ස්වයං අවබෝධය අඩු වෙමු. දෙවියන් වහන්සේගේ රාජ්‍යය සඳහා තානාපතිවරුන් ලෙස අපගේ නව, උසස් කැඳවීම සමඟ තවදුරටත් නොගැලපේ (2 කොරින්ති 5:20). අපව කැඳවා ඇත්තේ අපටම මිය ගොස් ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ වෙනුවෙන් පමණක් ජීවත් වීමටය (ගලාති 2:20; රෝම 6:3-8; ලූක් 9:23). යොහන් බව්තීස්ත ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ ගැන පැවසූ පරිදි, “උන්වහන්සේ ශ්‍රේෂ්ඨ විය යුතුය; මම අඩු විය යුතුයි” (යොහන් 3:30).
අපගේ අධ්‍යාත්මික චාරිකාවල නිත්‍ය කොටසක් ලෙස, අප අපෙන්ම මෙසේ අසාගත යුතුය: මගේ අවධානය කොහිද? මම අද උත්සාහ කරන්නේ කාව සතුටු කරන්නද? ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේගේ පැමිණීම සහ ප්‍රීතිය පිළිබඳ දැනුවත්භාවය “ස්වාමින්වහන්සේට භයව” ජීවත්වීම යන්නෙහි කොටසකි (හිතෝපදේශ 1:7; ගීතාවලිය 111:10 බලන්න). අප සිතන, කියන හෝ කරන සෑම දෙයක්ම උන්වහන්සේ නරඹමින් සහ ඇගයීමට ලක් කරන බව හිතාමතාම දැන සිටීමෙන් අපි සමිඳාණන්වහන්සේ කෙරෙහි භය වර්ධනය කර ගනිමු. දෙවියන්වහන්සේව සතුටු කිරීම අපගේ ඉහළම ඉලක්කය වන අතර අප ගැන ඕනෑවට වඩා අවධානය යොමු කිරීමෙන් අපව ඈත් කරයි. අප ඕනෑවට වඩා ස්වයං දැනුවත්භාවයට පත්ව ඇති බව අප දකින විට, පිළියම නම් දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි අපව යටහත් පහත් කර අපගේ ශරීර ජීවමාන පූජා ලෙස උන්වහන්සේට පිරිනැමීමයි (රෝම 12:1-2; කොලොස්සි 3:1-3). අපගේ අවධානය උන්වහන්සේව මහිමයට පත් කිරීම සහ අපගේ යටත්වීම තුළින් උන්වහන්සේගේ මහිමය පිළිබ්ඹු කිරීමේ සිතුවිලි වෙත යොමු වේ (1 කොරින්ති 10:31). දෙවියන්වහන්සේගේ වැඩමුළුවේදී (එපීස 2:10) සෑදීමේදී අප විශිෂ්ට කෘති ලෙස අප දකින විට, ස්වයං විඥානයට අපගේ ජීවිත පාලනය කළ නොහැක.
English
ස්වයං දැනුවත්භාවය ගැන බයිබලය පවසන්නේ කුමක්ද?
