ප්‍රශ්නය
සිහිකල්පනාව (අවධානය) යනු කුමක්ද? කිතුණුවකු සිහිකල්පනාවට (අවධානයට) සම්බන්ධ විය යුතුද?
පිළිතුර
සිහිකල්පනාව (අවධානය) යනු සංස්කෘතික ජනප්‍රියත්වය ලබා ඇති ලිහිල් ලෙස අර්ථ දක්වා ඇති යෙදුමකි. සමහරුන්ට, සිහිකල්පනාව යනු වර්තමාන යථාර්ථය හෝ මේ මොහොතේ සිටීමේ ක්‍රියාව පිළිබඳ හිතාමතා දැනුවත් කිරීමක් ලෙස සැලකේ. තවත් සමහරු නිශ්චිත භාවනා තත්වයක් ගැන හෝ එම තත්වයට ඇතුළු වීමට භාවිතා කරන භාවනා ක්‍රම ගැන කතා කිරීමට එය භාවිතා කරති. සිහිකල්පනාව යනු කෙනෙකුගේ සිතුවිලි, හැඟීම්, ශාරීරික සංවේදනයන් සහ චිත්තවේගයන් හරිද වැරදිද යන්න පිළිබඳ විනිශ්චයක් නොමැතිව නිරීක්ෂණය කිරීම ලෙස වටහා ගත හැකිය. සමහරුන්ට, කාර්යබහුල ජීවිතයක් මධ්‍යයේ ආතතිය අඩු කරන්නෙකු ලෙස සිහිකල්පනාව භාවිතා කරයි. තවත් සමහරු අතීතය ගැන කටකතා හෝ අනාගතය ගැන කනස්සල්ලෙන් ජීවිතයට පූර්ණ නියැලීමට උපකාරයක් ලෙස භාවිතා කරති. අනෙක් අයට එය ස්වයං-සොයාගැනීමේ මාධ්‍යයක් ලෙස සැලකේ.
එය බොහෝ විට ලෞකික අරමුණු සඳහා අනුවර්තනය වුවද, සිහිකල්පනාව ප්‍රවර්ධනය කරන්නන් පහසුවෙන් පිළිගන්නා පරිදි, සිහිකල්පනාව බුදුදහම තුළ මුල් බැස ඇත. සිහිකල්පනාව පිටුපස ඇති දෘෂ්ටිවාදය වන්නේ මනසෙහි නිශ්චලත්වය සහ සමතුලිතතාවය සාක්ෂාත් කර ගැනීමයි. ජනප්‍රිය මනෝවිද්‍යාවේ ප්‍රකට කරන ලද සමහර සිහිකල්පනා ශිල්පීය ක්‍රම බයිබලය සමඟ සම්පුර්ණයෙන්ම ගැලපේ. නමුත් සිහිකල්පනාව පිටුපස ඇති මූලික උපකල්පනය වන්නේ අපගේම උත්සාහයන් තුළින් අපට අපගේම සාමය ඇති කර ගත හැකි බවයි. සිහිකල්පනාව ආතතිය අඩු කිරීමට සහ යහපැවැත්ම පිළිබඳ හැඟීම වැඩි කිරීමට දායක විය හැකි නමුත්, අපගේ ආත්මයන් ආශා කරන තෘප්තිය සිහිකල්පනාවෙන් අපට කිසිදා ලබා ගත නොහැක. අපගේ ගැඹුරු අවශ්‍යතා සපුරාලිය හැක්කේ දෙවියන්වහන්සේට පමණි.
බයිබලානුකුල දෘෂ්ටිකෝණයෙන්, සියලු තත්වයන් තුළ පැවතිය හැකි සාමය ලබා දෙන්නේ යේසුස්වහන්සේ පමණක් බව අපි දනිමු (යොහන් 14:27; පිලිප්පි 4:7). අප උපතින්ම පව්කාර ස්වභාවයට වහල් වී සිටින නිසා කිසිම මිනිසෙකුට තමාගේ හෝ ඇයගේ හැඟීම් හෝ සිතුවිලි පාලනය කළ නොහැක (රෝම 6:17-23). අපට සැබෑ සාමය දැනගත හැක්කේ සත්‍යවාදීව සිතීමට අපගේ මනස නිදහස් කරන ශුද්ධාත්මයාණන්වහන්සේගේ බලයෙන් පමණි. අපට වඩා දැනුවත්ව හෝ තීක්ෂ්ණ බුද්ධියෙන් සිටීමට පුරුදු වීමට අවශ්‍ය නම්, බයිබල් අධ්‍යයනය, යාච්ඤාව සහ දෙවියන්වහන්සේට නමස්කාර කිරීම වැනි සිහිකල්පනාව ඇති කිරීමේ ක්‍රමවලට වඩා හොඳ විකල්ප තිබේ.
කිතුණුවන් බයිබලානුකුලව සිතන විට, ඔවුන් ශුද්ධ ලියවිල්ලේ කාචය හරහා අර්ථ දක්වා ඇති දේවල් දකිති. “අවධානය” යන අරුත ඇති කල්පනාවෙන් යන වචනය සහජයෙන්ම වැරදි කිසිවක් විස්තර නොකරයි. ගීතිකාකරුවන් ඔවුන්ගේ වටපිටාව සහ ඔවුන්ගේම හැඟීම් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළහ. අපිටත් වෙන්න පුළුවන්. යේසුස්වහන්සේ අවට සිටින අන් අයගේ අවශ්‍යතා ගැන මෙන්ම සමූහයාගෙන් බැහැරව පියා සමඟ පෞද්ගලික කාලය ගත කිරීම ගැනද අවධානයෙන් සිටියේය. අපිටත් ඒ හැසිරීම අනුකරණය කරන්න පුළුවන්. කිතුණුවන්ට සෑම සිතුවිල්ලක්ම ක්‍රිස්තුස්වහන්සේ සඳහා වහල්භාවයට ගෙන සත්‍යයෙන් ඔවුන්ගේ මනස අලුත් කර ගැනීමෙන් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ ගැන සිහි තබා ගත හැකිය (2 කොරින්ති 10:5; රෝම 12:2). අප අපවම සෝදිසි කර බලන විට (2 කොරින්ති 13:5) සහ අපගේ හදවත් සෙවීමට සහ හෙළි කරන ලෙස දෙවියන්වහන්සේගෙන් ඉල්ලා සිටින විට අපි සිහිකල්පනාවෙන් සිටිමු (ගීතාවලිය 139:23-24).
පිලිප්පි 4:6-8 අපට පවසන්නේ, “කිසිවක් ගැන කනස්සල්ලට පත් නොවන්න, නමුත් සෑම අවස්ථාවකදීම, යාච්ඤාවෙන් හා කන්නලව්වෙන්, ස්තුති දීමෙන් ඔබේ ඉල්ලීම් දෙවියන්වහන්සේට ඉදිරිපත් කරන්න. සියලු අවබෝධය ඉක්මවා යන දෙවියන්වහන්සේගේ සමාදානය ඔබව ආරක්ෂා කරනු ඇත” ක්‍රිස්තුස් යේසුස්වහන්සේ තුළ ඔබගේ හදවත් සහ මනස, අවසාන වශයෙන්, සහෝදර සහෝදරියනි, සත්‍යය කුමක් වුවත්, උතුම් කුමක් වුවත්, කුමක් නිවැරදි වුවත්, කුමක් පවිත්‍ර වුවත්, කුමක් වුවත්, ප්‍රියමනාප වූවත්, ප්‍රශංසනීය වූවත්, විශිෂ්ට හෝ ප්‍රශංසනීය දෙයක් නම්-එවැනි දේවල් ගැන සිතන්න. මෙම හැසිරීම සිහිකල්පනාව ලෙස දැකිය හැකිය. නමුත් සිහිකල්පනාව, බෞද්ධ භාවනා ක්‍රමයක් ලෙස හෝ මනෝවිද්‍යාත්මක ස්වයං-උදව් ක්‍රමයක් ලෙස පවා ස්වයං දැනුවත්භාවය සහ ස්වයං-පූර්‍ණත්වය සඳහා ප්‍රතිකාරයක් ලෙස අදහස් කරයි, එය බයිබලානුකුල නොවේ.
English
සිහිකල්පනාව (අවධානය) යනු කුමක්ද? කිතුණුවකු සිහිකල්පනාවට (අවධානයට) සම්බන්ධ විය යුතුද?
